คำตอบที่ 1
       เยี่ยมเลยพี่ป้อม น่ายกย่องในการแบ่งปันของแกจริงๆ

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 2
       ผมยังมีหนังสือแกเล่มแรกเลย .....

มีลายเซ็นต์รึเปล่าพี่...จะได้ขลัง ถ่ายมาโครทะลุโลก 5555...ก็หนังสือสำนักพิมพ์ของพี่นี่นา จาก : mop(mop) 3/6/2554 16:53:35 [115.87.253.117] ผมหาเล่ม 2 ไม่เจอแล้วครับ จาก : Nhui(ch_boon) 7/6/2554 13:08:09 [118.175.88.158]   แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 3
       ดีใจจังเราก็มีหนังสือถ่ายมาร์โครของน้าบาง กะเขาเหมือนกัน......

......ขอบคุณคับพี่ม๊อบ.....เข้าไปอ่านมา....เออจริงของน้าเขา....นิอยู่ทีตัวเรา จาก : ภานุ(ภานุ) 7/6/2554 21:31:24 [58.9.70.237]   แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 4
       ชอบแนวมาโครไม่ควรพลาดกระทู้นี้ครับ

http://www.pantip.com/cafe/camera/topic/O10650115/O10650115.html#68

ขอขอบคุณน้าบางฯ คนบางปะอิน มา ณ. ที่นี้ด้วยครับ

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 5
       ขอบคุณมากครับที่นำความรู้มาแชร์ตลอดเลย

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 6
       นับถือในความตั้งใจสอน โดยไม่หวังผลอะไร แต่อยากให้มองมุมนักเรียน ถ้าคนสอนเขาเต็มร้อย นักเรียนเต็มร้อยที่จะเรียนไหม เรียนๆเลิกๆ หรือเรียนๆท้อๆ หรือเรียนๆแล้วไม่เอาแล้ว คนสอน สอนไปห้าสิบคน ในใจคนสอนก็หวังจะมีซักคนที่ตั้งใจเต็มร้อยซักคน ขอแค่คนเดียวเท่านั้น แต่ถ้าในห้าสิบคนไม่มีใครซักคนเลยหละ คนสอนผิดไหมที่ท้อที่จะสอนเหมือนที่นักเรียนท้อที่เรียน?
อย่าลืมว่า คนสอนก็เหนื่อยเป็นห้าสิบเท่า ของนักเรียนนะ เพราะสอนคนห้าสิบคนก็เหนื่อยห้าสิบเท่า ของนักเรียนที่มาเรียนกับคนๆเดียว กว่าจะเขียนคอลัมได้หนึ่งบท ยากมากๆ เสียเวลาเรียบเรียง เสียเวลาคัดกรองรูปที่จะเอามาประกอปบทความ อย่างน้อย ใช้เวลาแค่เขียนอย่างเดียว ก็กินเวลาเป็นวันๆ ถ้าบารมีไม่พอ จะโดนด่าโดนอิดฉา โดนเหน็บแนม โดนคนที่ใช้เวลาแค่สามนาทีพิมพ์ ยิ่งรู้แบบนี้ เลยยิ่งนับถือและคารวะจากใจ ให้น้าเขาครับ

แสดงความคิดเห็นย่อย