คำตอบที่ 1
       โรเบิร์ต จอห์นสัน (Robert Johnson) อภิมหาอมตะนิรันดร์กาลแห่งขุนกีตาร์ blues จากลุ่มแม่น้ำ Mississippi
หลายท่านที่ชื่นชอบดนตรีบูลส์ แน่นอนว่าไม่มีใครไม่เคยได้ยินชื่อเสียงของนักดนตรีผิวสี โรเบิร์ต จอห์นสัน (Robert Johnson)
ผู้ที่วงการดนตรีบูลส์ต่างรำลือว่า เขาขายวิญญาณ... ให้กับ...ซาตาน เพื่อแลกกับฝีมืออันสุดยอดของเขา จะจริงจะเท็จอันใด
คงไม่มีใครที่จะพิสูจน์คำรำลือเหล่านั้นได้ แต่ฝีมืออันยอดเยี่ยมของเขาได้เกิดขึ้นแล้ว และเกิดขึ้นในระยะเวลาอันสั้น เฉกเช่นเดียวกับลมหายใจของเขาที่ได้มีโอกาสสัมผัสกับดนตรีบูลส์ของเขา กับความสำเร็จที่เขาอาจจะไม่เคยรู้มาก่อนว่า การขายวิญญาณให้กับซาตานในครั้งนั้น จะทำให้โลกแห่งเสียงดนตรีบูลส์จะยังจดจำเขาได้อย่างไม่ลืมเลือน ซ้ำยังเป็นต้นแบบและตำนานให้ผู้คนได้ขับเรื่องราว และบทเพลง...ของเขา
โรเบิร์ต จอห์นสัน (Robert Johnson) เป็นที่เลื่องลือมานานแล้ว ความลึกลับที่เขาเล่นกีต้าร์บูลส์ได้ดียิ่งกว่ามืออาชีพ ภายในระยะเวลาไม่กี่เดือน ทำให้เขากลายเป็นผู้ลบล้างทฤษฎีที่ว่า การฝึกฝนเพื่อที่จะร้องและเล่นกีต้าร์บูลส์ให้ได้ยอดเยี่ยมจำเป็นต้องอาศัยกระบวนการและเวลายาวนาน ถูกโยนทิ้งตกไปจากความเชื่อของใครหลายคนที่รู้จักเรื่องราวของเขา
โรเบิร์ต จอห์นสัน (Robert Johnson) เกิดวันที่ 8 พฤษภาคม 2454 (1911) ใน Mississippi, U.S. และได้บันทึกผลงานในช่วงปี 1936-1937
รวมผลงานเพลงจำนวน 29 เพลงอันเป็นสุดยอดของบทเพลงบูลส์ ซึ่งนักดนตรีรุ่นหลังๆ ต้องฟังและนำไปเป็นแรงบันดาลใจหรือต้นแบบ
ไม่ว่าจะเป็นดนตรีในแนว Rock, Folk ต่างก็ได้แรงบันดาลใจจาก Robert Johnson เช่น John Fogerty, Bob Dylan, Johnny Winter,
Jimi Hendrix, The Yardbirds, Led Zeppelin, The Allman Brothers Band, The Rolling Stones, Paul Butterfield, The Black Keys,
The Band, Neil Young, Warren Zevon, Jimmy Page, Jeff Beck, and Eric Clapton ผู้ซึ่งมีความศรัทธาในตัวของ Robert Johnson
ความไม่ธรรมดาของ Robert Johnson นั้นช่างล้ำลึกด้วยสำเนียงโศกละมุนหู ที่หากไม่ทราบมาก่อน ผู้ฟังอาจนึกไปว่าเขาเล่นกีตาร์กันสองตัวพร้อมกัน (ความจริงปู่ Johnson เขาร้องและเล่นเองหมดทุกอย่าง สดๆ รวดเดียว ไม่มีอัดซ้ำ) แถมตอนบันทึกเสียง ว่ากันว่าเขาหันหน้าเข้าฝาผนังเล่นอีกต่างหาก ส่วนประวัติของเขาลึกลับยิ่งกว่าตำนานปรัมปรา นอกเหนือจากลีลากีตาร์โปร่งสำเนียงบลูส์โหยหวน เคล้าเสียงเป่าหีบเพลงเศร้าสนิทใจแล้ว การจากไปในวัยเพียง 27 ปีของเขายังมีที่มาที่ไปน่าฉงน

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 2
       ผู้เฒ่าเล่าขานกันว่า เมื่อ Robert Johnson ยังเป็นหนุ่มน้อย อาศัยอยู่ในโรงเก็บนุ่นชนบทใน Mississippi เขารักที่จะเล่นกีตาร์มาก แต่ฝีมือไม่โดดเด่น วันหนึ่งมีคนมาบอกให้เขาเอากีตาร์ไปยืนที่สี่แยกใกล้ๆ โรงงานชื่อ Dockery ตอนเที่ยงคืน ที่นั่นเวลานั้นเขาจะได้พบกับปิศาจ ผู้ที่จะนำกีตาร์ของเขาไปปรับให้เล่นเพลงออกมาอย่างไรก็ได้ตามใจปรารถนา แต่มีข้อแม้ว่าเขาต้องมอบวิญญาณให้กับปิศาจไป ตำนานไม่ได้กล่าวไว้ว่าเขาไปหรือไม่ เพราะไม่มีใครเห็น แต่ผ่านไปไม่ถึงปี เขากลับมาพร้อมลีลาร้อง เล่น แต่ง ดนตรีบลูส์ได้ชนิดหาที่ติไม่เจอ พร้อมกับขับขานเสียงเพลงบลูส์ที่ไพเราะที่สุด เท่าที่มีคนเคยได้ยินมา

ขอแนะนำให้หาเพลงเอกเพลงหนึ่งของเขาที่ชื่อ Cross Road Blues มาฟัง แล้วปิดไฟ ดีไม่ดีคุณอาจได้พบปิศาจ ส่วนจะขออะไรเขาก็แล้วแต่คุณ

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 3
       คนที่2 Niccolo Paganini

Niccolo Paganini (1782-1840)
ปากานินี่ได้รับการยกย่องว่าเป็นนักไวโอลินที่ยิ่งใหญ่ที่สุดตลอดกาล เขาเกิดเมื่อวันที่ 27 ตุลาคม 1782 ที่เมืองเจนัวประเทศอิตาลี บิดาของเขาประกอบอาชีพค้าขายทางเรือ ขึ้นชื่อว่าเป็นคนใจคอโหดร้ายทารุณเลี้ยงดูบุตรชายด้วยการดุด่าว่ากล่าว เมื่อตอนเด็กๆ ปาปานินี่ป่วยหนักด้วยโรคหัดจนใครๆ นึกว่าเขาตายแล้ว ร่างของเขาถูกห่อด้วยผ้าพันศพแต่ยังโชคดีที่ไม่ได้ฝังเขาไปเสียก่อน

เขาเริ่มหัดเล่นไวโอลินตั้งแต่เด็กๆ พ่อของเขาใฝ่ฝันว่าอัจฉริยะภาพของลูกชายคนนี้จะนำมาซึ่งความร่ำรวย จึงบังคับบุตรชายให้เล่นดนตรีด้วยความทารุณและลงโทษเขาอย่างหนักทุกครั้งที่เล่นผิดและไม่อนุญาตให้ไปเที่ยวหรือเล่นกับเด็กอื่นๆ เลย ภายใต้การสอนของครูคนแรกๆ คือ Giovanni Servetto และ Giacomo Costa เขาสามารถพัฒนาทักษะการเล่นไปได้ดี ปากานินี่ทำให้ใครต่อใครทึ่งในความสามารถด้วยการแต่งเพลงไวโอลินโซนาต้าเมื่ออายุเพียง 8 ขวบเท่านั้น อีก 6 เดือนต่อมาเขาก็สามารถเล่นเพลงคอนแชร์โตของ Pleyel

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 4
       ในปี 1795 ปากานินี่มีอายุได้ 13 ขวบ เขาได้สร้างความตื่นตะลึงให้กับผู้ชมในการแสดงคอนเสิร์ทที่โรงละครเมืองเจนัว จึงได้รับฉายาว่า ”เด็กมหัศจรรย์” ครูของเขากล่าวว่าคงไม่มีอะไรที่จะสอนเขาได้อีกแล้ว เขาจึงเริ่มฝึกฝนด้วยตนเองอย่างหนักวันละ 15 ชั่วโมง หลังจากนั้นได้เริ่มเรียนการประพันธ์เพลงกับ Ferdinando Par ที่เมือง Leghorn ในปี 1797

สาธารณชนเริ่มรู้จักปากานินี่เริ่มในฉายาว่า "Hexensohn” หรือทายาทปีศาจ ชื่อเสียงด้านผีสางและความลึกลับของเขาได้แพร่สะพัดไปอย่างรวดเร็ว พรสวรรค์และความสามารถของเขาเชื่อกันว่าได้รับมาจากซาตาน

ปากานินี่นั้นถือเป็นผู้คิดค้นเทคนิคการเล่นไวโอลินสมัยใหม่ ความแปลกพิสดารที่ทำให้ชื่อเสียงของเขาเริ่มเป็นที่กล่าวถึงคือ นักไวโอลินในยุคก่อนหน้าปากานินี่นั้นมักจะมีดนตรีเล่นประกอบการแสดง แต่ปากานินี่นั้นตรงกันข้าม เขาจะเดินออกมาหน้าเวทีด้วยความมั่นใจพร้อมกับสบัดเส้นผมที่เรียวยาวดำสลวยไปข้างหลัง บรรจงวางไวโอลินไว้ใต้คางและเริ่มบรรเลงโดยไม่ต้องมีดนตรีอื่นใดประกอบเลย สร้างความตื่นตะลึงให้แก่ผู้ชมเป็นอย่างมาก พวกเขาต่างพากันประหลาดใจกับผู้ชายและไวโอลินเพียงตัวเดียวที่สามารถสร้างความประทับใจได้ตลอดการแสดงคอนเสิร์ท อีกเรื่องราวที่ยังเป็นที่กล่าวขวัญก็คือความสามารถในการเล่นไวโอลินที่เหนือธรรมดาของเขา

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 5
       - Scordatura การตั้งสายไวโอลินให้ผิดไปจากปกติ ซึ่งทำให้เขาสามารถเล่นคีย์อื่น ๆ ได้โดยไม่ต้องเปลี่ยนโพสิชั่นเลย (สรีระร่างกายของปากานินี่นั้นแตกต่างจากคนปกติคือมีช่วงขาและช่วงแขนที่ยาวกว่าปกติ เฉพาะมือนั้นยาวเกือบถึงหัวเข่าเลยทีเดียว เขามีนิ้วมือที่เรียวยาวมาก ว่ากันว่าเขาสามารถวางตำแหน่งนิ้วโป้งของมือซ้ายที่โพสิชั่น 1 แต่สามารถเลื่อนนิ้วชี้ขึ้นมาเล่นในโพสิชั่น 3 โดยที่นิ้วโป้งซ้ายยังอยู่ที่โพสิชั่นเดิมถ้าจะมีใครเล่นไวโอลินด้วยเทคนิคเดียวกับปากานินี่อาจจะต้องเปลี่ยนไปใช้ไวโอลินที่มีขนาดเล็กกว่าปกติหรือมิฉะนั้นก็ต้องเรียบเรียงใหม่เพื่อให้เล่นได้ง่ายขึ้น

- เทคนิคการใช้คันชักที่แปลกพิสดารเช่น การใช้คันชักกระแทกสาย (bouncing) เป็นต้น
- เทคนิคการ Pizzicato ด้วยมือซ้าย ทำให้นักไวลินสามารถเล่นเทคนิคนี้ได้โดยไม่ต้องใช้มือขวาที่ถือคันชักเลย
- การใช้เทคนิคฮาร์โมนิคได้อย่างไร้ขอบเขต
- การใช้สาย G เพียงสายเดียวบรรเลงทั้งบทเพลง
- เทคนิคการวางนิ้วที่แปลกประหลาดกว่านักไวโอลินทั่วไป

Niccolo Paganini เขาถึงแก่กรรมเมื่อวันที่ 27 พฤษภาคม 1840

2-3 วันก่อนการสียชีวิตของเขา พระบิชอปแห่งเมืองนีซได้ถูกเชิญมาเพื่อรับศีลแต่เขาปฏิเสธที่จะพบเพราะเชื่อว่าตนเองยังไม่ตาย ดังนั้นเมื่อเขาเสียชีวิตลงโดยไม่ได้รับศีลครั้งสุดท้าย ทางโบสถ์จึงปฏิเสธที่จะทำพิธีฝังศพให้เขา ศพของเขาได้เก็บไว้ที่โรงพยาบาลเมืองนีซเป็นเวลานาน หลังจากนั้นจึงได้ย้ายไปที่หมุ่บ้านแห่งหนึ่งในฝรั่งเศส จนกระทั่ง 5 ปีต่อมาบุตรชายของเขาจึงได้ยื่นอุทธรณ์โดยตรงต่อองค์พระสันตปาปาเพื่อขอให้มีพิธีฝังศพเขาที่โบสถ์แห่งหนึ่งใกล้ ๆ กับเมืองเจนัว

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 6
       Giuseppe Tartini (1692-1770) บุคคลที่3

Tartini เป็นนักประพันธ์เพลงและนักดนตรีร่วมสมัยกับบาคและแฮนเดลแต่อายุอ่อนกว่า 7 ปี เขาเป็นครูสอนไวโอลินที่มีชื่อเสียงของเมือง Padua ในอิตาลี ในด้านผลงานนั้น เขาได้ประพันธ์บทเพลงโซนาต้าไว้เป็นจำนวนมากด้วยกัน ส่วนที่มาของเพลง Devil’s Trill sonata นั้น แต่งขึ้นในช่วงที่เขาหนีไปเป็นนักบวชหลังจากที่ลักลอบแต่งงานกับลูกศิษย์หญิงคนหนึ่ง

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 7
       ในคืนหนึ่งเขาฝันว่าได้ทำสัญญากับซาตาน ซึ่งบรรเลงไวโอลินโซนาต้าที่มีความไพเราะมากบทหนึ่งให้แก่เขา แต่เมื่อตื่นขึ้นมาเขากลับไม่สามารถจดจำบทเพลงนั้นได้เลย ตาร์ตินี่จึงลองแต่งโซนาต้าบทนี้ขึ้นเพื่อเลียนแบบบทเพลงในฝันของซาตาน ความพิเศษของ Devil’s Trill sonata อยู่ในท่อนสุดท้าย นักไวโอลินต้องเล่นรัวสาย (Trill) บนสายใดสายหนึ่ง ในขณะนิ้วอื่นๆ ต้องเล่นบนสายที่เหลืออย่างรวดเร็ว

เขาเป็นผู้ค้นพบปรากฎการณ์เรื่องเสียงที่เรียกว่า Resulting Sounds โดยสังเกตว่าทุก ๆ ครั้งเมื่อเล่นโน้ต 2 ตัวในอัตราที่เท่ากัน จะได้ยินเสียงของโน้ตตัวที่ 3 (Terzo Suono หรือ Third Sound) นอกจากนั้นเขายังพัฒนาคันชักไวโอลินให้ดีขึ้นด้วยการเพิ่มความยาวของคันชักเพื่อให้เล่นในเทคนิคที่ยากๆ ได้ดียิ่งขึ้น

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 8
       Devil's Trill บทเพลงของปีศาจ
ผลงานประพันธ์ไวโอลินของเขาคือบทเพลงที่นักไวโอลินชั้นยอดยุคปัจจุบันใช้บรรเลงกัน หนึ่งในบทประพันธ์โซนาต้าของ Tartini ซึ่งเป็นที่รู้จักกันดีคือ Il trillo del diavolo (Devil's Trill หรือ Devil's Sonata) นำออกตีพิมพ์หลังจากที่เขาเสียชีวิตไปแล้วเพียงไม่นานนัก บทประพันธ์ชิ้นนี้เริ่มต้นจากความฝันของ Tartini ในปี 1765 ที่เขาได้ทำสัญญากับซาตาน

ในความฝันนั้น Tartini นักไวโอลินผู้ยิ่งใหญ่แห่งยุคได้ส่งไวโอลินของเขาให้กับซาตาน ซึ่ง Tartini ได้เขียนบรรยายไว้ว่า “ผมได้ยินโซนาต้าบทหนึ่งที่แปลกประหลาดแต่ไพเราะมาก บรรเลงด้วยฝีมือชั้นยอดและเปี่ยมด้วยจินตนาการในแบบที่ผมไม่คิดมาก่อนว่าจะมีใครทำได้ ผมรู้สึกหมดเรี่ยวแรงเพราะแทบจะลืมหายใจ พอรู้สึกตัวตื่นขึ้นมาด้วยอาการเหนื่อยหอบอย่างหมดแรง ทันใดนั้นเอง ผมเริ่มจับไวโอลิน โดยหวังว่าจะจดจำบางเสี้ยวของสิ่งที่พึ่งได้ยินมาได้ แต่เปล่าประโยชน์โดยสิ้นเชิง ไม่ต้องสงสัยเลยว่าเพลงที่ผมประพันธ์ขึ้นหลังจากนั้นคือสิ่งที่ผมทำดีที่สุดแล้ว นั่นคือบทเพลง Devil's Sonata แต่มันยังห่างไกลนักจากสิ่งที่ทำให้ผมตะลึงงัน ซึ่งผมยอมพังไวโอลินของผมและเลิกเล่นดนตรีอย่างเด็ดขาดถ้าผมได้เป็นเจ้าของเพลงๆ นั้น”

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 9
       ผลลัพธ์ที่ได้คือความอึกทึกเล็กน้อยของบทเพลงโซนาต้าทั้ง 3 กระบวน หนึ่งปีก่อนที่ Tartini จะฝันถึงปีศาจนั้น มีเรื่องเล่ากันว่ามือของเขาถูกบาดจากการดวลดาบ และต้องเลิกเล่นไวโอลินไป ทำให้เขารู้สึกหมดหวังในทางไวโอลิน เขาเริ่มหันไปประพันธ์เพลงและเริ่มรับอุปถัมภ์นักดนตรีเด็กรุ่นใหม่จากทั่วยุโรป ทำให้เกิดคำพูดติดปากว่า “สิ่งที่สอนได้แต่ทำไม่ได้” บทเพลง Devil's Sonata กลายเป็นสิ่งที่ไม่น่าใว้วางใจและดูเหมือนว่าจะเป็นสิ่งเลวร้ายสำหรับคนที่พยายามจะเล่นเพลงนี้

Andrew Manze นักไวโอลินร่วมสมัยที่เล่นดนตรีแนวบาโร้ค เขาได้รับสมยาว่าเป็น "The Grappelli of the Baroque" การตีความของเขาในบทเพลงนี้คือการเอาชนะอุปสรรคเรื่องการรัว (Trill) และการเหยียดนิ้วด้วยความเร็วถี่ยิบ เทคนิคการเล่นของ Manze ดูช่างมีชีวิตชีวา และในบางครั้งเสียงไวโอลินของเขาฟังดูเหมือนเสียงซอบลูแกรส (Bluegrass fiddle) ที่กำลังรัวอย่างรวดเร็วหรือเป็นเสียงกีตาร์ริฟท์ (Riff) ท่อนสั้นๆ ที่เล่นซ้ำไปซ้ำมาของ Jimi Hendrix มากกว่าจะเป็นเพลงโซนาต้ายุคบาโร้ค และกลับไปสู่ท่วงทำนอนที่สงบอีกครั้งหนึ่ง อารมณ์เพลงและความรู้สึกที่เปลี่ยนไป ซึ่ง Manze ดึงออกมาจากงานของ Tartini คือปรากฏการณ์ของบทเพลงที่ค่อนข้างสั้นมากๆ มีความยาวเพียง 18 นาทีเท่านั้น มันเป็นเพลงที่ให้ความรู้สึกเขย่าขวัญและขนลุกชัน ซึ่งไม่ได้เกิดจากเนื้หอหาของเพลงเท่านั้น แต่ยังเกิดจากการผู้เล่นที่บรรเลงได้อย่างสมบูรณ์แบบด้วย

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 10
       ถ้าข้อมูลผิดพลาดประการใด ก็ขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วย นะครับ

อนุสาวรีย์ของ Tartini ที่จัตุรัส Tartini Square เมือง Piran

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 11
       ไวโอลิน Guarneri del Gesu ปี 1708 ของ Tartini

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 12
       ภาพยนต์รที่เคยสร้างในอดีต....Robert Johnson

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 13
       ความลับของ Niccolo Paganini ที่ทุกคนอาจจะยังไม่รู้ว่า เขาก็เล่นกีตาร์ด้วย

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 14
       เมื่อใจถามหา............คำว่าศิลปะจึงได้ยืนยง

ขอบคุณข้อมูลลึกซึ้งค่ะ

ตอนนี้ว้าวุ่นกะเจ้าลูกชาย........จะเข้าค้นหาสิ่งในสิ่งที่ผู้ปกครองเกรงและกลัวลูกจะไปทำอะไรหลังจากนี้........

แต่ไม่สามารถหยุดยั้งความตั้งใจได้........ดุริยางค์ศิลป์ มหิดล...........คือก้าวต่อไปที่ครอบครัวบ้านศิลปะต้องเข้าไปอยู่ ณ จุดกลาง


...........อาจจะห่าง....อาจจะหายไปบ้าง..........

แต่ขอสัญญาว่า.........เมื่อทุกอย่างลงตัว........เราจะก้าวไปด้วยกัน....เย้ เย้.....

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 15
       ดุริยางค์ศิลป์ มหิดล..... งานต้องฝึกฝนให้หนัก เห็นแล้วกำลังเกากีตาร์ สงสัยคันจัด.... .....

เอาตัวอย่างไปดูเล่นๆ....บอกได้อย่างเดียวต้องฝึก และฝึก และฝึก เท่านั้น...

cannon in D
http://www.youtube.com/watch?v=h3cLC4e2xMI

http://www.youtube.com/watch?v=fE2d2nXW4GY

paganini caprice 24
http://www.youtube.com/watch?v=obs406VmUa8&feature=related

แสดงความคิดเห็นย่อย