คำตอบที่ 61
       อ.วอน ครับ ผมขอนำประวัติองค์จตุคามรามเทพฯ ไปเผยแพร่ได้ใหมครับ คนส่วนใหญ่ที่มีองค์ท่านแขวนที่คอ
ผมคิดว่าคงไม่มีใครรู้ประวัติที่ถูกต้อง ถ้าจะเคารพและศรัทธาองค์ท่านก็ต้องรู้ที่มาที่ไปให้ถูกต้องด้วย

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 62
       ขอบคุณครับที่ให้ความรู้ จะติดตามตอนต่อไป

เคารพยิ่ง

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 63
       คุณหน่อยครับผมไม่มีสิ่งที่คุณหน่อยขอ ผมอยากปรึกษาอะไรองค์พ่อผมก็นั่งเล่าให้ท่านฟังแบบเด็กปรีกษาผู้ใหญ่แล้วท่านก็ช่วยผมทุกครั้งตามความเหมาะสมที่ผมควรจะได้


คุณToc 287 เชิญเลยครับ องค์ความรู้ในจารึกโบราณที่ใช้ในบทความผมก็ได้มาจากห้องสมุดวัดบวรนิเวศ การให้ความรู้แก่บุคคลทั่วไปโดยไม่ปิดบังจะส่งผลให้ชาติภพหน้าจะมีความรู้อุดมเพิ่มยิ่งขึ้นกว่าชาติภพนี้

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 64
       ตามติด ตามติด ครับ

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 65
       ขอบคุณครับ รออ่านอยู่นาน ผมก็สงสัยอยู่เหมือนกันว่าทำไมเราถึงนับสุโขทัยเป็นราชธานีแรกของประเทศ

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 66
      

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 67
       มารออ่านต่อครับ

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 68
       รับทราบและปฏิบัติตามค่ะ ( เนื่องจากวันก่อนได้อ่านหนังสือเกี่ยวกับองค์จตุคามฯ ก็เลยนึกอธิฐานอยากได้องค์ท่านมาบูชา นึกอยากจะขอที่พี่เขยของพ่อบ้าน เมื่อวานพี่เขยให้มาเองเลย 2 องค์ค่ะ )

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 69
       งานยุ่งมากขอผลัดอีกวันครับ ถ้าคืนนี้ไม่ยุ่งจะลงต่อให้อ่านครับ

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 70
      
มารอแล้ว ขอรับ ........

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 71
       มาแล้วครับหลังจากอู้งานไม่ลงเรื่องให้เพื่อนๆอ่านไปสองวัน งานยุ่งรถเสีย แก้ตัวไปตามเรื่อง

วันนี้รูปประกอบคงเปลี่ยนแนวไปเป็นรูปตามใจคนถ่าย แคนดิด ไปเรื่อยๆ ใครชอบแบบไหนก็เก็บรูปมาฝาก


วันนี้ผมจะพูดถึงเรื่องบานประตูสององค์นี้รอดจากการนำมากรุงเทพฯสมัยรัชกาลที่5 ได้อย่างไร นับว่าเป็นบุญของชาวนครศรีธรรมราช และบารมีของจตุคามรามเทพฯที่ยังทรงเมืองอยู่จนทุกวันนี้

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 72
       มีเกร็ดประวัติศาสตร์ตอนหนึ่งคือเมื่อกรมพระยาดำรงค์ราชานุภาพลงมานครฯ ท่านได้เห็นบานประตูคู่นี้

ทันทีที่เห็นท่านได้ให้ถอดออกเพื่อนนำขึ้นมากรุงเทพฯ

ทำได้อย่างไร คนสมัยนี้อาจจะแย้งว่าทำอย่างนี้ไม่ถุกต้องแต่สมัยก่อนการบริหารแบบรวมศูนย์ทำได้ทุกอย่าง อย่างเช่นสั่งให้ชลอพระพุทธชินสีห์ลงมากรุงเทพ คนพิษณุโลกร้องไห้กันทั้งเมือง

เรื่องแปลกได้เกิดขึ้นจนทำให้บานประตูรอดพ้นมาในคืนก่อนที่จะถอดออกมาได้เกิดไฟไหม้ในซุ้มทางขึ้นเจดีย์เพลิงได้โหมหนักแต่ดับกันได้ทัน วันรุ่งขึ้นกรมพระยาดำรงค์ได้ถามว่าประตูเสียหายหรือไม่

ข้าราชการผู้หนึ่งเข้าใจว่าทรงถามว่าไหม้มากแค่ไหน ได้ทูลว่า ม่ายแหมดแล้ว กรมพระยาดำรงค์ทรงเสียดายแล้วก็ไม่สนใจประตูบานนี้อีก แต่ความจริงไหม้เพียงกระดาษและสิ่งอื่น บานประตูรอดไม่เสียหายแต่สำเนียงใต้ท่านอาจจะไม่คุ้นเคยเลยเข้าใจว่าประตูไหม้ไปด้วย

นับว่าเป็นบุญที่ชาวนครฯยังคงมีบานประตูคู่นี้อยู่ไม่โดยถอดมากรุงเทพฯ อาจจะเป็นบารมีขององค์พ่อด้วยเพราะดันมีไฟไหม้เอาวันที่ก่อนจะถอดเพียงวันเดียวและไหม้ในตำแหน่งที่อยู่ของบานประตูโดยบานไม่เสียหาย ผู้กราบทูลก็เป็นชาวนครที่พูดสำเนียงที่ท่านไม่คุ้นเคยจนทำให้ท่านเข้าใจผิด

เรื่องประจวบเหมาะแบบนี้คงเกิดขึ้นไม่ง่ายเลย

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 73
       วันนี้เขียนเรื่องโบราณคดีกร่อยๆอย่างไรก็ไม่รู้ เอาเป็นหักมุมเรื่องดีกว่าผมอยากพาเดินเที่ยวเมืองนครแบบไปเรื่อยๆสักวันหนึ่ง

ผมเห็นกระป๋องใส่ปูนกินหมากที่โรงปูนในนี้แล้วชอบใจมากไม่รู้ว่าทำไมถึงถ่ายรูปนี้มา

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 74
       ดอกบัวในกระถางเห็นแมลงลงมากินน้ำหวานแล้วคิดถึงเพื่อนท่านหนึ่งที่กรุงเทพฯ เลยถ่ายมาฝากด้วยเครื่องมือเท่าที่มี

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 75
       แม่ของรุจพาไปร้านขนมเมืองนครในตลาดลี้ลับหลังตึกแถว ขนมอร่อยจริงๆเพราะคนทำเป็นยายท่าทางใจดี

ผมเห็นยายตักขนมแล้วอดใจไม่ได้ที่เห็นรอยยิ้มขณะตักขนมเลยกดภาพมาฝาก

เพื่อนหลายๆท่านเคยบ่นกับผมว่าไม่สุขเลยกับงานที่ทำ ไม่สุขเลยกับชีวิตวันนี้ ไม่สุขเลยยามกลับบ้าน

ดูยายแล้วย้อนคิดครับว่ายายแกสุขกับงานและชีวิตที่เหลือน้อยแล้วของยายแค่ไหน พวกเรายังมีเวลาเหลือมากกว่ายายมากมายแต่ดันเอาสิ่งที่มีอยู่ไปสาดทุกข์ใส่จนทุกวันมีแต่ชีวิตขี้หมาอะไรก็ไม่รู้

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 76
       เดินไปดูในสิ่งที่กรุงเทพฯเคยมี

แม่ค้าหาบผักคนนี้หน้าตาไม่ทุกข์เลย ร้องเรียกผมซื้อผักอีกด้วย เธอมองโลกในแง่ดีนะที่ร้องเรียกคนที่สะพายกล้องให้ซื้อผัก

ผมมองลึกไปในความคิดของแม่ค้าแล้วเห็นอะไรหลายอย่าง ชีวิตที่เรียบง่าย ความสุขตามอัตภาพ จิตใจที่เรียบง่าย ส่งผลให้เธอเรียกผมซื้อผัก

ผักสวยๆทั้งนั้น ถ้าผมอยู่บ้านคงเหมาไปครึ่งกระจาดแจกเพื่อนบ้างกินบ้าง แต่วันนั้นผมได้แต่ยิ้มและกดชัตเตอร์

ขอบคุณมากที่ทำให้ผมได้เห็นความคิดในสิ่งที่ผมไม่เห็นในใจคนกรุงเทพฯมานานแล้ว

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 77
       บ้านเมืองในบางส่วนยังเป็นเมืองเก่า มีโต๊ะกาแฟ มีคนนั่งกินกาแฟสลับพูดคุย

กรุงเทพฯสมัยผมยังเด็กๆก็แบบนี้

อีกไม่นานคงไม่เห็นอะไรแบบนี้แล้ว ชุมชนที่คนยังเกาะกลุ่มกันเหนียวแน่น ยังถามทุกข์สุขกันประจำวัน รู้กันหมดถึงลูกเมียใครสุขทุกข์เจ็บปวย

ต่อไปอาจจะเป็นเหมือนกรุงเทพฯที่คนข้างบ้านชื่ออะไรก็ไม่รู้ รู้เพียงแต่ว่าหมามันเห่าเสียงดังหนวกหูฉิบ...

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 78
       หลังฝนตกผมเห็นดอกไม้ช่อนี้มีความสุขที่ได้น้ำฝน พวกดอกไม้เลยพยักหน้ายิ้มเชื้อเชิญให้ผมเก็บรูปของเธอมาไว้ดู

หลังฝนอะไรก็ดูดี ผมอยากให้ชีวิตของเพื่อนๆเหมือนหลังฝนทุกคน ฝนจะตกนานหรือเดี๋ยวเดียวหายขึ้นอยู่กับเพื่อนๆครับ ถ้าอยากจะกรำทุกข์กับชีวิตก็เอาเลยสร้างมรสุมก้อนใหญ่ให้ตกทั้งวันก็ได้

ถ้าอยากจะออกจากเมฆฝนก็เพียงแต่โดลงจากรถบรรทุกความทุกข์เท่านั้น

ง่ายๆใช่ไหมครับ พระพุทธเจ้าได้ทรงบอกไว้หลายพันปีแล้วแต่ก็ไม่ยอมทำกันกอดทุกข์กันเต็มคันรถอย่างกับว่ามันจะทำให้ชีวิตดีขึ้นเสียอย่างนั้น

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 79
       หมาสองตัว

สุขอย่างหมา ผมว่าเพื่อนๆคงเห็นความสุขอย่างหมาได้จากสีหน้าของหมา

รูปนี้แสดงสีหน้าความสุขของหมาได้อย่างน่าแปลกใจ เวลาเพื่อนๆทุกข์มันออกทางหน้าได้ด้วยนะ หมามันยังมีสีหน้าสุขทุกข์เลย

ผมแนะนำว่าอย่าอยู่กับทุกข์นานเกินกว่าชีวิตจะทนได้ครับ ไม่อย่างนั้นมันจะทะลักออกทางสีหน้าให้เพื่อนจับได้ว่าตูกำลังแย่แล้วโว้ย

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 80
       หน่อใหม่ยั่วใจให้เก็บรูป

รูปนี้รุจเห็นแล้วบอกให้ผมเก็บรูป ผมมองผ่านไปได้ไงกัน บางครั้งชีวิตที่ไม่ได้อยู่เดียวดายคนเดียวจะสร้างมุมมองอะไรที่เรามองข้ามไปให้เด่นขึ้นมา สิ่งเล็กๆน้อยๆก็สร้างความสุขอะไรที่ใหญ่กว่าพันเท่าได้

ให้ความสำคัญกับคนข้างกายบ้าง แล้วจะเห็นอะไรที่สวยงามแบบที่ผมเห็น ทำให้ทุกวันคือวันฮันนีมูน บ้านจะมีความสุขยามกลับจากทำงานที่แสนเหนื่อย

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 81
       ดอกปะยงค์หาดูได้ยาก ผมเคยเก็บลูกกินตามประสาเด้กตะกละที่ลานโบสถ์วัดตรีทศเทพตอนเด็กๆวิ่งเล่นแถวนั้น ต้นใหญ่มาก แต่กลับไปอีกครั้งตอนนี้ทำไมต้นมันหดลงอย่างน่าแปลกใจ

ดอกนี้หลุดจากขั้วหล่นมาไม่นาน รุจเป็นคนบอกผมอีกนั่นแหละ เลยได้ความสุขจากดอกไม้เล็กๆบนเปลือกไม้หยาบๆอีกพักหนึ่ง

ละเอียดอ่อนของดอกไม้บนความหยาบของเปลือกไม้ บางครั้งความสุขบนความทุกข์มันก็โผ่ลออกมาถ้ามองหามัน

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 82
       ผมชอบไม้แบบนี้เห็นเป็นไม่ได้ต้องถ่ายรูปมาให้ดู

สวยแบบที่ผมชอบ ไม่เก่าๆมันเก็บเวลาไว้ให้ดู เก็บเรื่องราวทั้งสุขทั้งทุกข์ให้คนที่ผ่านมาได้เห็นถ้าใส่ใจมองเพิ่มมุมเล็กๆจากชีวิตวุ่นวายอีกสักนิด

ผมนั่งฟังนิทานอีกหลายเรื่องที่ประตูเล่าให้ฟังขณะเก็บรูปจนต้องรีบขอบคุณแล้วเดินออกมา

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 83
       มีงานบวชที่วัด ผมเก็บรูปแบบเร็วๆ สีหน้าสุขของพระบวชใหม่ อิ่มใจที่ได้แทนคุณพ่อแม่ ดีใจที่จะออกเรื่อนได้แล้วตามวิถีคนพุทธแบบต่างจังหวัดที่ไม่ได้บวชจะไม่แต่งออกเรือน

สงสัยจะยากหน่อยนะหลวงพี่ เล่นถือหมอนเองแบบนี้เรื่องออกเรือนคงแห้วไปอีกนาน

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 84
       เจ้าอาวาสครับ

พอรุจบอกว่าเป็นลูกหลานสกุลอะไรเท่านั้น ท่านคุยแบบสนิดสนมแบบอุ่นใจ ท่านสวดให้พรให้เป็นพิเศษสำหรับเราสองคนพร้อมน้ำมนต์เย็นๆให้พิเศษ

ท่านเรียนจบจากอินเดียมาเป็นเจ้าอาวาส อัฐฐิตระกูลของรุจอยู่ในใบเสมาในกำแพงแก้วที่ผมเห็นต่อมาภายหลัง ทำให้ถึงบางอ้อนครศรีฯว่าทำไมเจ้าอาวาสกรุณาพวกเราเป็นพิเศษ

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 85
       สบายใจอย่างที่บอกไม่ถูกที่เห็นรูปนี้ พระสองรูปเดินออกจากโบสถ์คุยกันแบบสบายใจ

ผมอยากจะเอารูปนี้มาบอกว่า ถ้ามันหนักนักก็วางลง แล้วพักสักครู่ พร้อมเมื่อไรค่อยแบกอีกครั้ง คราวนี้ไปโลดกว่าเก่าครับ

แบกจนไหล่ลู่ไม่รู้จักวางพักบ้างไม่มีทางจะดูหน้าแล้วดูดีเหมือนหลวงพี่สองรูปนี้ครับ

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 86
       หลวงพี่รูปนี้สงสัยรับเรื่องค่าใช้จ่ายของวัดเลยไม่ค่อยสุขเท่าไรแม้จะจบงานบวชแล้ว

การบวชมีอยู่เหตุผลเดียวคือการทำนิพพานให้แจ้ง ท่านเดินเฉไปนิดเดียวด้วยกิจของวัดยังกลุ้มใจขนาดนี้

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 87
       รู้นะเพ้ยว่าเอ็งแอบถ่าย จะเอาไปลงเวปเซวพระอีกน่ะซิ ชิชะ..พระก็ไม่เว้นเดี๋ยวถลกสบงเตะถวายพระประธานเสียเลย


ผมเดาจากตาและสีหน้าท่านตอนผมแอบใช้เลนส์สูงสุดที่มีดึงเข้ามาในระยะไกล แต่น่าแปลกใจที่ท่านดันรู้ว่าโดนผมแอบถ่ายทั้งที่อยู่ห่างกันเกือบสองเสาไฟ เลยแซวท่านให้สมใจที่โดนท่านทำสีหน้าดุ

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 88
       ผมขอแปลงร่างเป็นชาวสตราด้านะครับ เพราะจากนี้ไปผมจะพาขับรถเที่ยววัดไปเรื่อยๆ

สามวันในนครฯทุกจุดหมายของผมคือวัดและอาหารอร่อย


วันนี้จบแค่นี้ครับ

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 89
      
ชอบรูปนี้ ขอรับ .........

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 90
      

แสดงความคิดเห็นย่อย