คำตอบที่ 1
       จากการรับปากของชาวหล่มสัก ...น้าด้วง...ในการสนทนากันค่ำคืนวันหนึ่งที่บ้านบางนาของ เป้ป่ายิ้ม...ก่อนที่ทุกอย่างจะเลอะเลือน ไปกับรสแห่งเมรัย...เราตกลงกันง่ายๆโดยไม่มีพิธีรีตองอะไรมากมายนักว่า วันเด็กปีนี้ เราจะทำทริปไปเยือนเพชรบูรณ์สักทริป...แต่ด้วยเงื่อนไขหลายประการ....ทริ ปนี้จึงถูกเลื่อนไปให้ล่วงเลยวันเด็ก มาจนถึงปลายเดือนมกราคม..... ลังเล

คำตอบที่ 2
      

คำตอบที่ 3
       ....คนหล่มสักไม่เคยลืมสัญญา....กลับไปไม่นาน ข่าวคราวจากแดนม่านหมอก ส่งมาว่า....มีโรงเรียนและหมู่บ้านที่เหมาะสมกับการที่เรา...ชาวปลายน้ำจะไป เยือน....ซุกซ่อนอยู่ท่ามกลางขุนเขา อันสลับซับซ้อน...ความต้องการของคนที่นั่น ตรงกับวัตถุประสงค์ของเราพอดี....การเดินทางไปในม่านหมอกของชาวปลายน้ำจึงเริ่ม ขึ้น.....โดยมีจุดหมายปลายทางอยู่ที่ชุมชนคนต้นน้ำ....แห่งแม่น้ำป่าสัก.... บ้านสักง่า...

คำตอบที่ 4
       ....การเดินหาใช่เรื่องเหลือบ่ากว่าแรงของคนเดินทางนัก....แม้เวลานัดหมายจะเช้าปานใด ทุกคนก็มาพร้อมเพรียงกัน...จำได้ว่าเราออกจากจุดนัดพบก่อนที่ตะวันจะออกมา เยี่ยมเยือน...เพื่อให้ทันกับเวลาแห่งการนัดหมายกับเด็กๆและชาวบ้าน...จากถนนสี่เลนส์อย่างดี เส้นทางวังน้อย เพชรบูรณ์...หล่มสัก...หล่มเก่า เราก็แยกออก เพื่อเข้าเส้นทาง ที่เป็นถนนดิน บนยอดเขายอดภู....

คำตอบที่ 5
       ถนนดินแดงไต่ไปไต่มา...รักษาระยะห่างจากคันหน้าพอสมควรเพื่อรอให้ฝุ่นจางพอมองเห็นทางข้างหน้า....

คำตอบที่ 6
       สองข้างทางคือทะเลภูเขา....เวิ้งว้างกว้างไกลสุดสายตา...ทอดตามองไปหาจุดหมายไม่เห็น....
.....ทางข้างหน้าลางเลือนเหมือนว่างเปล่า
.....แดดจะเผาผิวผ่องเธอหมองไหม้
.....ที่ตรงโน้นมีหุบเหว มีเปลวไฟ
.....ถ้าอ่อนแอจะก้าวไปอย่างไรกัน.....

คำตอบที่ 7
       ...ตะวันเริ่มร้อนแรง....เข็มนาฬิกาก็เลยเวลาแห่งกลางวันไปแล้ว....ความกังวลว่าเด็กๆและชาวบ้านจะคอย เริ่มเข้ามาเกาะกุมจิตใจลึกๆ....ทำไมการเดินทางจึงเชื่องช้านักนัก...ไม่ทันกับใจของเราที่ไปคอยอยู่ที่ปลายทางแล้ว...

คำตอบที่ 8
       ....ภูบ่...สูงแต่ว่าห้วยมันลึก
....ภูบ่...ลึก แต่ว่าเมืองมันไกล
....ภูบ่...เล็ก แต่ว่าฟ้ามันใหญ่
....นกเขาไฟ...พาใจเรามา...
..................................... บทเพลงแห่งชีวิตของศิลปินคนโปรด..แต่งไว้สมัยแบกเป้คอนปืนอยู่ไม่ไกลจากแถวๆนี้...ล่องลอยมาตามสายลมแล้งบนยอดภู

คำตอบที่ 9
       .....ฝ่าม่านหมอกของฝุ่นควันมาอีกพักใหญ่...เราก็ถึงจุดนัดหมาย....โรงเรียน บนยอดเขา...พร้อมชาวบ้านทั้งหมู่บ้านที่มารอเราอยู่ตั้งแต่เช้า....เราเองก็ ล่วงเลยมื้อกลางวันกันมาโขอยู่...

คำตอบที่ 10
       ทริบนี้ภาพสวยสำนวนคมคายดี อยากดูมากๆเลยครับคุณอันดามัน

คำตอบที่ 11
       ขอบคุณ....แทนเด็กๆในแผ่นดินนี้ทุกคนครับ....ประเทศไทยเป็นประเทศเล็กๆ แต่ทำไมการศึกษาไม่สามารถหว่านเมล็ดพันธุ์ลงไปครอบคุมพื้นที่ได้...หรือมันเป็นที่กลไกการผลิตที่ขึ้นสนิม...(ขออนุญาตนะครับ...พึ่งกลับจากเขาค้อมาเมื่อวันจันทร์...)

คำตอบที่ 12
       ผมเป็นคนผ่านทางมาเจอเวปดีๆที่นี่....หลายหน้ามีประโยชน์มากสำหรับคนเคยหลังติดเป้หน้ามองดิน ปีนสันภูเป็น10-20วัน...กิจกรรมที่หลายคณะทำดีๆทั้งนั้นเลย....

คำตอบที่ 13
       แต่ละภาพแล้งจับใจ แต่น้ำใจยังล้นเหลือดีเนาะ...

ยังไม่จบนี่ครับท่านพี่อันดามัน กลับมมาต่อเถอะนะท่าน

คำตอบที่ 14
       ขอบคุณครับคุณรักษ์...จริงๆผมมีทริปบ่อยมาก แต่ไม่ค่อยมีเวลามาลง...ด้วยภาระกิจเลี้ยงลูกเลี้ยงเมีย....และเดี๋ยวนี้รู้สึกว่าแค้มปิ้งบอร์ดโพสได้ยากพอสมควร ผมต้องใช้ความพยายามมากกว่าแต่ก่อนเยอะเลยครับ... ยินดีครับคุณgula101...นานมาแล้วผมก็เคยแบกเป้ หน้ามองดิน(ไม่กล้ามองฟ้า เพราะไม่รู้ว่าเมื่อไหร่จะถึงสักที....) เช่นเดียวกันครับ...

คำตอบที่ 15
       ครับท่านบลูเรงนอง...มาเรื่อยๆตามเวลาจะอำนวยครับ...

คำตอบที่ 16
       ทั้งลูกเล็กเด็กแดง...พ่อแก่แม่เฒ่า มาออกันอยู่ใต้ผ้าใบขึงไว้กันแดดแผดกล้า....ชาวบ้านที่นี่ทั้งหมดมีเชื้อสาย ไทย หล่มเก่า พูดจาสำเนียงแปลกหู....ที่เรียกว่าสำเนียงคนหล่ม...ทั้งหมดมีอยู่39 ครัวเรือน...สอบถามได้ว่าอยู่กันมานาน..นานเท่าไหร่ก็ไม่มีใครจำได้....จำได้แต่ว่านาน...

คำตอบที่ 17
       ตัวหมู่บ้านที่เห็นเพิ่งอพยพขึ้นมา ไม่กี่ปี..แต่เดิมหมู่บ้านอาศัยอยู่ริมสักง่า...ที่ห้วยน้ำสองสายมาบรรจบกัน ...เพราะสาเหตุของน้ำป่าไหลหลากรุ่นราวคราวเดียวกับบ้านน้ำก้อ...โชคดีที่ ที่นี่ไม่สูญเสียชีวิตแบบน้ำก้อ...

คำตอบที่ 18
       ส่วนหนึ่งของสหายร่วมเส้นทาง...ทริปนี้นับรวมเจ้าถิ่นแล้ว ก็สิบ คัน พอดิบพอดี

คำตอบที่ 19
       ร่องรอยของฝุ่นแดง ที่เราผ่านมา...หน้าฝนทางแบบนี้นึกไม่ออกว่าจะเข้ามาได้อย่างไร....ถึงมี วิ้นส์...ก็มองหาหลักวิ้นส์ไม่เห็นตลอดทาง....แล้วรถอื่นๆจะทำอย่างไร....

คำตอบที่ 20
       ขนมที่มีผู้ใจดีฝากมาแจกเด็กๆ...ต้องขอขอบคุณมาณ.ที่นี้เพราะลืมถามว่าของใคร

คำตอบที่ 21
       ทางนี้ก็อีกกอง..ยังไม่ได้จัดเรียงเป็นเรื่องเป็นราว....นอกจากขนมแล้วยังมีอุปกรณ์การเรียน...ลูกบาส ลูกบอล...สงสัยว่าเตะตกเขาไปแล้วจะลงไปเก็บอย่างไร....

คำตอบที่ 22
       เก้าอี้...เป็นที่ต้องการของโรงเรียน และชาวบ้านมาก...เอาไว้ใช้นั่งเรียนหนังสือกับเวลามีงานมีการชาวบ้านจะได้นำ ไปใช้ได้....เบื้องต้นเราซื้อมาเพียง 12 ตัวตามจำนวนเด็กนักเรียน....โชคดีที่น้าอุ๊ นำมาเพิ่มอีก 12 ตัว...คิดว่าแม้จะยังไม่เพียงพอ แต่ คงช่วยบรรเทาความต้องการลงได้ส่วนหนึ่ง...ของบางอย่างบางครั้งเป็นเรื่องที่แสนจะธรรมดาสำหรับชาวเรา....แต่สำหรับคนที่นั่น..อันนี้เรียกว่าไม่ธรรมดา....ของที่นำไปมอบให้ ทุกอย่างเกิดจากการไปสำรวจความต้องการของโรงเรียนและชาวบ้าน....ก่อนที่จะนำไปมอบให้...ดังนั้น เราจึงค่อนข้างมั่นใจว่า...ไม่ใช่ส่วนเกิน จากความต้องการของเขา....

คำตอบที่ 23
       ข้าวสาร(เหนียว)...อาหารหลักและความต้องการอันดับต้นๆของชาวบ้าน...ถูกแบ่ง เป็นถุงๆละ 7.5 กก.หรือ ครึ่งถัง....แจกตามรายชื่อลูกบ้านที่ผู้ใหญ่บ้านเรียกขึ้นมารับทีละครอบครัว ....ข้าวสารเป็นสิ่งจำเป็นมาก...เพราะช่วงหน้าแล้งข้าวจะขาดแคลน....ชาวบ้าน ที่นี่ทำไร่ข้าวโพดเป็นหลัก...ข้าวน่าจะปลูกกันเล็กน้อยแค่พอกิน หรือขายข้าวโพดได้ก็ซื้อเอาจากในเมือง....ครึ่งถังต่อครอบครัว...แม้เพียงเล็กน้อย....แต่ในยามยาก เมล็ดข้าวเพียงฟายมือนับว่าเป็นสิ่งที่มีคุณค่ายิ่ง.... สำหรับคนเมืองอย่างเรา...ข้าวขอดถังในบ้านก็แค่เดินไป 7-11...อยากกินหอมมะลิ หรือข้าวขาว ข้าวสี แบบไหนมีให้เลือกมากมาย....แต่ที่นี่...มีแต่ตีนป่าตีนภู...อด หนักก็หัวเผือกหัวกลอย...หรือรอเข้าเมืองไปหาซื้อกลับเข้ามา.....

คำตอบที่ 24
       ยา..สิ่งจำเป็นลำดับถัดมา....สถานีอนามัยใกล้ที่สุด....คิดว่าน่าจะเกิน 10 กม.ปวดหัวปวดท้อง...จะหันหน้าไปทางไหน....ร้านขายยามีป้ายเภสัชกรกำกับ หรือคลีนิคแพทย์แผนปัจจุบัน...คงเป็นแค่เรื่องเล่าข้างกองไฟ...ยามผิงไฟกัน หนาว...

คำตอบที่ 25
       อาหารกลางวันแปลกๆ..กับรสชาติที่ไม่คุ้นลิ้น...บะหมี่แห้ง...ไม่รู้ว่านี่คือรสชาติแรกที่เคยสัมผัสหรือไม่...เดิมทีเราเตรียมกันไว้ว่าจะเป็นลาดหน้า ตามความต้องการของเด็กๆและชาวบ้าน ....แต่บังเอิญร้านเจ้าอร่อยในตลาดหล่มสัก งดขาย หนึ่งวัน...บะหมี่แห้งคือเมนูที่สรุปกันอย่างปัจจุบันทันด่วน...

คำตอบที่ 26
       เด็กๆ...กินอย่างเอร็ดอร่อย...พวกเราชาวปลายน้ำทุกคน ถึงเวลานี้ยังไม่มีข้าวตกถึงท้องสักเม็ด..แต่ความหิวของพวกเราในยามนั้นทุก คนลืมไปเสียแล้วหมดสิ้น

คำตอบที่ 27
       แววตานี้เป็นแววตาที่เราคุ้นเคย....ไม่ว่าที่โป่งลึก แก่งกระจาน...หมู่บ้านเด็ก เมืองกาญ.. บ้านจะแก แห่งทุ่งใหญ่นเรศวร...หรือที่ไหนๆที่เราผ่านไป...ใช่หรือไม่ว่า แววตาเช่นนี้ก็เคยเป็นของเรามาก่อนเช่นกัน....

คำตอบที่ 28
       ด้านนี้สาละวนจัดยาเป็นชุดๆ...แก้ปวดหัวตัวร้อนเอาพาราเซ็ท...ไป1กระป๋อง... ปวดท้องจุกเสียด..ยาธาตุน้ำขาว1 ขวด..มีดบาดหกล้มเลือดออกเป็นแผลสดเล็กๆน้อย..ใช้เบต้าดีน....และอีกสองสาม รายการ...ตามบัญชียาสามัญประจำบ้าน....

คำตอบที่ 29
       เสร็จจากมื้อกลางวัน...เด็กเข้าแถวรับอะไรสักอย่างที่เฝ้ารอคอย....

คำตอบที่ 30
       เมื่อไหร่ฝาถังจะเปิดเสียที...สายตาทุกคู่จ้องมองฝาถังไม่วางตา...

คำตอบที่ 31
       เปิดแล้ว....ไอสครีมเย็นๆ..หวานๆ....รายการนี้ เป็น Special request จากเด็กๆบ้านสักง่า...ผู้นำสารคือน้าด้วง บอกกับเราว่ารายการนี้ขาดไม่ได้เด็ดขาด....ถังไอสครีมจากหล่มสักขึ้นกระบะ ท้ายน้าด้วงฝ่าแดดฝ่าฝุ่น กว่าจะมาถึง...นับว่าไม่เสียเที่ยวที่บรรทุกมา...

คำตอบที่ 32
       ชีวิตพลิกผันครับท่าน...จากการเดินทางไร้อนาคต...ต้องมารับผิดชอบกับเรื่องอนาคตของคนอื่นๆ....555...ชอบๆเวปนี้...

คำตอบที่ 33
       คำบรรยายของท่าน ลูกหลานเราชอบมาก ว่าเหมือนนักเขียนที่มีจิตชิดธรรมชาติ...ก้อตอบเขาไปว่าใช่เลย

เราติดตามเรื่องราวของครอบครัวคนปลายน้ำมาเสมอ....หลายสิ่งที่ท่านและคณะทำ เราก้อ เซพ เก็บไว้ ..และแนะนำให้เด็กๆรุ่นหลัง ได้เห็นถึงกลุ่มบุคคลที่เสียสละและแบ่งปัน โดยไม่มีหน้าที่และไม่มีใครบังคับ ดีกว่าพูดและเล่าให้ฟัง เปิดกระทู้และแนะนำเห็นๆเลย

เราอยู่ตรงนี้ที่นี่ ขอทำหน้าที่ แนะนำความรู้ท่องเที่ยวไป บางทีก้อไม่เคยไป ..อิๆๆ...แต่ไปค้นคว้ามาให้....ท่านคงทราบบางคนเขาก้อไม่ชอบนะ.

ขอติดตามต่อ

คำตอบที่ 34
       ครับท่าน gula101....บางครั้งอาจพบเจอบนเส้นทางทักทายกันได้ครับ.....
.....น้า..bonny ขอบคุณที่คอยติดตาม....ออกตัวนิดนึง...ว่าจริงๆผมไม่ใช่นักเขียนอะไร...อาชีพส่วนตัวก็อยู่กับเครื่องจักรเครื่องกลเสียมากกว่า...เป็นแค่คนเดินทาง อยากถ่ายทอดความรู้สึกที่ได้พบได้เจอ ให้คนที่สนใจได้รับรู้รับทราบ ครับ....ส่วนเรื่องคนชอบไม่ชอบ อันนี้เป็นเรื่องของปัจเจกครับ...แต่ละคนมีเส้นทางของตัวเอง...เส้นทางที่ใกล้เคียงกันก็ร่วมทางกันได้...ไม่ใกล้กัน....ก็ต่างคนต่างเดิน...นี่เป็นเรื่องปกติธรรมดาจริงๆ....ขอเพียงให้เรายอมรับความแตกต่างกันและกันได้ ผมว่าเท่านี้ก็น่าจะพอแล้วครับ...

คำตอบที่ 35
       ...........มาต่อนะครับ แบบกระท่อนกระแท่น....เสร็จสิ้นภาระกิจ...เราก็ลงมาในหุบเขาด้านหลังโรงเรียน ไม่ไกลนัก แต่ทางลึกและชันมาก....สำหรับมื้อกลางวันของเราทุกคน ริมห้วยน้ำของบ้านสักง่าเดิม ที่ทุกวันนี้ยังมีคนอาศัยอยู่ 2-3 ครอบครัว....อาหารที่นำมาเลี้ยงแขก คือข้าวเหนียว...ตุ่นหลาม และอ่อมฮวก....ผมทดลองกินได้เพียงอย่างเดียวคือ ตุ่นหลาม...กับข้าวเหนียว คำสองคำ...มิใช่ว่าจะรังเกียจ แต่เพราะความไม่คุ้นเคยกับวัตถุดิบที่มาทำ กับความรู้สึกลึกๆของคำข้าวที่ว่าเขาเองยังขาดแคลน ทำให้ปั้นข้าวเหนียวลงคอได้ไม่ค่อยคล่องนัก...แค่ชาวบ้านเต็มอกเต็มใจต้อน รับเราก็เต็มตื้นที่จะกินแล้ว...ผมเชื่อว่าทุกคนในทีมก็คิดเช่นนั้น...ดัง นั้นอาหารมื้อหลักจริงๆของเราคือบะหมี่แห้งที่เหลือจากเด็กๆ ตอนกลางวัน.... ห้วยน้ำที่เรามาปักหลักกันอยู่นี้เป็นห้วยหนึ่งในสองสาย ของง่าน้ำ...ห้วยอีกสายอยู่ไม่ไกลจากเรานัก....

คำตอบที่ 36
       อีกซอกเขาไม่ไกล ห้วยน้ำใสอีกห้วยก็ไหลออกมาบรรจบ.....ที่นี่คือที่มาของคำว่าสักง่า..และ เป็นต้นน้ำแห่งแม่น้ำป่าสัก....สายน้ำกว่าจะเดินทางจนถึงปลายน้ำเกิดจากการ ไหลมารวมกันของลำน้ำเล็กๆ จนขยายเติบโตเป็นลำน้ำใหญ่ที่ปลายน้ำ....สายน้ำไม่สามารถเป็นสายน้ำใหญ่สาย เดียวจากการก่อเกิดได้ฉันใด....คนเราย่อมไม่สามารถเติบใหญ่อย่างโดดเดี่ยว ตามลำพังได้เช่นกัน....

คำตอบที่ 37
       ไม่มีงานเลี้ยงใดไม่เลิกรา...เวลาของเราช่างน้อยนัก....หนทางข้างหน้าของเรา ยังอีกไกล...ถึงเวลาแล้วที่ชาวปลายน้ำจะจากลาชาวต้นน้ำ....เราข้ามลำน้ำป่าสักตอนต้นน้ำกลับขึ้นเขาอีกครั้ง...ด้วยทางสายเดิม....กลับไปยังที่เราเติบ โตและจากมา....

คำตอบที่ 38
       สายใยแห่งมิตรภาพ.....น่าจะยังมีต่อนะครับ

คำตอบที่ 39
       ขากลับ เราจอดพักบนยอดเขาบ่อยๆ...ให้ช่างภาพทั้งหลายได้เก็บความงดงามของโลกใบนี้ ผ่านเลนส์ นำมาชื่นมาชมกันยามคิดถึง....และนำมาฝากคนอยู่แดนไกล....

คำตอบที่ 40
      
ภาพสวยครับพี่..ขนาดแล้งได้ใจอย่างงี้ยังถ่ายออกมาน่าดูได้เลย..ทริปนี้เต็มไปด้วยน้ำใจจริงๆนอกจากได้ลุยแล้วยังได้บุญกันอีกด้วย..ยังไงผมก็ขออนุโมทนาด้วยครับพี่อันดามัน..( พี่อย่าลืม..สาธุ ให้ผมด้วยนะ ..ขอแบ่งบุญกันดื้อๆเลยเนอะ ?!! )

ไม่ได้อ่านกระทู้ของพี่อันดามันนานแล้วจริงๆนะครับ..ถ้ามีเวลาว่าง รบกวนพี่ช่วยเอามาแบ่งปันกันอีกนะ..เชื่อว่ามีอีกหลายๆคนเฝ้ารออยู่ครับ

คำตอบที่ 41
       .....ทางข้างหน้าลางเลือนเหมือนว่างเปล่า
.....แดดจะเผาผิวผ่องเธอหมองไหม้
.....ที่ตรงโน้นมีหุบเหว มีเปลวไฟ
.....ถ้าอ่อนแอจะก้าวไปอย่างไรกัน.....

ชอบบทกลอนนี้มากครับ รวมถึงเพลงของพี่หมูด้วย ติดตามมานานแต่ไม่ค่อยได้มาโพส ชื่นชมกิจกรรมของท่านอันดามันมากครับ ความสุขอยู่ที่การให้ โดยเฉพาะผู้ด้อยโอกาสที่อยู่ไกลปืนเที่ยง เป็นกำลังใจให้ครับ

คำตอบที่ 42
       พี่อันดามัน ผมไปน้ำโจนก่อนนะครับ
วันจันทร์ค่อยมาชมต่อ...
งานนี้ไปกันหลายคัน มีน้ามะขามเป็นพี่เลี้ยง
ได้ข่าวเส้นทางโอเคครับ แต่เดินทางเข้าคืนนี้สิ
ไม่เคยขับเข้าป่ากลางคืน....เสียวเหมือนกัน..

คำตอบที่ 43
       คำตอบที่ 42

ไปตั้งหลายคัน ไม่ต้องกลัว ขับรถเข้าป่า ความรู้สึกใหม่ๆๆเราก้อชอบแต่คันเดียวไม่แน่นอน

......2 วันที่ผ่านมา เราอ่านพบหัวข้อกระทู้ เขาผ่านเส้นนี้กลางคืนพวกเขาเจอผีด้วย แต่เราไม่สนใจ เลยข้ามไปไม่อ่านละเอียด

.......นายหนึ่งเวลาเธอไป เราเห็นชอบอยู่ท้ายขบวน งานนี้เธออยู่กลางๆขบวนดีกว่า อบอุ๋นดี

คำตอบที่ 44
       ได้ครับท่าน Mr.Treker มีใจให้ก็ได้บุญแล้วครับ...(ผมสาธุให้แล้ว เน้อ... )
...ท่าน earthwind อันนี้เป็นท่อนหนึ่งของเพลง จากวงพลังเพลง(เชื่อว่า หาคนรู้จักน้อยมากในวันนี้) ช่วง 14 ตุลา 16....สมัยก่อนตอนเรียน มหาลัย ปี 1 รุ่นพี่เอามาให้ร้อง ตอนรับน้องใหม่..ผมเลยเอามาหัดเคาะกีร์ตา จนจำเนื้อได้ครับ

...นายหนึ่ง....เดินทางกลางคืนยังไงก็ต้องไปนอนรอด่านเปิดที่ทินวย....(ถ้าออกจาก กทม. ไม่เกิน 2 ทุ่ม น่าจะประมาณ ตี 2 ถึงทินวย...)....เตรียมเครื่องกันหนาวให้พร้อม ที่ทินวย อุณหภูมิน่าจะเป็นเลขตัวเดียว...ที่น้ำโจน ถ้านอนท่ามาลี ก็กำลังดีครับ...ฝากความระลึกถึงน้ามะขาม และชาวเอกตรีมทุกท่านครับ...ออ..ช่วงลงน้ำโจน อย่า ห้าวนะน้อง ระวังร่องกลางกับก้อนหินดีๆนะ...เดินทางปลอดภัย ไปและกลับ อย่าเจอ แบบที่น้า bonny เตือนมา เด้อ...

คำตอบที่ 45
       คำตอบที่ 44
นายอันดามัน ..เรียน ปี .1 ช่วง 14 ต.ค. 16

เรืยกเราว่า น้า ไม่ถูกแล้ว ...ถ้าไม่นับอายุ ใครเด็กแก่ เด็กอ่อน..นับรุ๋นนับปี เราแค่เรียนก่อนท่าน 2 ปี

คำตอบที่ 46
       555....ต้องขออภัยครับที่ทำให้น้า bonny เข้าใจผิด...ผมเรียนหลัง 14 ตุลา หลายปีครับ เพียงแต่ตอนนั้น ยังมีกลิ่นอายของ กิจกรรมนิสิตนักศึกษาอยู่บ้างครับ แต่ไม่เข้มข้นเท่าไหร่แล้ว...

คำตอบที่ 47
       มาต่อกัน...แดดยามบ่าย ...ส่องลงมากระทบหมอกควันที่เกิดจากฝุ่นดินที่เราขับผ่านไป...ให้ภาพแปลกตา ตัดกับต้นไม้มีสดใส

คำตอบที่ 48
       แปลกตาจริงๆๆ

คำตอบที่ 49
       ...จึ่งรู้ว่าโลกนี้มีสีเขียว
....มีป่าเปลี่ยวทุ่งหญ้า มีผาหิน
....มีหมู่บ้านมีผู้คนบนพื้นดิน
....ก่อนธารินจะไหลไปนาคร
..................................
.................................แด่สหายใบไม้....ใบไม้ที่หายไป

คำตอบที่ 50
       .....วันที่สอง....ไร่ซับหมอก....ช่วงเวลาแห่งการผ่อนคลาย....รางวัลเล็กๆ ของคนเดินทาง

คำตอบที่ 51
       .....เราถึงไร่ซับหมอก แสงจากดวงอาทิตย์ก็ลาจากเราไปนานมากแล้ว....มีแม่บ้านของพี่อาทรเจ้าของไร่..ออกมาต้อนรับ....แขกยามวิกาล....ไม่นานหลังจากเสร็จมื้อค่ำและกางเต้นท์เรียบร้อย พี่อาทร ก็กลับมาจากหมู่บ้านมาร่วมสนทนากับพวกเรา.....เรื่องราวแต่หนหลังถูกนำมา เล่าขานให้รับรู้ถึงความยากลำบากในการเริ่มต้นของไร่ซับหมอกหลังจากหมอกควัน จากระเบิด ปืน และความขัดแย้งทางการเมืองเพิ่งยุติได้ไม่นาน....ที่ตั้งของไร่เคยเป็น สมรภูมิจากการรบแทบทุกตารางนิ้ว..........ผ่านคืนหนาว ที่ดาวเกลื่อนฟ้า...เช้านี้แทนที่จะพบกับแสงแห่งตะวันฉาย เรากลับพบกับม่านหมอก...สมกับชื่อไร่....วงสนทนายามเช้าจึ่งเริ่มต้น...

คำตอบที่ 52
       ก่อนหมอกจะวาย...พี่อาทรก็นำพวกเราตัดทะลุหมอกขึ้นมายังจุดที่สูงกว่าเพื่อชื่นชมกับทะเลหมอกแห่งเทือกเขาเพชรบูรณ์.....

คำตอบที่ 53
       ภาพทะเลหมอกที่มองเห็น...งดงามไม่แพ้ที่ไหนๆที่เราเคยไปเยือน...

คำตอบที่ 54
       มองผ่านทะลุลงไป....ก็จะเห็นตรงที่เราจากมา...บางครั้งการรอคอยให้เวลาเป็น ผู้นำพาสายหมอกหนาวระเหิดระเหยหายไป...เราก็จะเห็นสิ่งที่อยู่ข้างใน....ใช่ หรือไม่ผู้คนมากมายไม่อาจหยุดยั้งรอคอยเวลา...ให้เมฆหมอกมลายหายไปก่อน ตัดสินใจกระทำการใดๆ

คำตอบที่ 55
       แง่มุมที่เปลี่ยนไป ทำให้การมองแปลกตา...มุมมองที่เปลี่ยนไป ทำให้การเห็นเปลี่ยนไป....พูดก็พูดเถอะ บางครั้งการตัดสิน จากมุมมองมุมเดียว....อาจไม่แน่เสมอไปว่าจะเป็นการเห็นที่ถูกต้อง.....

คำตอบที่ 56
       เราอ้อยอิ่งกับสายหมอกอยู่เนิ่นนาน....อีกนานเพียงไหนจึงมีโอกาศมายืนอยู่เหนือเมฆหมอกเช่นนี้.....

คำตอบที่ 57
       อีกไม่นาน....หมอกเหมยก็จะกระจายจาง.....ตามภาวะการแห่งธรรมชาติ.....ในม่านหมอก....อาจจะมีสิ่งงดงามกว่าซ่อนอยู่ภายใน....ขอเพียงถึงสภาวะที่เหมาะสม....เราก็จะเห็นความงามนั้น....

คำตอบที่ 58
       ผละออกจากจุดชมทะเลหมอก อย่างอาลัย แต่ไม่อาวรณ์....ไม่ไกลนัก ก็ถึงเจดีย์รวมพระธาตุเขาค้อ...

คำตอบที่ 59
       ความเข้าใจของผมเข้าใจว่าการก่อสร้างเจดีย์ องค์นี้..นอกจากจุดประสงค์เพื่อเป็น สิ่งสักการะบูชา อีกจุดประสงค์หนึ่งน่าจะคาดหมายให้เป็น..Land Mark ของเขาค้ออีกแห่งหนึ่ง.....

คำตอบที่ 60
       ภายในมีที่สักการะให้ผู้คนเข้าไปไหว้พระขอพร....บรรยากาศดูขรึมเข้มศักดิ์สิทธิ์....

คำตอบที่ 61
       ออกมาตีระฆังด้านนอกเผื่อเสียงระฆังจะนำพาคำสวดอ้อนวอนของเราให้ไปถึงแดนสรวง...

คำตอบที่ 62
       กลับลงมายังบ้านไร่อีกครั้งหนึ่ง...ผ่านต้นค้อยืนต้นเหงาๆอยู่เดียวดาย.... ชื่อเขาค้อสันนิษฐานว่ามาจากการที่ดินแดนถิ่นนี้เต็มไปด้วยต้นค้อ....จากไฟ สงครามที่ผลาญเผายาวนานหลายปี....ต้นค้อ เกือบเหลือแต่ชื่อให้ถามถึง....

คำตอบที่ 63
       ทางเข้าบ้านไร่ยังถูกปกคลุมด้วยหมอกหนา แม้เวลาจะล่วงเข้ายามสายแล้ว....เราก็ยังแทบมองอะไรไม่เห็น

คำตอบที่ 64
       ผ่านแปลงผักที่ปลูกเพื่อเก็บยอดมาผัดน้ำมัน อาหารขึ้นโต๊ะหรูหราตามร้านอาหารทั่วไป...ฟักแม้ว...ขออภัยชื่อนี้ห้ามสะกดเป็นภาษาอังกฤษ....

คำตอบที่ 65
       หมอกยังคงปกคลุมไม่ยอมสร่างซา.....นี่คือส่วนหนึ่งของทะเลหมอกที่เมื่อสักครู่เราเพิ่งขึ้นไปชื่นชม

คำตอบที่ 66
       ....แม้จะเป็นยามสายมากแล้ว เมื่อเรากลับลงมา....บ้านพักของพี่อาทรยังอยู่ในสายหมอก....ไร่ซับหมอกไม่มีไฟฟ้า อำนวยความสะดวก...มาตั้งแต่เริ่มเข้ามาถากถางทำไร่....ชีวิตคนเมืองเช่นเรา จะทนอยู่อย่างนี้ได้อย่างไร....เป็นเวลาเกือบค่อนของชีวิต....

คำตอบที่ 67
       เมื่อหมอกกระจายจางหายไป..ความแจ่มใสของบรรยากาศเข้ามาแทนที่....สิ่งที่เราเห็นก็เปลี่ยนไป...

คำตอบที่ 68
       บางมุมของตัวบ้าน

คำตอบที่ 69
      

คำตอบที่ 70
       มองจากลานกางเต้นท์...ก็จะเห็นอ่างเก็บน้ำด้านล่าง....

คำตอบที่ 71
       บ้านพักหลังนี้เปิดให้นักท่องเที่ยวเข้าพักได้....มีน้ำอุ่นให้อาบ ภายในตกแต่งสวยงาม สงสัยเพราะสวยเกินไป เราเลยกางเต้นท์นอน.....อากาศที่เขาค้อ น่าจะเย็นตลอดปี....ข้อมูลบอกว่าอุณหภูมิเฉลี่ย อยู่ที่ 25 องศา....

คำตอบที่ 72
       ส่วนนี้คือบ้านดิน..แต่อยู่ระหว่างปรับปรุง...ถามว่าเสร็จเมื่อไหร่..พี่เขาว่าก็เรื่อยๆ...เสร็จเมื่อไหร่ก็เมื่อนั้น.....

คำตอบที่ 73
       เก็บเต้นท์เสร็จ..เตรียมตัวกลับสู่เมืองกับชีวิตที่เราคุ้นเคย...นั่นคือความวุ่นวาย....และหน้าที่การงานที่เร่งรีบ....ลานกางเต้นท์ของเรา จริงๆแล้วคือ ที่ปลูกข้าว รวมถึงที่ว่างโล่งๆ รอบๆลานนี้ด้วย....ข้าวที่ปลูกคือข้าวไร่..เติบโตได้ดีบนที่ดอน....

คำตอบที่ 74
       เราจากลาพี่อาทร..ผู้มีความอาทรสมชื่อ..แม้จะพลัดบ้านพลัดเมืองมาอยู่แดนไกลจากบ้านเกิด....เขาค้อคงเป็นหลักแหล่งที่แน่นอนแล้ว....ขอบคุณในความเอื้อเฟื้อ ที่ให้กับวิหคพลัดถิ่นเช่นเรา....

คำตอบที่ 75
       ขับรถล่องลง..หุบเขากว้างไกล เทือกเขาสูงใหญ่....ทอดห่างคลองสายตาเราออกไปเรื่อยๆ...คนทะเล..เมื่อมีโอกาศได้ยืนอยู่บนยอดดอยยอดภู...นี่ย่อมเป็นเรื่องตื่นเต้นยินดี...อีกนานแค่ไหนจะได้กลับไปเยือน....

คำตอบที่ 76
       บทส่งท้าย.....
......สักง่า....เป็นชื่อเรียกสายน้ำที่มาบรรจบกันเป็นต้นน้ำแม่น้ำป่าสัก.......สายน้ำสองสายที่เราเห็นต่างมีสีสรร มีที่มาเป็นของตัวเอง พิศดูได้จากสายตาพบความแตกต่างแปลกแยกเมื่อแรกพบเจอกัน...ด้านหนึ่งสายน้ำขุ่นข้น...ด้านหนึ่งสายน้ำใสสะอาดตา....น้ำสองสายเมื่อรวมเป็นสายเดียวกัน...ไม่นานนักความแปลกแยกแตกต่างกลับกลมกลืนเป็นสายเดียวกัน.....
.......ที่นี่ก็เช่นกัน...เป็นที่ที่ผู้คนหลากหลายมารวมกัน...ไม่แปลกอันใดที่จะเกิดความแปลกแยกแตกต่าง...ความแตกต่างเป็นเรื่องสามัญยิ่งนัก....สายน้ำที่แตกต่างสามารถรวมกันเป็นสายเดียวกันได้...ผู้คนไหนเลยจะรวมความแตกต่างเป็นหนึ่งเดียวกันไม่ได้....ผมยังคงมีความเชื่อเช่นนั้นเมื่อยืนมองสายน้ำแห่งสักง่าบนสะพานที่โย้ไกว.....สายน้ำสายนั้นยังอยู่ในความทรงจำของผมตลอดไป.....
ด้วยมิตรภาพ
อันดามัน...ปลายฤดูหนาว 2552

คำตอบที่ 77
       ขอบคุณครับ...สำหรับภาพสวยๆ....

คำตอบที่ 78
      
อ่านตามไปด้วยจิตใจล่องลอยตามคำบรรยาย

ขอบคุณที่นำมาชมกัน

คำตอบที่ 79
       ตามดูจนจบครับ ได้อรรถรสเหมือนเช่นเคย

คำตอบที่ 80
       ท่าน gula101 มุมนี้น่าจะเป็นบริเวณตลาดผักสด ริมทาง เส้นเขาค้อ หล่มสักใช่ไหมครับ
...น้าบอนนี่ และท่านบลูเรงนอง ขอบคุณครับที่คอยติชม...

คำตอบที่ 81
       บุญกุศลแผ่ไปให้ไพศาล นะขอรับ

ภาพสวย ๆ รถงาม ๆ กับน้ำใจหลั่งใหลตลอดทาง

คำตอบที่ 82
       เยี่ยมเลย...สวยงามสมคำบรรยาย...

คำตอบที่ 83
      

คำตอบที่ 84
       สุดยอดครับได้ครบทุกรสชาดครับ ติดตามจนจบครับ รอดูตอนต่อไปครับ

คำตอบที่ 85
       รอยแล้ว...รอยเล่า...ที่เล่าขาน..ยังงดงามมิแปรเปลี่ยน

คำตอบที่ 86
       ท่านริน..เอาปาคันงามไปไหนมาไหน ก็เอาภาพมาฝากบ้างเน้อ..
....ขอบใจน้องคนป่า กับนายช่างซ่อมเรือ ตามมาดูถึงนี่เลย...
...ท่านตุ้ยนุ้ย และท่านkuka...ขอบคุณครับ ที่แวะมาชม...มีโอกาส จะเอามาลง ครับ..คือจริงๆผมมีเวปบอร์ดของตัวเองอยู่แล้ว(ช่วยๆกันทำหลายท่านอะครับ) หลายครั้งโพสสองที่ เวลาไม่ค่อยจะอำนวย..ก็จะพยายามหาเวลามาลงในแค้มปิ้ง ครับ

คำตอบที่ 87
      


******* ฝากข่าวถึง พวกเราที่นี่ ทุกท่าน ********

-----------------------------------------------------------------

ประกาศ
ใครรู้ ใครเห็น หรือใครที่รู้จักนักเดินทางตัวเป็นๆ
กรุณาแจ้งข่าวได้ที่นี่

ที่...รายการ "คน ค้น ฅน"
เพราะเรากำลังตามหาผู้ที่มีชีพจรลง(ฝ่า)เท้า
วงจรชีวิตผูกติดอยู่กับการจัดข้าวของขึ้นเหนือล่องใต้อยู่ตลอดเวลา
ผู้ที่ได้พบเห็นหรือแวะเยี่ยมเยียนสยามประเทศมาแล้วทุกซอกทุกมุม
และสามารถถ่ายทอดเรื่องราว มุมมองที่แหลมคมในฐานะนักเดินทาง หรือกูรู ที่รู้จริง (ไม่มีมั่ว)

หากพบเห็นบุคคลที่มีบุคลิก ลักษณะ เข้าข่ายที่ว่านี้
กรุณาแจ้งรายละเอียด...ด่วน...ที่รายการ คน ค้น ฅน
เพื่อที่ "เรา" และ "คุณ" จะได้ร่วมเดินทางไปกับเขาคนนั้น

ติดต่อ รายการคนค้นฅน โทร. 02-934-7384

รายการคนค้นฅน
22/4 ซ.รามคำแหง 43/1 ถ.รามคำแหง แขวงวังทองหลาง เขตวังทองหลาง กรุงเทพฯ 10310

ข้อมูลจาก http://www.tvburabha.com/tvb/home/activity_detail.asp?id=90

คำตอบที่ 88
      
ปรึกษาท่าน...อันดามันดีกว่า

ในเมื่อท่าน ก้อหนึ่งในผู้อาวุโสที่นี่...พวกเราใครจะเหมาะสม

แนวคิดของเรา จะมีใครเข้าหลักการนี้ทั้งหมด..แต่ถ้าแยกตามภูมิภาค หรือแนวการท่องเที่ยว พวกเราก็มีเก่งๆมาก
แต่นี่ โอ้!!! จะเอาชำนาญทั้งประเทศ จะหาได้หรือ ?


ตอนนี้มีการไปสัมภาษณ์ ลุง 500 ผู้กว้างขวางที่ pantip
ก็แค่แวะมา ขอความคิดเห็นจากท่าน

รายละเอียดอยู่ที่นี่


http://www.weekendhobby.com/camp/webboard/question.asp?page=1&ID=3387

คำตอบที่ 89
       แหมท่านอาจารย์ Bonny ก็ว่าไป...ผมมันแค่คนจรหมอนหมิ่น...มิบังอาจคร้าบ....คนที่ว่านี่ผมยังไม่เคยเจอครับ...เอหรือว่าเจอ...คราวที่แล้วกลับจากถวายอุปกรณ์ดับไฟป่าให้วัดที่ชัยภูมิ..แวะมานอนตาดโตน..เจอคุณลุงคุณป้า มากางเต้นท์อยู่ห่างๆ แวะไปทักทาย ได้ข้อมูลมาเล็กๆน้อย...ว่าผู้เฒ่าทั้งสองขับเบนส์คันงามตระเวณไปเรื่อยๆ...กิจการงานก็ปล่อยให้ลูกๆดูแลกันไป....ข้อมูลไม่ละเอียดพอ เพราะผมเกรงใจไม่อยากรบกวน ก็เลยปลีกออกมา ครับ

คำตอบที่ 90
      
ผู้เฒ่าทั้งสองขับเบนส์คันงามตระเวณไปเรื่อยๆ...กิจการงานก็ปล่อยให้ลูกๆดูแลกันไป...

ผู้เฒ่าทั้งสอง..จิตละมัย ใจเป็นสุข เมื่อถึงเวลานั้นของเรา ก้ออยากทำเช่นนั้น ...อยากกิน+เที่ยวไปตามใจเรา แต่คู่ที่จะไปด้วยนี่ จะหายากไหมนะ

คำตอบที่ 91
       บรรยากาศดีครับ... ปกติก็ไปป้วนๆเปี้ยนๆแถวเพชรบูรณ์บ่อยเหมือนกัน แต่ยังไม่เคยไปตรงจุดนี้ และพอเข้าใจแล้วกับคำว่า"สักง่า"ต้องขอขอบคุณๆอันดามันที่ขยายความให้ชัดเจนขึ้น

คำตอบที่ 92
       ส่งข้อความหลังไมค์มาให้ท่าน ผ่าน weekend ขอเวลาท่านไปอ่าน

คำตอบที่ 93
       ท่าน Manit ขอบคุณครับที่เข้ามาชม ห่างหายไปนานเหมือนกัน...
....รับทราบครับท่านอาจารย์ bonny