คำตอบที่ 158
รูปกล้องน้าบวรมีไม่กี่รูป
แล้วไปหลีเป๊ะ ก็ให้คนบนเกาะช่วยจัดหาน้ำมันให้ เรามีอะไรลองขอความช่วยเหลือจากคนพื้นที่ เขาก็ช่วยนะครับ คนบนเกาะโดยส่วนใหญ่ใจดี มีมิตรภาพ มีน้ำใจ ให้การช่วยเหลือเราอีกแล้วครับ
จอดซื้อน้ำมันที่หาดชาวเล คือ เราก็เข้าใจว่าที่นี่เรือเยอะกว่าหาด เพราะเกาะไม่ใหญ่มาก ฉะนั้นการจอดเรือจะใช้วิธีจอดแบบเรียงต่อแถวกันยาวลงไปในทะเล โดยมีการเชือกทิ้งไว้สำหรับผูกเรือ และหาดเกือบส่วนใหญ่จะมีปะการังเป็นแนวเกือบทั้งเกาะ จึงไม่มีการทิ้งสมอเพื่อจอดเรือ ซึ่งเราก็ทำตามวิธีการจอดเรือแบบเขาทุกอย่าง
จอดเรือตรงใกล้ๆคิวจอดเรือแท็กซี่ ขณะที่รอน้ำมัน ตรงนี้จะใกล้ถนนบนเกาะ
ลุงที่คุมคิวเรือแท็กซี่เดินมาบอกว่า "ตรงนี้ไม่ไห้จอด จอดไม่ได้" ซึ่งเมือคืนก็จอดกันได้ปรกติ ผมก็นึกในใจพื้นที่ในทะเลมีเจ้าของด้วย คือ เขาใช้พื้นที่ประจำจนเขาคิดว่าเขาเป็นเจ้าของ ในส่วนตัวฝึกจิตมาพอควร ถ้าจะต้องเจออะไร แล้วต้องกลัวก็คงไม่ไปทั่วประเทศ และพื้นที่ในทะเลกฏหมายเขียนไว้เป็นที่สาธารณะ เจ้าของรีสอร์ทร้อยล้านพันล้านก็ยังเป็นเจ้าของหาดไม่ได้ มีกฏหมายคุ้มครองสิ่งแวดล้อมเขียนไว้ ในเรื่องการใช้ประโยชน์และห้ามรุกล้ำพื้นที่ แต่ถ้าจะคุยแบบนี้ ลุงแกคงไม่เข้าใจ เวลาไปไหนเป็นเรื่องปรกติที่ต้องเจอเจ้าถิ่นทั้งดีและมั่ว
ผมก็เลยพูดบอกลุงไปว่า "ลุง ... ฟังผมให้ดีนะ ... ผมจะมีโอกาศมาที่นี่ ... แค่ชาตินี้เท่านั้น" เท่านั้นแกก็เงียบ ไม่พูดอะไร แล้วก็เดินจากไป เรือเราก็จอดที่เดิม ...
