คำตอบที่ 91
       ร้านอาหารเริ่มคึกคัก แต่เรามีแผนกันแล้วว่าจะไปกินแบบชาวบ้านแถวอิเคโบโคโระ Ikebukuro ในซอยนี้ชั่วข้างโรงแรมนั่นแหละ

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 92
       กำลังจะเดินออกปากซอยเจอร้านสนุก เจ้านี้มาแบบหาบของขายจรไปเรื่อยๆ

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 93
       แต่งแบบเอโดะทั้งคนทั้งหาบ

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 94
       เลยต้องอุดหนุนขนมสักหน่อย เห็นขนมหวานแห้งๆไม่อร่อยเหมือนร้านซอยวัดหรอกแต่ซื้อเอามันขายเอาสนุกมากกว่า ส่วนมากพวกนี้ขายเป็นอาชีพเสริมจากงานประจำ

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 95
       นี่ซิที่ต้องมาดูยายแกทุกครั้ง
ยายแกอายุสักร้อยกว่าแล้วมั้งมาทำอาชีพซ่อมรองเท้าขัดรองเท้า ลูกค้าส่วนใหญ่ก็คนเก่าๆที่เจือจุนแกให้อยู่ได้นั่นแหละ

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 96
       ภาพนี้อาจจะขัดตาคนไทยที่เคารพผู้ใหญ่จนเป็นประเพณีฝังรากลึกไปแล้ว

แต่ที่นี่จะเห็นผู้หญิงลากรถริกชอร์ ผู้หญิงทำงานหนัก คนแก่ทำงานบริการ เพราะแก่แล้วน่ากราบก็มีแก่แล้วน่าเตะกลิ้งก็มีคนแก่แล้วใช่จะดีไปทุกคน ผมเคยปฎิเสธจะให้เงินยายแก่จรจัดคนหนึ่งที่สนามหลวงเลยโดนแกด่าหยาบคายใส่ นี่คือตัวอย่างของคนแก่แล้วน่าเตะ

เขาถือไม่เหมือนกับเรา ไม่ได้ยกวัยวุฒิขึ้นสูงตามธรรมเนียมฮินดู แต่การมีเมตตาเจือจุนให้คนอ่อนแอกว่าอยู่ได้คือหลักปฎิบัติของที่นี่ ดังนั้นให้ยายแกขัดรองเท้าให้แล้วให้เงินแกตามสมควรคือการช่วยเหลือยายแกแล้ว

ไม่ใช่ให้แบบบุญหล่นทับเหมือนปู่เย็นที่เราเห็นกันนั่นแหละ นี่คือความแตกต่างของการช่วยเหลือของแนวคิดคนไทยกับคนญี่ปุ่น

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 97
       วันนี้อยู่ที่วัดอาซากูซ่าตั้งแต่สายๆจนค่ำนอกจากอาหารเช้าที่โรงแรมแล้วก็มีแต่ขนมซอยหน้าวัดกินไปเรื่อยเพราะแผนวันนี้คือเดินสำรวจซอยนี้ชั่วแล้วหาอะไรกินไปเสียเลย

ร้านนี้คนทำงานจะแวะกินเบียร์กับพวกยากิผัดโช้งเช้งแกล้ม ร้านแบบนี้จะมากันเป็นกลุ่มสองสามคนแล้วยืนคุยกันแกล้มเบียร์สักสองสามแก้วถึงจะแยกย้ายกลับบ้านใครบ้านมัน

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 98
       ร้านนี้เป็นโซบะคนมากพอสมควร แบบนี้ซิน่าสนใจ ต่างคนต่างมากินอิ่มแล้วก็แยกย้ายราคาไม่แพงน่าลองดูสักอิ่ม

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 99
       ระหว่างที่เดินเจอของแปลกอีกแล้ว
ผมไม่คาดคิดเลยว่ากลางเมืองโตเกียวจะมีรถรางเหลืออยู่ด้วย ผมคิดว่ามันสูญพันธุ์ไปสักยี่สิบปีแล้วนะเพราะรถไฟมันเร็วกว่าสะดวกกว่า

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 100
       แล้วเราก็ย้อนมาร้านโซบะร้านเดิมที่หมายตาไว้ที่ตรงปากซอยนี้ชั่วนั่นแหละ

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 101
       ดูราคาซิ แบบนี้รักกันตาย ราคาไม่ได้แพงอะไรเลย

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 102
       โอ้โห...บะหมี่จับกังนี่หว่า

ชามขนาดนี้หมัดเดียวจอด คือที่นี่ชามใหญ่ใส่เต็มชาม ไม่เหมือนบะหมี่บ้านเราบางร้านวางชามใหญ่ไว้หลอกลูกค้าแต่มีบะหมี่แค่หนึ่งในสี่ของชาม

มาแล้วที่สั่งไว้ ใส่หมูชิ้นโต มีไข่พะโล้สั่งเพิ่มได้ด้วย โรยหน้าด้วยสาหร่ายอีกชิ้น แต่ถั่วงอกที่นี่ไม่ได้ใช้วิธีลวกแต่ต้มเสียจนเปื่อย มันไม่สุกกรอบแบบบ้านเราแต่มันนิ่มไปทั้งหมด ส่วนน้ำซุปให้เต็มร้อยเพราะมันคือน้ำกระดูกหมูข้นๆซดแล้วหอมหวานอร่อยถึงใจ

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 103
       พออิ่มแล้วก็แทบลุกไม่ไหวเพราะมันขนาดบะหมี่จับกังบ้านเราไม่มีผิด ดังนั้นคืนนี้จะเดินไปทั้งซอยไม่ไหวแล้ว ไปเดินซื้อของจุกจิกกลับโรงแรมกับเดินดูหนังสือดีกว่า

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 104
       อยากได้ปฎิทินสวยๆกับสมุดโน๊ตสักเล่ม

แผงด้านหน้ามีหนังสือเป็นร้อยๆเล่มแต่ไม่มีคนดูแลครับ ใครอยากได้อะไรก็ถือไปจ่ายเงินในร้าน

แบบนี้บ้านเราทำไม่ได้หรอก หายหมดแผงแน่นอน ดูแต่ละเล่มซิน่าเปิดดูแค่ไหน หยิบแล้วเดินกลับบ้านก็ไม่มีใครรู้เพราะหน้าร้านไม่มีใครมาดูแลหรอก

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 105
       ข้างในร้านใหญ่พอสมควรมีปฎิทินสวยๆให้เลือกเพียบแต่ราคาน่าตกใจ บ้านเราแจกฟรีแต่ที่โน่นพิมพ์ขายกันเพราะตลาดมีให้ขาย แต่มาบ้านเราขายไม่ได้หรอกเพราะของฟรีมันมากจนท่วมตลาด




ข้างในมีซุ้มห้ามเยาวชนต่ำกว่าสิบแปดซื้อเสียด้วย

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 106
      

โห...หนังสือกองนี้มันหนังสือ เฮนไต ล้วนๆเลยนี่หว่า มิน่าถึงได้ห้ามเด็กต่ำกว่าสิบแปด


ผมพลิกดูแล้วอ่านไม่รู้หรอกได้แต่ดูรูปหน้ากลางด้วยความระทึกใจ

แต่ดูวรรคตอนที่พิมพ์แล้วน่าจะเป็นคำอุทานจำพวก อิไต ไคคัน ซิโกกุ ยาดา ดอนดอน ไคเตะ อ้าาาาาา.....อิคู แบบหนังเอวีอะไรทำนองนี้


เหมือนพวกวรรณกรรมพิมพ์ดีดปกขาวของบ้านเรานั่นแหละ

ตอนนี้เด็กยุคใหม่ไม่รู้จักปกขาวกันแล้วเพราะตอนนี้มันเป็นปกสีหมด ภาพหน้ากลางก็ไม่ใช่มัวๆสีน้ำเงินสีเดียวแบบปกขาวขนานแท้สมัยก่อน ตอนนี้ร้านขายหนังสือเก่าที่จตุรจักรเก่ามีปกขาวโบราณขายเป็นคอเล็กชั่นสะสมหนังสือหายากมานานหลายปีตั้งราคาเล่มละเป็นร้อยบาท สมัยก่อนนักเขียนวรรณกรรมแอบอ่านต้องเป็นพวกข้าราชการว่างงานใช้เวลาตอนบ่ายพิมพ์วรรณกรรมใต้สะดือขายหาลำไพ่พิเศษ

ให้วัยรุ่นสมัยนี้อ่านปกขาวเรื่องแม่สมศรีกับแขกบาบูแล้วกลายเป็นเรื่องตลกขำกลิ้งไม่ใช่เรื่องระทึกใจแบบวัยรุ่นสมัยก่อนเสียแล้วเพราะว่าบนอินเตอร์เน็ตมีนักเขียนแบบนี้มากมาย เนื้อเรื่องสุดพรรณาว่ามันจินตนาการได้สุดโต่งระดับเฮียกังฟูเรียกพี่ขนาดนี้ได้ไงฟ่ะ

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 107
       กลับโรงแรมนอนแล้วครับ พรุ่งนี้ตื่นแต่เช้านั่งชินกังเซ็นแล้วต่อรถไฟหวานเย็นของชาวบ้านไปนอนดูฟูจีที่ริมทะเลสาปคาวากูชิโกะกัน kawaguchiko อากาศแบบนี้ได้แต่หวังว่า เมฆฝนจงหายไป ความสดใสมาแทนที่ตามพยากรณ์อากาศด้วยเถิด

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 108
       วันนี้พอเท่านี้ก่อนครับ พรุ่งนี้จะพาไปผจญภัยครั้งใหญ่แบบผมเองก็คาดไม่ถึงว่าจะได้พบสภาพแบบนี้ ครบเครื่องจริงๆมาญี่ปุ่นครั้งนี้

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 109
       หลังอาหารเช้าที่เหมือนกันทุกเช้าของโรงแรมเราก็ออกเดินทางเลย

ขั้นแรกต้องไปขึ้นรถด่วนสายชูโอ Chuo line ที่สถานีชินจูกุ shinjuku จากสถานีอิเคบูคูโร่ Ikebukuro ถ้านั่งรถไฟสายยามาโนเตะ Yamanote ก็สี่สถานีถึงแล้ว จากนั้นก็นั่งรถด่วนสายชูโอไปอีกสักชั่วโมงก็ถึงสถานี โอซูกิ Otsuki แล้วต่อรถชาวบ้านหวานเย็นอีกชั่วโมงไปถึงเมืองคาวาคูจิโกะ kawaguchiko

สรุปแล้วต่อรถไฟสามขบวนใช้เวลาสองชั่วโมงก็น่าจะได้ดูฟูจีแล้ว

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 110
       รถด่วนนั่งสบายไม่แพ้ชินกังเซ็นหรอกครับ เพราะรถมันเกรดเดียวกับที่ใช้วิ่งเป็นรถด่วนนาริตะเอ็กเพสที่วิ่งเชื่อมสนามบินกับโตเกียว

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 111
       ยามเช้าที่สถานีชินจูกุยังไม่วุ่นวายนัก

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 112
       บนรถด่วนจะต่างกับรถหวานเย็นตรงที่จะคล้ายกับชินกังเซนคือมีที่ให้โทรศัพท์ท้ายตู้ได้แบบไม่กวนชาวบ้านเพราะบนรถไฟจะไม่มีการโทรศัพท์กัน
ที่ญี่ปุ่นเขาจะรักษาความเป็นส่วนตัวค่อนข้างสูงเรื่องการรบกวนกันนี่แหละ

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 113
       ระหว่างทางก็นั่งดูสายฝนไปตลอด ยังคิดอยู่เลยว่ามันจะรอดหรือเปล่าฟ่ะที่ตัดสินใจมาดูฟูจีเอาตอนอากาศแบบนี้นี่นะ

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 114
       ระหว่างทางรถไฟก็วิ่งขึ้นสูงไปเรื่อยๆ ทางที่วิ่งไปรู้สึกได้เลยว่ามันวิ่งขึ้นเขาเป็นระยะ

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 115
       อีกชั่วโมงตอมาเราก็มาต่อรถไฟที่สถานีโอซูกิ Otsuki เป็นสถานีเล็กๆดูสงบ รถไฟเป็นรถรุ่นเก่าแต่ทำตัวรถมีสีวายการ์ตูนน่ารักมาก สถาพภายในก็ดูดีไม่เก่าเหมือนสภาพภายนอกเลย ดุเหมือนรถใหม่แต่สภาพภายนอกดูย้อนยุคมากกว่า

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 116
       นี่ไงสภาพภายในไม่เลวเลยดูไม่เหมือนสภาพข้างนอกที่เดาว่าต้องเหมือนเก่าๆบ้านเราแต่ข้างในปรับปรุงเป็นรถสมัยใหม่

รถไฟบ้านเราพัฒนารถเก่าของเราเป็นแบบนี้ได้ทุกขบวนก็สวรรค์เลยล่ะ รถบ้านนอกของเขาเก่าเหมือนของบ้านเรายังทำข้างในรถให้ดูดีสะอาดน่านั่งได้เลย

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 117
       มองดูห้อง พขร ว่ามันต่างอะไรกับรถบ้านเราบ้าง
ผมดูแล้วระบบคุมรถไม่ต่างกันหรอกแต่ที่ต่างกันราวกับฟ้ากับเหวคือความสะอาดของห้องควบคุมรถ ของบ้านเราเหมือนไม่ได้โดนผ้าขี้ริ้วเช็ดถูมาสักสิบปี

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 118
       นี่ไงห้อง พขร รถบ้านนอกของเขาก็ใช้รถไฟเก่าพอกับรถไฟบ้านเรานั่นแหละ แต่แม้แต่ห้อง พขร ยังสะอาดไม่ใช่เขรอะไปด้วยฝุ่นผสมไอน้ำมันเหมือนของเรา

ใครว่าส้วมรถไฟบ้านเราสกปรกลองชะโงกหน้าไปดูห้อง พขร เสียก่อนมันเขรอะไม่น้อยกว่าหรอกเพียงแต่ว่ามันไม่เหม็นเท่านั้น

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 119
       ในที่สุดเราก็ถึงสถานีคาวาคูจิโกะในสองชั่วโมงจากโตเกียว
เมืองนี้เงียบสงบดีจัง ดูแล้วเหมือนเมืองเล็กๆที่แถมสวิสเซอร์แลนด์มาก ทั้งอากาศและความสงบของตัวเมือง

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 120
       สถานีก็ดูเหมือนสถานีต่างจังหวัดของบ้านเราแต่ภายในแต่งไม่ธรรมดาหรอกครับ ดูทันสมัยไม่แพ้สถานีในเมืองมีศูนย์บริการนักท่องเที่ยวด้วย เจ้าหน้าที่ก็เป็นมิตรและบริการดีมาก โทรเรียกรถจากโรงแรมมาให้เราโดยไม่ต้องนั่งแท็กซี่ให้เปลืองเงิน

แสดงความคิดเห็นย่อย