คำตอบที่ 1
      

คำตอบที่ 2
       เราเดินทางมาถึงหน้าหน่วย ทินวย...ก่อนตีสี่ เช้ามืดของวันที่ 12 มกรา เล็กน้อย...เพราะข้อจำกัดเรื่องภาระของแต่ละคน และข้อกำหนดอันเข้มงวดของเขตุรักษาพันธ์สัตว์ป่าทุ่งใหญ่นเรศวร..คือเหตุผลที่เราต้องรีบเดินทางตั้งแต่หัวค่ำวันวาน...กับระยะทาง มากกว่า 300 กม....เราก็ถึงเป้าหมายแรกตามแผนที่วางไว้...

คำตอบที่ 3
       ยามเช้า หน้าด่าน...กลางคืนสั้นๆ....ที่ได้หลับตาลง...พร้อมกับตื่นขึ้นมาด้วยอุณหภูมิ 10 องศา เสียงนกร้องระงมไพร..ชะนีร้องเรียกผัว อยู่ริมป่า....เท่านี้ก็ลืมคืนลืมวันในนาครเสียหมดแล้ว...

คำตอบที่ 4
       แสงอุ่นๆยามเช้ากลางป่า ที่เรียกได้เต็มปากเต็มคำว่าป่า...ส่องประกายปลุกให้ทุกชีวิตที่หลับไหล ได้ตื่นขึ้นมาพบกับวันใหม่...วันที่ไม่ใช่เมื่อวาน....

คำตอบที่ 5
       ต่อครับน้าๆ..กำลังอินกับบรรยากาศเชียว

คำตอบที่ 6
       รอชมครับ

คำตอบที่ 7
       เมื่อเริ่มมีแสง....คนชอบเล่นกับแสงกับเงา ก็เริ่มลั่นชัตเตอร์...เก็บแสงไว้ดูไว้ชมในห้วงยามของความคิดถึง...
http://www.khonplainam.com/board/index.php?topic=237.0
http://www.khonplainam.com/board/index.php?topic=243.0
http://www.khonplainam.com/board/index.php?topic=234.0
ติดตามชมผลงานบางส่วนได้ตามลิ้งค์ครับ

คำตอบที่ 8
       ทินวยในวันนี้ เป็นที่โปรดปราน ของนักดูนก ยิ่งนัก...นอกจากกลุ่มของเรา แล้วยังมีนักดูนกกลุ่มใหญ่ เข้ามาทำกิจกรรมที่ชื่นชอบ....ป่าไม่ได้เป็นของใครคนใดคนหนึ่ง...เราใช้มันร่วมกันด้วยความพอดี.....ถ้อยทีถ้อยอาศัยกัน

คำตอบที่ 9
       หลังจากลงทะเบียน ชำระค่าธรรมเนียม การเข้าเขตรักษาพันธ์ฯ และได้รับอนุญาติ เรียบร้อยแล้ว...เราก็เริ่มต้นออกเดินทาง ...จุดหมายแรกของวันนี้คือ นำเกลือไปส่งที่ทิคอง....เส้นทางป่าแห้งแล้ว...เนินบางเนินมีร่องรอยการกัดเซาะของน้ำในช่วงฤดูฝนที่ผ่านมา..เราไม่ใช่กลุ่มแรกที่มาเยือน....กับเส้นทางที่คิดว่าไม่มีอะไร...ผมเปิดเพลงระบำกลอง Matsuri ของ Kitaro พอให้ได้หัวใจเบิกบาน....Kitaro น่าจะเป็นศิลปินตะวันออกคนแรกๆ ที่นำศิลปะเครื่องดนตรี ตะวันออกผสมผสานกับเครื่องเสียง อีเล็คทรอนิค ได้อย่างกลมกลืน ผลงานแนวเพลงแบบนี้เพิ่งเริ่มมารู้จักในเมืองไทยไม่นาน ช่วงที่วงการสปา กำลังบูม..แต่ผมจำได้ว่าเพลงนี้ได้ยินครั้งแรกสมัยเรียนมัธยม ต้น เดินท่อมๆ อยู่แถวคลองถม..ได้ยินแผงเทป(ซีดียังไม่เกิด...คอมพิวเตอร์ ยังใช้ฟรอแทรน กันอยู่เลย....)...บอกตัวเองว่าใช่เลย...ซื้อมาโดยไม่ต้องถาม แล้วมันก็จากผมไปนานมาก....จนเมื่อไม่กี่วันมานี้ผมเพิ่งได้ซีดีแผ่นนี้มา...เปิดฟังเสียหนำใจ....

คำตอบที่ 10
       เอาละ เอาละ เริ่มอินแล้ว ไปต่อเลยครับ ยาว ยาว

คำตอบที่ 11
       แต่ความเพลิดเพลินกับเสียงเพลง ก็ต้องหยุดลง...เมื่อเราพบว่าเส้นทางข้างหน้าไม่ได้ราบเรียบ เหมือนที่เราคาดเดา เอาไว้แต่แรก.....ในป่าสิ่งที่เป็นจริงมัก ไม่ใช่สิ่งที่เราคาดคิดไว้เสมอไป....ชีวิตก็เช่นกันราบเรียบเกินไป....ก็ใช่จะเป็นรสชาติที่พึงพอใจไม่....

คำตอบที่ 12
       ระหว่าทาง..ที่เราลงไปดูไลน์..บอกทางให้คันหลัง...ร่องรอยของสัตว์กีบขนาดใหญ่ ประทับอยู่ กลางถนน...น้ำหนักตัวคงไม่ใช่น้อย ด้วยความรู้สมัยเป็นลูกเสือสามัญ ในวิชาสกดรอย...เดาเอาว่า ไม่กระทิงก็น่าจะวัวแดง..แต่น่าจะเป็นกระทิงมากกว่า เพราะธรรมชาติวัวแดงจะอยู่รวมฝูง...แต่กระทิงตัวผู้มักอยู่โดดเดี่ยว....น้องอีกคัน พบรอยแมวใหญ่..อยู่ใกล้ๆกัน...ทั้งสองรอย ผ่านเส้นทางนี้ไม่น่าจะเนิ่นนานก่อนเราจะมา เพราะมีขบวนรถของทีมงาน(อดีต)TITV ผ่านเข้าไปบ้านจะแก เมื่อวานบ่ายนี่เอง....ทุ่งใหญ่นเรศวร...บ้านของสัตว์ป่าที่แท้จริง...

คำตอบที่ 13
       ด้วยเวลา เกือบ2 ชั่วโมงกับระยะมทาง 15 กม.เราทำเวลากันไม่ค่อยได้เพราะเส้นทางบางช่วงเป็นบ่อโคลนสลับไปสลับมา..ทุกคันในทีม พยายามใช้เส้นทางด้วยความระมัดระวัง...เพราะเรารู้ดีว่า ทางเส้นนี้ ยังมีผู้คนอีกมากมายต้องใช้เป็นทางสันจร...อีกประการคือต้องการรักษาพาหนะเราไว้ให้เดินทางได้ตลอดรอดฝั่ง ทั้งไปและกลับ...

คำตอบที่ 14
       หน้าหน่วยทินวย...เด็กๆได้ลงมายืดเส้นยืดสาย...

คำตอบที่ 15
       หน้าหน่วยทิคอง ครับขออภัย..ทำงานไปด้วย โพสไปด้วย...เบลอครับเบลอ....
.....เจ้าคนเล็กของผม ....คนที่ส่งเสียงเจื้อยแจ้ว...
โยกเยกเอย น้ำท่วมเมฆ กระต่ายลอยคอ...
ล้อเลียน พ่อมาตลอดทาง

คำตอบที่ 16
       แล้วเราก็ทะยอยเอาเกลือลง...เกลือ 1ตัน ที่เรานำมาส่งให้ เจ้าหน้าที่บอกว่า...น่าจะใช้ได้ถึงฝนหน้า...

คำตอบที่ 17
       ลงเกลือกันเสร็จแล้ว เราก็รอ เจ้าหน้าที่ ซึ่งจะต้องติดตามเราเข้าไปตาม รปจ.(ระเบียบปฏิบัติประจำ)...เพื่ออำนวยความสะดวกในเส้นทาง คอยดูแลความปลอดภัย...ในทางกลับกัน ก็คอยเฝ้าดูไม่ให้เรา ทำอะไรนอกลู่นอกทาง ตามที่กฎของเขตุรักษาพันธ์ฯ ระบุไว้...

คำตอบที่ 18
       ด้วยเส้นทางลำลองที่ทาง กฟผ.สร้างไว้สมัยสำรวจพื้นที่สร้างเขื่อนน้ำโจนอันลือลั่น แม้เขื่อนไม่ได้สร้าง เราก็สูญเสีย อะไรไปมากมาย ทั้ง เงินทอง ทรัพยากร และชีวิตของคนหลายคน ระยะทาง 8 กม.จากทิคองเข้ามา....เราก็มาพบกับสายน้ำที่เรารอคอย...น้ำโจน...อยู่ตรงหน้าเรานี่เอง....
......จุดแรกที่เราเห็นสายน้ำนี้เรียกว่า ท่ากลาง หรือเดิมคือหัวงาน ของการสร้างเขื่อน เป็นศาลาโล่ง ด้านข้างมีอาคารไม้มุงสังกะสี น่าจะเป็นที่พักของคนงาน และจนท.ของกฟผ....เราใช้เป็นที่กินอาหารกลางวัน...ซึ่งได้เวลาพอดี
ผมยืนเพ่งมองสายน้ำนี้ พร้อมกับสำนึกขอบคุณ...กลุ่มอนุรักษ์ต่างๆ ที่ช่วยกันปกป้องป่าต้นน้ำชั้น 1(A) นี้ไว้ได้ และ คนที่ลืมไม่ได้คือคุณสืบ นาคะเสถียร ผู้ผลักดันให้ ห้วยขาแข้ง ผนวกกับ ป่าทุ่งใหญ่ จนสามารถประกาศเป็นเขตมรดกโลก..อย่างน้อยเราก็อุ่นใจได้ชั่วคราว...ตราบใดที่ ยังไม่ถูกถอดออกจากบัญชีมรดกโลก..สายน้ำนี้จะยังรอคอยผู้คนเข้ามาเยี่ยมเยือน....

คำตอบที่ 19
       แต่เราไม่ได้พักที่ท่ากลางด้วยทำเลที่ห่างไกลสายน้ำมากเกินไป...หลังมือกลางวันเราก็เดินทางต่อไปยังหาดทรายริมน้ำ ที่ชื่อว่าท่ามาลี....กับ.ขุนเขาด้านหน้าที่พัก ของเรา....

คำตอบที่ 20
       ด้านหลังที่พัก ก็คือภูเขาอีกลูกเช่นกัน....ตรงกลางระหว่างเขาสองลูก คือ ลำน้ำโจนที่ไหลผ่าน....ด้วยสภาพภูมิประเทศเช่นนี้....นับได้ว่าเป็นชัยภูมิในฝันของการสร้างเขื่อน....โครงการนี้จึงเกิดขึ้น
....เขื่อนน้ำโจน
รายละเอียดโครงการ
ลักษณะโครงการ
โครงการลุ่มน้ำแควใหญ่ตอนบน
1.สถานที่ตั้ง
บนแม่น้ำแควใหญ่ประมาณ 135 กิโลเมตร เหนือเขื่อนศรีนครินทร์ อำเภอทองผาภูมิ จังหวัดกาญจนบุรี


2.พื้นที่รองรับน้ำฝน
4,908 ตารางกิโลเมตร
3.ปริมาณน้ำไหลเข้าอ่้างเฉลี่ยต่อปี
2,975 ล้านลูกบาศก์เมตร
4.อ่างเก็บน้ำ
ระดับเก็บกักปกติ 370 เมตร (รทก.)
ระดับเก็บกักสูงสุด 373.8 เมตร (รทก.)
ระดับเก็บกักต่ำสุด 331.0 เมตร (รทก.)
ระดับเปลี่ยนแปลงสูงสุด 39.0 เมตร
ความจุอ่านที่เก็บกักปกติ 5,950 ล้านลูกบาศก์เมตร
ความจุอ่างที่ใช้งานได้ 4,100 ล้านลูกบาศก์เมตร
พื้นที่อ่างที่ระดับเก็บกักปกติ (ที่ระดับ 370.0 เมตร รทก.) 137 ตารางกิโลเมตร
พื้นที่อ่างและขอบอ่าง 142 ตารางกิโลเมตร

5. กำลังผลิต (Power Generation)
กำลังผลิตสูงสุด 580,000 กิโลวัตต์
พลังงานผลิตต่อปี 1,168 ล้านกิโลวัตต์ชั่วโมง
6.เขื่อน (Dam)
ชนิด เขื่อนหินแกนดิน
ระดับสันเขื่อน 377.0 เมตร (รทก.)
ความสูงจากท้องน้ำ 187.0 เมตร
ความยาวสันเขื่อน 430.0 เมตร
ปริมาตรตัวเขื่อน 12.2 ล้านลูกบาศก์เมตร
ปริมาณน้ำหลาก 5,900 ลูกบาศก์เมตร/วินาที
สรุปสาระสำคัญของโครงการ
เขื่อนและอ่านเก็บน้ำ ตัวเขื่อนเป็นแบบหินทิ้งแกนดินเหนียวกั้นลำน้ำแควใหญ่ตรงบริเวณเหนือเขื่อนศรีครินทร์ขึ้นไปประมาณ 135 กิโลเมตร ความสูงของเขื่อน 185 เมตร ตัวเขื่อนมีปริมาณ 12.2 ล้านลูกบาศก์เมตร อ่างเก็บกักน้ำมีระดับเก็บกักปกติที่ระดับความสูง 370 เมตร (รทก.) สามารถเก็ยกักน้ำไว้ได้ประมาณ 5,950 ล้านลูกบาศก์เมตร ทีพื้นที่อ่างเก็บน้ำประมาณ 137 กิโลเมตร
โรงไฟฟ้า ตั้งอยู่ทางด้านหลังของตัวเขื่อน ติดตั้งเครื่องกำเนิดไฟฟ้าขนาด 145 เมกะวัตต์ ได้จำนวน 4 เครื่อง ทำให้มีขนาดกำลังผลิตรวม 580 เมกะวัตต์

คำตอบที่ 21
       เรามาถึงท่ามาลี ในเวลาบ่ายเล็กน้อย....ปลงแค้มป์เสร็จ ผมก็ออกเดินเล่นริมน้ำ...ลัดเลาะไปเรื่อยๆ...ผ่านวังน้ำสงัดเย็น....พลอยทำให้จินตนาการมันเตลิดไปไหนต่อไหน...
.....สังเกตจากแนวน้ำในช่วงน้ำหลาก พบว่าระดับน้ำสูงกว่าที่เราอยู่หลายเมตร..นั่นคือช่วงน้ำหลาก...ป่าได้ซึมซับน้ำไว้มหาศาล...หลักฐานคือเราพบตาน้ำเล็กๆไหลรินๆป้อนน้ำให้กับสายน้ำใหญ่เป็นระยะๆ...ใช่หรือไม่ว่า ป่าต่างหากที่ทำหน้าที่เป็นเขื่อนกักเก็บน้ำ และปลดปล่อยออกมาในช่วงเวลาที่เหมาะสม....ไว้ให้เราได้กินใช้

คำตอบที่ 22
       คุณอันดามัน โปรดลงรูปให้ดูอีก เข้าไปไม่ถึงซักทีเพราะพาหนะไม่เอื้ออำนวย ขอบคุณล่วงหน้าค่ะ

คำตอบที่ 23
       ได้ครับ..คือ ผมพยายามลงให้จบทุกทริปที่ไปมา นะครับ แต่ด้วยภาระเลี้ยงปากเลี้ยงท้อง จึงลงได้เป็นช่วงๆ ตามแต่โอกาศจะอำนวย....ขอบคุณทุกท่านที่ติดตามชม

คำตอบที่ 24
       เมื่อความมืดเริ่มมาเยี่ยมเยือน...ที่นี่จะมืดเร็วกว่า ด้านนอก เพราะเราอยู่ระหว่างหุบเขา บ่าย 4 โมงกว่าๆ ก็ดูเหมือน บรรยากาศจะค่ำเสียแล้ว....กองไฟ ประจำแค้มป์ ก่อไว้ให้ได้ไออุ่น ทั้งอุ่นกาย และอุ่นใจ....ฟืน เราก็หาเอาจากซากไม้ที่ลอยน้ำค้างคาอยู่แถวตลิ่ง...

คำตอบที่ 25
       ผู้หญิงของผม...ขออนุญาติใช้คำนี้....ทริปนี้ค่อนข้างจะพอใจ หลังจาก เจอทริปเที่ยวเหนือก่อนปีใหม่ ที่วันๆ นั่งอยู่แต่บนรถ..ลงรถถ่ายรูป ขึ้นรถ ลงรถกางเต้นท์...ชุลมุนวุ่นวาย เหมือนจะเหนื่อยมากกว่าสนุก....คราวนี้ได้ปลงเต้นท์ แค่บ่ายอ่อนๆจึงมีเวลาได้พักผ่อนอย่างแท้จริง....เห็นรอยยิ้ม ของครอบครัว แล้วอย่างนี้น่าจะเรียกได้หรือไม่ว่ามันคือชีวิตที่ดี....

คำตอบที่ 26
       วงสนทนา เริ่มต้นแต่หัววัน....

คำตอบที่ 27
       เมื่อรัติกาล ทำงานอย่างเต็มที่ ...สิ่งที่เธอนำพามาด้วยคือความหนาวเย็น....กองไฟยังคงลุกโชนให้ความอบอุ่น....วงสนทนาย้ายมานั่งข้างกองไฟตั้งแต่เมื่อไรไม่ทันสังเกต....เรื่องเล่ารอบกอง เรื่องแล้วเรื่องเล่า...บอกกล่าวเล่าขานกันไม่รู้จบ...แหงนมองท้องฟ้า ดาวเหมือนว่าจะเด็ดเอื้อมได้ ท้องฟ้าใสกระจ่างปราศจากเมฆหมอกมาบดบัง....เสียดายที่กล้องปัญญาอ่อนที่ผมใช้ไม่สามารถบันทึกได้....

คำตอบที่ 28
       เช้าแล้ว...กองไฟยังคงทำหน้าที่ให้ความอบอุ่น...แต่เพราะไออุ่นจากดวงตะวัน มันจึงต้องลดบทบาท หน้าที่ลงไป....เมื่อคืน ทุกคนเข้านอนไม่ดึกนัก อาจเพราะเหน็ดเหนื่อยจากการเดินทาง...หรือจะออมแรงไว้ตอนขากลับ....ผมนอนฟังเสียงการเดินทางของสายน้ำจนเผลอหลับไป..ประหลาดแท้...ในความเงียบงันของป่าใหญ่ เสียงเดียวที่เราได้ยินแม้ไม่ใช่เสียงบรรเลงเพลงของคีตกวีผู้ยิ่งใหญ่ แต่เป็นแค่เสียงครืนครั่นของสายน้ำ เรากลับไม่รู้สึกรำคาญอันใด... เสียงนี้กลับเป็นเสียงที่ไพเราะยิ่ง....

คำตอบที่ 29
       น้ำโจน...สายน้ำนี้จริงๆแล้วคือแควใหญ่...ต้นกำเนิด อยู่แถวๆ แม่สอด จังหวัดตาก...ชาวกะเหรี่ยงเรียกว่าแม่ก่อง แล้วสำเนียงไทย ก็เพี้ยนเป็นแม่กลอง...ไหลผ่านชุมชนยาง กะเหรี่ยง มาเรื่อยๆ ก่อนเข้าเขตทุ่งใหญ่นเรศวร....มีลำน้ำสาขาชื่อลำน้ำแม่จัน ที่มีต้นกำเนิดในฝั่งพม่า ไหลมาบรรจบ....เรื่องราวของลำน้ำนี้จึงมีให้จรดจารเล่าขานอยู่มากมาย....

คำตอบที่ 30
       โอ๊ยพระเจ้า เข้าเส้นเลยพี่....จิตวิญานเก่าลุกโชติ
ขอขอบคุณสำหรับความช่วยเหลือเมื่อวันวานนะครับท่านพี่

คำตอบที่ 31
       สุดยอดครับ ต้องหาโอกาสไปเยือนสักครั้ง

คำตอบที่ 32
       เข้ามาชม 2 รอบแล้วครับ

คำตอบที่ 33
       เห็นบรรยากาศแล้วคิดถึง ตอน8กม. 8ชั่วโมง แต่ช่วงนี้คงไม่เป็นไรอีกอย่างคือรถเราโตขึ้นและกลายร่างไปเยอะแล้ว นึกแล้วเสาร์26นี้เลยดีฝ่า

คำตอบที่ 34
       สวัสดีครับ ท่านอันดามัน แอบเข้าก่อนซะแล้ว ผมมีโปรแกรม 21-24 กพ.51 ดีครับได้ข้อมูลอับเดท จากท่านพอดี
ไม่ชวนกันบ้างเลย ที่บ้านทำเกลือด้วย ทำไมผมตกข่าวได้
ขอบคุณสำหรับรูปและบทความดีๆ มาฝากครับ

คำตอบที่ 35
       ยังไม่จบนี่ครับพี่ท่าน...กลับมาต่อเถอะน่า...ยังรอๆ

คำตอบที่ 36
       ยังครับยัง...พอดีคอมพ์ที่บ้านพังเสียก่อน...เช้าวันจันทร์ งานตรึมตามประสา...
....ท่านหนุ่มป่าฝน ภาระกิจคงเรียบร้อยนะครับ แถวบ้านผมอยู่มานานก็จริงแต่ประเภท ออกจากบ้านก่อนพระอาทิตย์จะขึ้น..กลับเข้าบ้าน ท่านก็ลับขอบฟ้าไปเสียแล้ว....เสาร์อาทิตย์ก็ไปเที่ยว..แหะๆ บอกตรงๆว่าไม่ชำนาญเลยกับแถวบ้านตัวเอง....
....ขอบคุณท่านเหยี่ยวทะเล ท่านราชสีห์ ที่แวะเข้ามาชม...ท่านแสง ท่านเอก...ทางช่วงนี้ แห้งดีแล้วครับ 8 กม. ระวังเรื่องร่องน้ำ หินลอย นิดนึง ครับ...

คำตอบที่ 37
       แสงแดดยามเช้า กว่าเราจะได้เห็นก็ค่อนข้างสาย...เพราะจุดที่เราพัก มียอดเขาบังอยู่ด้านหน้า...

คำตอบที่ 38
       ....ต้นไม้เริ่มเปลี่ยนสี เพราะเข้าสู่ฤดูแล้งร้อน ในอีกไม่นาน...กระแสน้ำที่เคยคุ้มคลั่งในคราวน้ำหลาก กลับไหลเรื่อยๆเลาะลัดไปตามแก่งตามวัง พอที่จะให้ฝูงปลา ได้ว่ายทวนกระแส ขึ้นไปยังแหล่งกำเนิดเพื่อสืบสานเผ่าพันธุ์ ...ไผ่ทิ้งใบ ออกดอก แล้วตัวเองก็ตายไป ปล่อยภาระในการคงอยู่ของเผ่าพันธ์ ให้เป็นของเมล็ดไผ่ กับฝนแรกที่มาเยือน...ต้นไม้ปลิดใบร่วงหล่นลงจากขั้ว รักษาความชื้นเอาไว้ภายใน...ป่าไม่ใช่ภาพนิ่งใน สคส.หรือภาพถ่ายใดๆที่เราเข้าใจ....

คำตอบที่ 39
       เต้นท์หลังน้อยตั้งอยู่โดดเดี่ยวริมน้ำ...เมื่อเทียบกับสายน้ำและป่าใหญ่..ใช่หรือไม่ว่าตัวเราเป็นแค่ส่วนเล็กๆ แทบจะถูกกลืนหายไปกับป่าดงพงพี....เช่นนี้แล้ว เราควรอ่อนน้อมถ่อมตนกับป่าไพร..ในฐานะแค่ผู้มาเยือน...

คำตอบที่ 40
       สายน้ำยังคงไหลเรื่อยไปไม่หยุดยั้ง เก็บงำเรื่องราวมากมาย...เรื่องราวของสายน้ำเกี่ยวพันกับวิถีชีวิตของชุมชนที่มันผ่านมา...เกาะแก่งทั้งหลายต่างก็มีเรื่องราวของตัวมันเอง..เหนือขึ้นไปมีแก่งน้ำเชี่ยวไหลวนแห่งหนึ่ง ชื่อแก่งพะยาบอง....เล่ากันว่า ชายกะเหรี่ยงที่ชื่อพะยาบอง เดิมพันชีวิตกับสายน้ำนี้...ด้วยการล่องแพผ่านแก่งที่ขึ้นชื่อว่าไม่มีใครผ่านได้...แล้วสายน้ำก็ยังคงทำหน้าที่ของมันอย่างสมบูรณ์ พร้อมกับนำพาวิญญาณของชายกะเหรี่ยงที่ชื่อพะยาบองไปด้วยกับมัน....อย่างน้อยโลกก็ยังจารึกว่าหัวใจของเขาใหญ่กว่ากำปั้นแน่นอน......

คำตอบที่ 41
       พื้นที่เราพักแรมคืนที่ผ่านมามีชื่อว่าท่ามาลี...มาลีเป็นชื่อของดอกไม้...แต่ในที่นี้เป็นชื่อของหญิงสาวคนหนึ่ง....เล่ากันว่า(ขออนุญาติไม่ยืนยันข้อมูล เพราะเรื่องนี้เกิดขึ้นนานมากแล้ว ผมกลับไปสืบค้นไม่เจอ อาจด้วยเวลาที่มีจำกัด ครับ...)...ในช่วงกระแสอันเชี่ยวกรากของการสร้างเขื่อนน้ำโจน...เธอเข้ามาน้ำโจนในฐานะผู้สื่อข่าว....แต่น้ำโจน ก็กลืนกินชีวิตของเธอไป....จะด้วยเหตุผลใดก็แล้วแต่ บริเวณนี้ จึงถูกเรียกขานตามนามของเธอ....

คำตอบที่ 42
       ไม่มีงานเลี้ยงใด ที่ไม่เลิกรา...โกวเล้ง มังกรใหญ่แห่งวงการวรรณกรรม บอกเราอย่างนั้น....กองไฟถูกดับลง เป็นสัญญาณ ว่าเราจะต้องไปแล้ว....เต้นท์ถูกเก็บ สัมภาระถูกนำกลับไปบนรถ..ลานกางเต้นท์ที่เราได้แรมคืน ถูกปัดกวาด ขยะถูกขนกลับมาทิ้งด้านนอก..สถานที่นี่คงกลับไปเงียบเหงาเป็นลานทราย กลางป่าเปลี่ยวเหมือนเดิม....น้ำโจน เรายังคงจดจำชื่อนี้ไว้ในซอกหลืบ ของชีวิต รอให้เราได้รำลึกถึงมันอย่างมิรู้ลืม...แน่นอนมันย่อมเป็นความรำลึกถึงที่ดี....

คำตอบที่ 43
       บทส่งท้าย....
ขอบคุณสมาชิกร่วมทีมทุกท่าน ดีใจที่ได้ร่วมทริปกันครั้งนี้
ขอบคุณข้อมูลในข้อเขียนบางตอนของ ดร.เสกสรร ที่ได้นำมาเล่าสู่กันฟังให้กับทุกท่าน
ขอบคุณทุกผู้ทุกนาม ทั้งดวงวิญญาณทั้งหลาย ที่ปกปักรักษาป่าผืนนี้ไว้ให้เราได้ชื่นชม
ขอบคุณ ทุกท่านที่เข้ามาชม สิ่งใดผิดพลาด ก็ขอรับไว้ เป็นอนุสติเตือนตัวเอง เพื่อปรับปรุงแก้ไขในคราวต่อไป....
ด้วยมิตรภาพ
อันดามัน
ปลายฤดูหนาว 2551

ข้อมูลเพิ่มเติม...
สำหรับท่านที่จะเข้าไปเยือนน้ำโจน
พาหนะที่ใช้ควรเป็นรถขับเคลื่อน 4 ล้อ และไม่ควรไปคันเดียว ถึงแม้ไม่ใช่ช่วงฝนตก ทางแห้งแล้วก็ไม่ควรประมาท
ติดต่อขอเข้าพื้นที่ และรายละเอียดการเข้าพื้นที่ ที่หน่วยทินวย(ยกเว้นมีหนังสือไปจากส่วนกลาง)
กำหนดจำนวนรถเข้าพื้นที่ ไม่เกิน 10 คัน (แต่ที่ทิคองบอกว่า ไม่เกิน 8 คัน)
ต้องมีเจ้าหน้าที่ไปกับกลุ่มด้วยทุกครั้ง
ตั้งแต่ทินวยเข้าไปไม่มีร้านค้าบริการ อาหารการกินต้องเตรียมไปเอง (เผื่อ จนท.ที่ไปกับเราด้วย)
ที่ท่ากลาง มีห้องน้ำ ใช้ได้ แต่ไกลน้ำสักหน่อย ส่วนที่ท่ามาลี มีห้องน้ำชั่วคราว ก็ใช้ได้เหมือนกัน ในช่วงน้ำหลาก จนท.จะรื้อถอนให้พ้นกับกระแสน้ำ พอน้ำลดก็มาสร้างให้ใหม่

คำตอบที่ 44
       จบจนได้...ขอบคุณคำบรรยายที่อ่านแล้วต้องกลับไปอ่านอีกรอบ....ชอบครับชอบ

คำตอบที่ 45
       สวัสดีครับพี่อันดามัน

เสียดายที่คลาดกันนะครับ ผมกับพี่ๆเข้าไปบริจาคของที่โรงเรียนบ้านหินตั้งพร้อมกับชุด TITV ก่อนหน้าพี่ 1 วัน คือจากทินวยไปจะแกวันศุกร์ ส่วนขากลับจากจะแกกลับไปถึงซ่งไท้วันเสาร์ประมาณสองทุ่ม ช่วงที่ผ่านทิคองก็มืดแล้ว ส่วนอาทิตย์สายๆก็ออกจากซ่งไท้ไปกินข้าวเที่ยงที่ทินวยก็น่าจะออกไปก่อนชุดพี่ไม่นาน

เข้าไปแวะชมภาพทริปพร้อมคำบรรยายได้นะครับ

http://www.thailandcruiser.com/forum/index.php?topic=1238.0

http://www.thailandcruiser.com/forum/index.php?topic=1246.0

คำตอบที่ 46
      

คำตอบที่ 47
       ตามไปชมมาแล้วครับท่านกร...ยอดเยี่ยมครับอิ่มบุญกันถ้วนหน้า ...คงจะเป็นความทรงจำที่ดีของเด็กๆในดินแดนห่างไกล นะครับ...

คำตอบที่ 48
       บรรยายพร้อมภาพได้เยี่ยมมากครับ รู้สึกว่าได้ซึมซับบรรยาการดีๆนี้ไปด้วยเลย...

คำตอบที่ 49
      
ดูและอ่านหลายๆรอบไม่เบื่อเลย ท่านอันดามัน

คำตอบที่ 50
       ติดตาม และแอบอิจฉาคนมีเวลา

คำตอบที่ 51
      

คำตอบที่ 52
       เห็นแล้วก็ยากไปอีก

คำตอบที่ 53
      

คำตอบที่ 54
       ขอบคุณทุกท่านที่มาติมาชม ครับ...จะได้มีแรงใจนำมาให้ชม เรื่อยๆครับ...

คำตอบที่ 55
       สวัสดี พี่ อันดามัน
ขออนุญาต แอ๊บรูปไป ขู่เพื่อน ๆ 2 รูปครับ
www.Dirttrackthai.com

คำตอบที่ 56
       สวัสดีครับพี่ต้อม ดูรูปไป พร้อมกับอ่านบทกวี
อะไรจะชั่งสุขเหมือนอะไรเช่นนี้
และถ้าได้ไปร่วมทริปด้วยก็จะมีเสียงเค้าคอด้วยจากกีตาร์พิน โอ๊ย . . อิจฉาครับพี่ต้อม แฮะ ๆ
คิดถึงเสมอครับพี่

คำตอบที่ 57
       ยินดีครับท่านเอก หลายรูปก็ได้ครับ...
....นายหมูบิน คิดถึงเช่นกันครับ....

คำตอบที่ 58
       สวยงาม อบอุ่น มากมายครับพี่อันดามัน

คำตอบที่ 59
       ท่าน hmu ห่างหายไปนานนะครับ...

คำตอบที่ 60
       ห่างหาย แต่ไม่ได้ห่างเหินครับ พี่

คำตอบที่ 61
       เพิ่งเข้ามาดูครับ

คำตอบที่ 62
       โชคดีกันจริงๆที่ได้ไปเยือน.....มีเงินมากมายก็หาซื้อไม่ได้..ขอยินดีในความสุขที่ท่านได้รับ...

คำตอบที่ 63
       ขอบคุณครับ ท่านบอน....มี่ภาพสวยๆจากน้ำโจนมาฝากครับ
http://www.khonplainam.com/board/index.php?topic=235.0