จาก
อังคารที่ , 12/9/2549
เวลา : 14:55
อ่าน = 614
202.28.103.1
|
อีกกี่บทของชีวิตช่างภาพ
เริ่มต้นก็อย่างเพิ่งเซ็งแล้วกัน .....ประสบการณ์ที่เล่านี้ถือว่าเป็นการกระเทาะเปลือกชีวิตของช่างภาพที่เกลื่อนกลาดอยู่ทั่ว ๆ ไป
ในแวดวงการถ่ายภาพนั้น เขาแบ่งช่างภาพออกเป็นช่างภาพหลาย ๆ แนว ตามแนวที่ช่างภาพแต่ละคนถนัดแหละครับ เช่น ช่างภาพโฆษณา ช่างภาพแฟชั่น ช่างภาพนู๊ด ช่างภาพแนวศิลปะ ช่างภาพธรรมชาติ ช่างภาพข่าว และอื่น ๆ อีกมากมายครับ .....แต่วงการช่างภาพที่ถูกวิพากษ์วิจารณ์กันมาก ก็คงไม่พ้น ช่างภาพนู๊ด ที่ครองอันดับหนึ่งมาโดยตลอด ทำไมหรือครับ? ... คำถามนี้มีคำตอบ ก็คือว่า ใครก็ตามมีฝีมือในการถ่ายภาพแนวนี้จะเกิดไว หรือดังไว
ไงละครับ ทำให้ใครต่อใครก็อยากเป็นช่างภาพแนวนี้กันมาก โดยเฉพาะนักถ่ายภาพมือสมัครเล่น ซึ่งใฝ่ฝันกันมาก ต้องยอมรับกันนะครับว่านักถ่ายภาพที่เป็นมือใหม่เกิน 50 % คิดแค่เพียงอยากจะเห็นของลี้ลับกันทั้งนั้นแหละ แต่ก็มีช่างภาพอีกไม่น้อยที่มีมุมมองการถ่ายภาพนู๊ดนี้เป็นศิลปะ สังเกตุจากภาพถ่ายก็ได้ครับ ไม่ยาก หรือสังเกตุอีกอย่างหนึ่ง นั่นก็คือ ช่างภาพท่านใดสามารถอยู่ในวงการถ่ายภาพได้อย่างยืนยาว แสดงว่าช่างภาพท่านนั้นมีมุมมองที่สวยงาม ถ่ายภาพกี่ครั้งก็อยู่ในพื้นฐานความเป็นศิลปะ แต่ช่างภาพที่คิดไม่ซื่อกับอาชีพของตน เกิดใจแตก แนวภาพจะออกมาในแนวอุจาด ช่างถ่ายภาพพวกนี้จะอยู่ไม่นาน
การถ่ายภาพอีกแนวหนึ่งที่มักทำให้ช่างภาพมีความเห็นแก่ตัวที่สุด นั่นก็คือ วงการช่างภาพหนังสือพิมพ์ หรือภาพข่าว ช่างภาพแนวนี้ต้องแข่งขันกันมาก ต้องเบียด ต้องแย่งกันถ่ายภาพ แต่ก็ต้องเห็นใจพวกพี่ ๆ ช่างภาพเหล่านี้นะครับ ที่ต้องเห็นแก่ตัวนั้นก็เพื่อทำให้ตนเองได้ภาพที่ต้องการถ้าไม่ได้ภาพละก้อ บก.เล่นงานยับและเยินเป็นแน่ บางท่านเลยเล่นเลนน์มุมกว้าง เดินเข้าไปจ่อใกล้ ๆ ก็เลยเป็นว่าข้าได้ภาพคนเดียว ส่วนช่างภาพที่ใช้เลนส์ปกติท่านอื่น ๆ ก็ซออวยวอ
ไปเลย
ไม่ใช่แค่วงการข่าวเท่านั้นนะครับ วงการถ่ายภาพแนวอื่น ๆ ก็มีปัญหาเหล่านี้เช่นเดียวกัน แต่อาจมากหรือน้อยแล้วแต่กรณีไป แต่ว่าไปแล้วในความต้องการภาพนั้น ถ้าเป็นภาพข่าวการเมือง ข่าวบันเทิง ข่าวกีฬา ค่อนข้างมีความเสี่ยงน้อยกว่าช่างภาพอาชญากรรม หรือพิกัดความเสี่ยงมากคงไม่เท่าช่างภาพสงคราม ช่างภาพเหล่านี้จะเกาะติดสถานการณ์อยู่กับเหล่าทหาร ตำรวจที่มีเหตุการณ์การปะทะกัน ดังที่ทราบ ๆ กัน อยู่ในหน้าจอทีวี ที่มีข่าวว่าช่างภาพสงครามบางท่านได้รับบาดเจ็บถูกลูกหลง ถูกจับเป็นตัวประกัน บางท่านก็เสียชีวิตในหน้าที่ก็มี ช่างภาพสงครามเหล่านี้ดังแป๊บเดียวก็ดับ ไม่ใช่บูม
ตายนะครับ ตายก่อนที่จะดัง ดังในที่นี้เป็นข่าวแป็บเดียวเท่านั้นเอง
ส่วนใหญ่แล้วนักถ่ายภาพจะมีพื้นฐานการถ่ายภาพมาเหมือน ๆ กันหมด ก็เริ่มจาก การจัดองค์ประกอบของภาพ การวัดแสงให้ถูกต้อง มีมุมมองที่เป็นศิลปะ และแปลกใหม่ ถึงจะได้ภาพที่ออกมาดูดีบางคนเขามองว่าช่างภาพเป็นงานสบาย ก็จริงอยู่ครับถ้ารักจะเป็นช่างภาพในสตูดิโอก็จะสบายหน่อย ค่อย ๆ หาของมาจัดให้ได้องค์ประกอบ มันก็ออกมาเป็นชิ้นงานได้ แต่ถ้ารักจะเป็นช่างภาพ outdoor ก็ต้องผจญภัย เสี่ยงอันตรายกันบ้าง เพิ่มรสชาติให้ชีวิต ถึงจะได้มุมมองที่แปลกตา ก็ถือโอกาสเล่าเรื่องเป็นตัวอย่าง เรียกว่าปักษ์นี้เป็นออเดริฟครับ
เมื่อกาลครั้งหนึ่ง แหมลืมตัวครับ เรื่องที่ยกตัวอย่างไม่ใช่นิทานครับ เรื่องจริงที่ท้ารอให้ท่านมาพิสูจน์ได้ เมื่อกลางเดือนพฤษภาคมนี้เอง ผู้เขียนได้มีโอกาสเดินทางไปถ่ายภาพเพื่อนำภาพมาจัดทำปฏิทิน ประจำปี บก.กำหนดภาพนักปีนเขา ที่เกาะเหลาเหลียง เราก็ยกทีมงานกันไป มีผู้เขียนเอง ช่างภาพอีกท่านหนึ่ง คือคุณธีรพล ศรีเป๊ะบัว ผู้เขียนคอลัมน์สัพเพเหระนั่นแหละครับ แถมต้องพ่วง บก. คุณชุติมา ศรีเอม มาแจมเป็นช่างภาพมือสมัครเล่นเผื่อจะ(ฟลุ๊ก)ได้มีภาพตีพิมพ์กับเขาบ้าง แหมแซวเล่น ที่จริงแล้ว บก. แกเป็นศิษย์ของอาจารย์สงคราม โพธิวิไล เชียวนา....
ก็ด้วยความต้องการมุมภาพที่สวยงาม และแปลกตาไปกว่าเดิม ทั้งผมและคุณธีรพลก็ต้องปีนเขาขึ้นไปถ่ายภาพตามนักปีนเขาด้วย บอกตรง ๆ ครับว่า ขา
เนี้ย มันสั่นพบ ๆ ทีเดียว แต่ก็ไม่มีใครบังคับหรอกครับว่าคุณจะต้องปีนขึ้นไปถ่ายภาพ
แต่ก็ตื่นเต้นมากไปกว่านั้น ตามไปถ่ายภาพถ้ำมรกต ที่รู้จักทั่วไปว่าเป็น Unseen in Thailand เป็นถ้ำน้ำ ที่อาศัยการลอยตัวเกาะกันเป็นแถวผ่านความมืดเข้าไปในถ้ำเป็นระยะทาง 80 เมตร แต่จุดที่ตื่นเต้นมิใช่อยู่ตรงนี้นะครับ เพราะนักถ่ายภาพทั่ว ๆ ไปถ่ายภาพในมุมบังคับนี้กันมาเยอะแล้ว ทำให้เราสองคนอยากหาภาพมุมใหม่ ๆ ก็เลยเกิดไอเดียอยากจะถ่ายภาพจากปล่องถ้ำลงไปเบื้องล่าง บังเอิญพอดีกับช่วงนี้เป็นช่วงมีมรสุม จึงทำให้มีคลื่นค่อนข้างแรงและเป็นวันข้างขึ้น
|
มีคนเข้ามาอ่านอีกแล้ว ดีใจจัง
