คำตอบที่ 31
       ปลายทางของสายน้ำ คือฝายทดน้ำ ที่เหนี่ยวรั้งการไหลของน้ำก่อนเข้าหมู่บ้าน จากจุดนี้ลงไปคือที่รวมของสาว ๆ ของหมู่บ้านที่รวมตัวกันซักผ้า ซึ่งงดงามตามวิถีของชุมชน เราไม่ค่อยได้เจอภาพแบบนี้ แต่ที่นี่เราได้เห็น

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 32
       สวัสดีครับน้าลมโชยเกาะท้ายรถไปเที่ยวด้วยครับ

ตามมาเลยครับ จาก : somsak_ksp(somsak_ksp) 21/11/2554 14:07:54 [118.173.49.50]   แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 33
       สองหนุ่มที่ปลายน้ำวังไม้ปัก ยิ้มร่าด้วยความสุข กับสายน้ำที่เย็นฉ่ำ

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 34
       ผมย้อนเข้าหมู่บ้าน เลี้ยวออกอีกด้านของตลาดเล็ก ๆ ที่มีคิวรถสองแถว คีรีวง-นครฯ จอดรับผู้โดยสารอย่างเงียบ ๆ วิ่งไปจนสุดทางประมาณ 3 กม. ก็มาสุดทางที่ หนานหินท่าหา ฝั่งตรงข้ามมีร้านอาหาร และ ที่พัก มีฝรั่งสองสามคนล่องแก่งกลางสายฝน

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 35
       หนานหินท่าหา เป็นแหล่งพักผ่อนของชุมชน และ นักท่องเที่ยว เราจะเห็นเด็ก ๆ ลงเล่นน้ำได้ตลอดเส้นทางที่ผ่าน เด็กวิ่งออกจากบ้านลงลำห้วย ขึ้นจากลำห้วยวิ่งเข้าบ้าน

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 36
       ทางปูนที่สร้างขึ้นใหม่ ใช้สัญจรข้ามลำห้วย ซึ่งใช้ประโยชน์เป็นฝายทดน้ำ เพื่อลดระดับความแรงของน้ำไปในตัว โดยไม่คิดแข็งขืนกับธรรมชาติจนเกินไปนัก

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 37
       ....สมคำฉายา.."ลมโชย"...สายลมชั่งพัดพาเธอไปตามดั่งฝัน...เยี่ยมเลยครับน้า...นักเดินทางตังยงจิงจริง..
ขอบคุณนะครับ..สำหรับภาพสวยสวย..คำบรรยายที่เป็นประโยนช์...


 แก้ไขเมื่อ : 21/11/2554 11:16:34

ขอบคุณครับ สำหรับคำชม 5 จาก : somsak_ksp(somsak_ksp) 21/11/2554 14:10:18 [118.173.49.50]   แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 38
       ชายสูงวัยปีนี้อายุ 73 นั่งเล่าวันเกิดเหตุเมื่อปี 31 ซึ่งผ่านมาแล้ว 23 ปี เท่ากับอายุลูกชายคนเล็กที่ขณะนั้นอายุ 6 เดือน
(ผมเรียกแกว่า "พ่อ" ตลอดการสนทนา) พ่อเล่าว่าช่วงนั้นฝนตกหนักมากหลายวันติดต่อกัน ชุมชนแห่งนี้สร้างมาแล้วร่วม 300 ปี ไม่เคยมีใครเคยเห็นความรุนแรงแบบนั้น ทุกชีวิตหลับไปความมืด จนได้ยินเสียงตะโกนของเพื่อนบ้าน และ เสียงหักพังที่ลำห้วยเล็ก ๆ หน้าบ้าน

ปี 31 เรียน ปวช. เทดนิคคอน พอดี น้ำท่วมใหญ่มากปีนั้นตัวจังหวัดก็ท่วมครับ จาก : chauat(chauat) 21/11/2554 17:13:42 [203.130.145.98]   แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 39
       พ่อบอกว่าหน้าบ้านหันหาลำห้วย ที่เป็นแค่ลำห้วยเล็ก ๆ ไม่มีกองหินกองนี้ แต่คืนนั้นหินเหล่านี้มันมาพร้อมสายน้ำของคืนนั้น บ้านพ่อหายไป ไม่เหลืออะไรเลย นอกจากชีวิตลูกกับเมียที่หนีตายออกไปได้ ทุกอย่างต้องเริ่มใหม่หมด

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 40
       ทุกวันนี้พ่อไม่เคยวางใจสายน้ำที่ไไหลผ่านหน้าบ้านอย่างอ้อยอิ่งเหมือนยักษ์หลับ พ่อบอกว่าถ้าฝนตกที่ด้านบนนาน ๆ ติดต่อกันหลายวัน ค่ำคืนนั้นจะมีชาวบ้านออกมาตะเวนช่วยกันดูระดับน้ำ โดยไม่ต้องขอแรงกัน ทุกคนกลัวมัน กลัวธรรมชาติ

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 41
       น้ำน่ากลัวกว่าที่คิด
ทำไมภาพน้าโชย เที่ยวนี้ ไม่ใส ไม่คมชัดเลย ครับผม

วิ่งหนีฝนตลอดเลยครับพี่ติ๊ก ที่น้ำตกก็ละอองน้ำเหมือนฝนตกเลย ยกกล้องถ่ายปุ๊บ ก็ต้องรีบเก็บเลย จาก : somsak_ksp(somsak_ksp) 21/11/2554 14:11:58 [118.173.49.50] ต้องขอบคุณถุงพลาสติคกันน้ำจากนอเวย์ของน้าเจษฎ์ ที่ให้ผมตอนไปเจ็ดคตจริง ๆ จาก : somsak_ksp(somsak_ksp) 21/11/2554 14:13:28 [118.173.49.50] 55555 จาก : tiksantana(tiksantana) 21/11/2554 21:46:31 [110.49.250.214]   แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 42
       พ่อชี้ชวนให้ดูริมตลิ่งที่ทางการ เข้ามาช่วยเหลือในการก่อสร้าง และ วางตาข่ายกันการสไลด์ของหน้าดิน แต่พ่อบอกว่าไม่ค่อยมั่นใจเพราะเวลาที่สายน้ำพิโรธสิ่งเหล่านี้ ไม่เคยหยุดยั้งได้นอกจากแค่ประวิงเวลา

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 43
       พ่อบอกว่าอย่าลืมแวะดู บ้านประวัติศาสตร์ เพราะบ้านหลังนี้เคยตั้งอยู่บนเนิน แต่จากเหตุการณ์มันจมหายไปเกือบหมด และ ถูกเก็บรักษาไว้

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 44
       ขนำหลังเล็ก ๆ ที่พ่อใช้หลับนอนเพียงลำพัง กับเพิงเก็บของ ในเนื้อที่สามไร่ริมลำห้วย ที่เคยถูกพัดหายไป แต่พ่อก็สู้เพราะมันหมายถึงผืนดินที่เป็น นส.3 ที่พ่อมีอยู่ พ่อถมดินจนสูงกว่าเดิมเสมอแนวถนนของหมู่บ้าน ใครจะเชื่อว่าที่นี้เคยมีบ้านหลังใหญ่ และ อบอุ่น ทุกวันนี้พ่อไม่มีสมบัติอะไรติดตัว มีแค่ขนำเล็ก ๆ เอกสารสำคัญอยู่ที่บ้านลูกซึ่งไกลออกไป อยู่ในแนวเขตที่ปลอดภัย ใครชวนไปใหนก็ไม่ไป พ่อบอกว่ารักที่นี่ จะตายที่นี่
ผมลาจากออกมา พร้อมด้วยรดชาดกาแฟดำพื้นบ้านที่ขม เติมแค่น้ำตาล ไม่มีครีม ก่อนจากพ่อบอกว่าอย่าลืมไปดูสะพานที่หน้าตลาดนะ ที่นั่นมีน้ำตา มีวิญญาณ มีอดีตที่เจ็บปวดของหมู่บ้านคีรีวง

 แก้ไขเมื่อ : 21/11/2554 12:51:06

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 45
       ที่ศาลาริมน้ำฝั่งตลาด ผมเจอคนหนุ่มวัยสามสิบต้น ๆ ที่เดินเข้ามาคุยด้วยสำเนียงทองแดง ที่แนะนำตัวเองว่าชื่อหนุ่ม (พร้อมเบอร์โทรศัพท์) หนุ่มยินดีที่มีคนต่างถิ่นเข้ามาที่หมู่บ้าน และ ถ่ายทอดคีรีวง ไปให้คนภายนอกได้เห็น
หนุ่มบอกว่า ทุกคนมาที่นี่เพื่อซื้อหาของจากชุมชน เช่น ผ้า ยาหม่อง หรือ ผลิตภัณฑ์พื้นบ้าน โดยไม่รู้ว่าในป่ามีอะไร ความสวยงามตามธรรมชาติถูกซ่อนไว้อีกเยอะ หนุ่มอยากให้การทำลายจบลงอย่างถาวร แต่คงเป็นไปได้ยาก เพราะทุกคนต้องกิน ลำพังแค่ ยาหม่อง ผ้าทอ จะเลี้ยงใครได้กี่คน แต่ถ้าป่ายังอยู่ และ สมบูรณ์ทุกคนอยู่ได้
หนุ่มชี้ให้ดูสายน้ำที่ไหลมาจากวังไม้ปัก ทุกอย่างยังสมบูรณ์ และ ไม่ได้ทำร้ายชาวบ้านอย่างรุนแรง เหมือนเช่นลำห้วยอีกสาย ที่เกิดใหม่หลังอุทกภัยปี 31

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 46
       หนุ่มนั่งกอดเข่า ใช้ปากชี้แทนมือให้ผมดูเด็กกลุ่มหนึ่งที่กำลังหาปลาอยู่ริมน้ำ หนุ่มเล่าว่าลานหินที่เห็นทั้งหมดเมื่อปี 31 คือหมู่บ้าน คือคน คือที่อยู่อาศัย แต่น้ำป่าพัดหมู่บ้าน พัดคนหายไป วันที่เกิดเหตุหนุ่มโตพอจำความได้แล้ว
หนุ่มบอกว่าจากวันนั้น ถนนหนทางได้รับการพัฒนา ความเจริญเข้ามา ทางการให้ความสนใจ หนุ่มพอใจในสิ่งที่เปลี่ยนแปลง แต่ไม่พอใจที่คนรุ่นใหม่เริ่มไม่สนใจ และ ลืมความเจ็บปวด การพลัดพรากเมื่อ 23 ปีก่อน

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 47
       สะพานได้มาตรฐานการก่อสร้าง ถูกสร้างเมื่อประมาณปี 35 เพื่อข้ามลำห้วยเกิดใหม่ และ ข้ามหมู่บ้านที่เคยมีอยู่ใต้สะพาน รวมทั้งบริเวณลานหินที่ถูกน้ำพัดพามากองไว้แทนหมู่บ้านเดิม......หมู่บ้านหายไป เกิดสายธารใหม่ เกิดลานหินใหม่ หนุ่มบอกว่าไม่อยากเห็นอะไรที่เลวร้ายเหมือนตอนเป็นเด็กอีก ไม่มีใครช่วยได้ นอกจากการปกป้องของชุมชน

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 48
       ผมร่ำลากับหนุ่ม พร้อมด้วยฝักสะตอร่วมสามสิบฝักจากแม่ค้าในศาลาริมน้ำเพียงหกสิบบาท ผมเดินข้ามสะพานไปอีกฝั่ง มองกลับมาตรงจุดที่นั่งคุยกันเมื่อสักครู่ ผมเห็นศาลาหลังเล็กเรียงรายกันเพื่อเป็นแหล่งชมความงามของริมน้ำ ดื่มกาแฟ กินอาหารของนักท่องเที่ยว จะมีนักท่องเที่ยวกี่คนที่รู้ว่าเค้ามานั่งดูหมู่บ้านเก่าที่หายไปบนลานหิน มานั่งชมสายธารหินที่งดงาม ซึ่งมันถูกพัดพามาจากที่อยู่เดิมที่ไกลออกไปเหนือหมู่บ้านหลายกิโลเมตร
ใครคิดสร้างหนอจุดชมวิวตรงนั้นอยากรู้จัง มันขวางทางน้ำ มันขวางทางชีวิตของสายน้ำเมื่อยามโกรธเกรี้ยว ลืมเร็วจัง...ความตาย ความพลัดพราก

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 49
       ไอหมอก และ เมฆฝน จับที่ยอดเขาหลวงจนบดบังยอดเขาที่สูงตะหง่าน จากบ้านคีรีวงคือจุดที่เดินขึ้นยอดเขาหลวงในจุดที่สูงที่สุด 1600 เมตร จากระดับน้ำทะเลได้ ตามทางเดินสู่ยอดเขาหลวงหนุ่มเล่าให้ฟังว่าจะเห็นสายน้ำตกสอยดาวที่ตกหักมุมจากหน้าผา แต่ต้องเดินประมาณครึ่ง ชม. จากจุดที่รถมอเตอร์ไซด์เข้าถึง และ น้ำตกอีกแห่งที่เพิ่งเจอ แต่ต้องเดินประมาณสาม ชม. / ผมขับรถออกจากคีรีวงด้วยความรู้ใหม่ และ เพื่อนใหม่วัยน้อยกว่าที่คีรีวง หนุ่มบอกว่าถ้าผมมาคีรีวงอีกให้โทรหา จะพาไปดูน้ำตกโดยไม่คิดค่าบริการ ขอแค่เอาคีรีวงไปให้คนข้างนอกเห็นบ้างเท่านั้นพอ

มันน่าขึ้นไปเดิน บนนั้น ..จริงๆ ๆ .. จาก : พังพลาย (bjaiting) 21/11/2554 18:00:36 [202.95.67.35] จัดเลยคนสวย 1600 จากน้ำทะเล มีเบอร์โทพ่อหนุ่มคนนั้นด้วยนะ สองน้ำตกกับเส้นทางที่รอคอย จาก : somsak_ksp(somsak_ksp) 21/11/2554 19:56:52 [118.173.49.50]   แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 50
       ผมขับรถข้ามสะพานออกจากคีรีวง ข้ามหมู่บ้านเก่าที่เคยมี และ ตั้งอยู่ใต้สะพาน จะมีกี่คนที่รู้ว่ามีความพลัดพราก ความสูญเสียที่ใต้สะพาน จากหมู่บ้านเล็ก ๆ ของโอบเขาที่ก่อตั้งจากชุมชนเครือญาติมาร่วมร้อยปี จนเติบใหญ่เหมือนทุกวันนี้ คงไม่มีใครกล่าวถึงถ้าไม่มีอุทกภัยน้ำป่าไหลหลากเมื่อปี พ.ศ.2531
ถ้ามองในแง่ดีเพราะเหตุการณ์ครั้งนั้น คีรีวง จึงได้รับการพัฒนา ไม่มีใครรู้ และ ไม่มีใครอยากให้เหตุการณ์แบบนั้นเกิดขึ้นอีกไม่ว่าที่นี่ หรือ ที่ใหน
ลาก่อนคีรีวง ชุมชนที่สงบ อากาศที่บริสุทธิ์ ผู้คนที่ยิ้มแย้ม และ เป็นมิตร กับคนต่างถิ่นอย่างผม ถ้ามีโอกาสจะกลับมาอีก

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 51
       ยอดเยี่ยมทั้งภาพและเรื่องราวครับ ป๋าโชย.

ขอบคุณครับพี่ จาก : somsak_ksp(somsak_ksp) 21/11/2554 19:57:57 [118.173.49.50]   แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 52
       อ่านเพลิดเพลินเช่นเดิมครับน้าลมโชย

อยากไปทีลอซูจังครับพี่ จะไปเคาะบ้านคนแถวนั้นเล่น 5555 จาก : somsak_ksp(somsak_ksp) 21/11/2554 19:58:54 [118.173.49.50] ยินดีครับน้าลม 085-8354902... ทีลอซูผมก็ยังไม่เคยไปเลย ฮ่าๆ จาก : บลูเรงนอง(บลูเรงนอง) 23/11/2554 7:51:37 [203.144.139.232]   แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 53
       ยอดเยี่ยมครับน้าลมโชย เล่าเรื่องได้รู้ถึงความเศร้าที่ยังหลงเหลืออยู่ ตอนนั้นผมเองเรียนอยู่ ปวช.อยู่ตัวเมืองคอน น้ำท่วมครั้งนั้นใหญ่มาก บ้านผมเองก็โดน กว่าจะฝ่าสายน้ำจากตัวจังหวัดกลับมาบ้านได้ก็เล่นเอาแย่เหมือนกัน เพื่อนๆหลายคนที่คีรีวง โดนหมดบ้านเป็นหลังๆ สายน้ำที่เคยอยู่น่าบ้านก็เปลี่ยนทางมาหลังบ้าน ชุมชนแทบหายไปหมดเหลือแต่เมนวัดโผล่อยู่แห่งเดียว ขอบคุณครับน้าลมโชยที่นำเรื่องราวมาให้ได้รับรู้ แต่การท่องเที่ยวในหมู่บ้าน ศิลปะวัฒนธรรม ก็ยังคงอยู่ Home Stay ที่พักสวยงามมีอีกเยอะ ล่องแก่งก็มี อยากเชิญชวนทุกท่านไปท่องเที่ยวกันครับ

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 54
       """ยังไม่จบใช่ม๊า... เดี๋ยวเค๊า มาใหม่น่ะ..

หมดแล้ว..คอยทีมเธอไปเดินขึ้นเขาหลวง แล้วเอามาให้ดู / ฝั่งตรงข้ามเป็น กรุงชิงนะเทอ จาก : somsak_ksp(somsak_ksp) 21/11/2554 20:00:07 [118.173.49.50] แต่ถ้าเดินข้ามจริง ๆ คงกลับมาทันลูกบวชพอดี 5555555 จาก : somsak_ksp(somsak_ksp) 21/11/2554 20:01:07 [118.173.49.50]   แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 55
       ครับน้าภู นครฯ มีอะไรมากกว่าที่ผมคิดเยอะ เวลาผมน้อยจริง ๆ อยากไปดูน้ำตกหักศอก ที่ชื่อสอยดาวมาก ๆ แต่เวลาไม่พอ แค่หนุ่มเล่าให้ฟังผมยังเคลิ้มเลย Home Stay กับสิ่งที่น้าภูบอก ผมก็ยอมรับนะครับ ว่าสวยงามและมีคุณค่าในตัวมันเอง แต่ผมก็เห็นมีหลายคนเอาออกมาให้ดูกันแล้ว เลยผ่านเลยไป
ถ้าไม่เจอ พ่อ กับ หนุ่ม ผมก็คงไม่ได้อะไรกลับมาบอกเล่าในอีกแง่มุม คนนครฯ ใจดีมาก ภาพที่เห็นก็เป็นแม่ของเพื่อนรุ่นพี่ ที่ผมไปซุกหัวนอน ในสวนยางแถว อบต.ไชยมนตรี รู้ว่าผมกินเผ็ดไม่ได้ ก็จัดเต็มมาเลยอาหารไม่เผ็ด ก่อนกลับยังแวะเข้าไปลาอีกรอบ กับอีกหนึ่งมื้อ สะตอผัดกุ้ง 5555 ขาหมูต้มใบชะมวง หร่อยจริง ๆ

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 56
       ถ้าเป็นน้ำตกแถวใต้ก็น้ำตกกรุงชิงนี่แหละที่อยากไป อยากไปให้เห็นกับตาด้วยตัวเอง เป็นเพราะในหลวงท่านเคยเสด็จไป และใด้รับการบันทึกใว้ในธนบัตร 1000 นี่แหละเลยอยากไปดู รู้จักน้ำตกนี้ก็จากรายการใดสักอย่างจำไม่ได้ ก็บ่นๆอยู่นะว่าอยากไป แต่เนื่องด้วยระยะทางและโอกาศ มันต้องมีสักวัน
555555555555 แล้วจะถ่ายรูปมาอวด แต่คงอีกสัก 2-3 ปีนะ รอดูไหวป่าว ป๋า

ไม่เป็นไร อ.จิ้น ผมอีกหลายปีกว่าจะตาย...รอได้ 5555 จาก : somsak_ksp(somsak_ksp) 22/11/2554 5:46:39 [118.173.49.50]   แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 57
       น้าลมโชย / อาจารย์คาริน แนะนำอีกที่ครับ ยอดเขาหลวงที่นครน่าไปเที่ยว (แต่ผมก็ไม่เคยขึ้นเหมือนกัน 55 ) ของกินพลาดไม่ได้อาหารพื้นเมือง คั่วกลิ้งเนื้อ ยอดเหลียงผัดไข่ ปลาจิ้งจั้งทอด ฯลฯ ขากลับก็แวะวัดช้างไห้ นิมนต์หลวงพ่อทวดมาฝากบ้างนะคร๊าบ 5555

ขอเยอะนะ55555 จาก : somsak_ksp(somsak_ksp) 22/11/2554 5:47:34 [118.173.49.50]   แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 58
       ขอบคุณครับป๋า ผมคงไม่มีปัญญาได้ไปเป็นแน่ ดูรูปจากป๋าแล้วกันนะ ถ่ายภาพสวยขึ้นนะเนี่ย ว่าแต่ไปทำงานคราวนี้ทำไมเที่ยวเยอะจัง ได้ทำงานมั่งรึเปล่า

ทำจ๊ะที่รัก..แต่พอมีโอกาส หรือ ถูกสั่งให้ไปใหน พอเป็นทางผ่านก็เอาสักหน่อย เค้าเรียกแว๊บ ๆ จาก : somsak_ksp(somsak_ksp) 24/11/2554 6:46:10 [118.173.50.53] ยังมีโตนเต๊ะอีกนะ 555 แต่.... / ขอบใจถุงกันน้ำจากนอเวย์ที่น้าเจษฎ์ให้ผมที่เจ็ดคตมากมาย ได้ใช้จริง ๆ จาก : somsak_ksp(somsak_ksp) 24/11/2554 6:47:44 [118.173.50.53]   แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 59
      

แตร๊งค์จ๊ะ งุงิ งุงิ จาก : somsak_ksp(somsak_ksp) 24/11/2554 6:48:16 [118.173.50.53]   แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 60
       ขอบคุณ พี่ลมโชยสำหรับ เกร็ดเล็ก เกร็ดน้อยของประวัติศาสตร์ และภาพสวย ๆของเขาหลวง น้ำตก ธารน้ำ และบ้านป่า สวนคีรีวง ต่เคยรู้ยังไม่เคยไปเยี่ยมเยือนเลย แต่เคยรูจัก มักคุ้นกับผู้นำ กำนันที่นั้น เชื้อเชิญ คงจะต้องเดินทางไปเที่ยวบ้างแล้ว ขอบคุณครับ

เข้าไปแล้วก็เอาน้ำตกสอยดาว มาหลอกล่อกันมั่งนะครับ 5555 จาก : somsak_ksp(somsak_ksp) 24/11/2554 6:49:20 [118.173.50.53]   แสดงความคิดเห็นย่อย