คำตอบที่ 1
       ....การเดินทางของเรา ได้เริ่มต้นบทใหม่ อีกครั้ง....สู่เส้นทางแห่งความทรงจำ....ทุ่งใหญ่นเรศวร
....สายน้ำแห่งลำห้วยกลางป่าใหญ่ บอกเล่าเรื่องราว อะไรแก่เราบ้าง...หรือเพียงกระซิบกระซาบกับราวป่า...
.... ผู้คน....เป็นเยี่ยงไร..เป็นมิตรสหายร่วมทาง...เป็นคนที่ผ่านมา...เป็นคนที่ ผ่านไป...เป็นคนรู้จักกัน..และเป็นคนแปลกหน้าระหว่างกัน....
....ใช่หรือไม่เรื่องราวที่ผ่านพบล้วนกำเนิดขึ้นจากผู้คน....
....การเดินทางของสายน้ำยังดำเนินต่อไป การเดินทางของผู้คนย่อม ต้องดำเนินต่อไปเช่นเดียวกัน....

คำตอบที่ 2
       .....การเดินทางของเราถูกเลื่อนออกไปเรื่อยๆ...จากที่คุยกันไว้ว่าจะไปช่วยมิตรสหายขนของเพื่อไปสร้างโรงเรียน ในหมู่บ้านกะเหรี่ยงทุ่งใหญ่ด้านตะวันตก ในต้นเดือน มีนาคม ซึ่งสภาพรถและสภาพคน และเส้นทางในขณะนั้นไม่น่าจะมีปัญหาอะไร....แต่เมื่อกำหนดการถูกเลื่อนมาจนเกือบกลางเดือน พฤษภาคม....เดือนที่ฝนแรกผ่านพ้นไปแล้ว....จุดหมายปลายทางของเราจึงต้องเปลี่ยน...

คำตอบที่ 3
       ....เส้นทางที่เราจะไปในวันนี้ คือทุ่งใหญ่ฝั่งตะวันออก....ทินวย....ทิคอง...ซ่งไท้....โดยมิได้คาดหมายมาก่อน...การขออณุญาติผ่านทาง ขึ้นอยู่กับโชคชะตา..หากมีผู้คนผ่านเข้าไปเกินกว่า ที่เขตฯกำหนด เราคงต้องผิดหวังออกมา....การเดินทางครั้งนี้นับว่าฝากไว้กับชะตากรรมโดยแท้....

คำตอบที่ 4
       เมฆหมอกยามเช้ายังปกคลุม ยอดเขา ที่มองออกมาจากตลาดทองผาภูมิ....
.....ตลาดทองผาภูมิเป็นที่แวะจ่ายเสบียงของคนเดินทางหลายกลุ่มที่ผ่านมา....เราพบผู้คน เพื่อนร่วมทางที่นั่นมากมาย..ทักทาย แล้วลาจาก...เพื่อไปสู่เส้นทางของตนเอง

คำตอบที่ 5
       เห็นเขาลูกนี้แล้วคิดถึงปิล๊อคคี่..ในคืนฝนตกแล้วติดอยู่บนเขา

คำตอบที่ 6
       สายน้ำแควน้อยยามเช้า ผ่านตลาดทองผาภูมิ อย่างเงียบๆ....ฤดุกาลนี้ เขื่อนเขาแหลมยังไม่มีความจำเป็นต้องปล่อยน้ำ ให้มากเกินกว่าความจำเป็น....

คำตอบที่ 7
       ขอบคุณครับลุงฉ่ำแวะมาทักทายก่อนใครเลย....
.....
.....
.....สายน้ำที่ไหลเรื่อย เรารู้แล้วว่าการเดินทางของมันจะไปสิ้นสุดอยู่ที่ใด...ทะเล..มหานทีกว้างใหญ่...คือปลายทางของสายน้ำ....การเดินทางของคนเราเล่า... ปลายทางของเราอยู่ที่ใด...คำตอบมีอยู่แล้วเช่นกัน...แต่เราพยยามลืมเลือนมันไป....

คำตอบที่ 8
       ออกจากตลาดทองผาภูมิ...เราก็เลี้ยวซ้ายมุ่งไป ทางอำเภอสังขละ....แต่เราเลี้ยวขวาที่แยกพุทโธ.....กับด่านแรก ก่อนจะหมดถนนดำ....สอบถามเจ้าหน้าที่เฝ้าด่านแล้วว่ามีทีมเข้าทุ่งใหญ่ก่อนหน้าเราเพียงทีมเดียว...นับว่าโชคชะตา อยู่ข้างเรา....โอกาสที่จะผ่านทินวยไป มหาราชได้ ไม่ใช่เรื่องน่ากังวล...

คำตอบที่ 9
       ไปถึง ดงวี่ เซซาโว่ หรือป่าวครับ ที่เซซาโว่ น่านอน เหมาะตั้งแคมป์ น้ำตกไหลผ่าน เย็นสบายครับ

คำตอบที่ 10
       เส้นทางก่อนถึงบ้านทุ่งเสือโทน...ยังคงเป็นทางเกรดเรียบ....ไม้ไร่สองข้างทางที่เขียวขจี ทำให้เรา ปล่อยวางบางอย่างจากใจที่เคร่งเครียดออกไปได้บ้าง....

คำตอบที่ 11
       ไม่ถึงครับท่านแหล่มเลย...ตั้งใจไว้แค่ซ่งไท้...
....
....
กับเส้นทางที่ยังไม่เคร่งเครียด พอมีเวลาให้มองสิ่งรอบกายได้บ้าง....

คำตอบที่ 12
       แดดยามเช้า ....ส่องลอดกิ่งไม้ลงมา...

คำตอบที่ 13
       ..ใบไผ่ เขียวขจีสดใส หลังฝนแรกมาถึง ดอกไผ่ร่วงลงสู่พื้นดินทิ้งต้นให้ยืนตายไปพร้อมกับความแล้งร้อนที่ผ่านไป ไผ่กอใหม่แตกกอรับวสันตฤดู ที่กลับมาอีกครั้ง

คำตอบที่ 14
       เหลือ ระยะทางอีกไม่มาก....เราก็จะถึงจุดเริ่มต้น.....

คำตอบที่ 15
       ....ถึงเสียที...ทินวย...ประตูสู่บ้านของสัตว์ป่า ด้านตะวันออก.....เราต้องแวะขออนุญาติผ่านทาง....ลงทะเบียน และเสียค่าธรรมเนียม....ตามระเบียบของเขตรักษาพันธ์สัตว์ป่า...

คำตอบที่ 16
       ....ระหว่างรอ คันอื่นๆลงทะเบียน...

คำตอบที่ 17
       ดอกตะแบก ชุดสุดท้ายของฤดูกาล ก่อนที่จะส่งมอบหน้าที่ต่อให้กับเมล็ดเป็นผู้สืบเผ่าพันธ์ ต่อไป...

คำตอบที่ 18
       เค้าลางของเมฆฝน..ทำให้เราค่อนข้างกังวลใจถึงเส้นทางข้างหน้า....

คำตอบที่ 19
       ทินวยวันนี้ยังเงียบเหงา....เราพบกับนักดูนก สามสี่ท่าน..ทักทายทำความรู้จักกัน แล้วก็แยกทางกันเหมือนเดิม....เพราะต่างคนต่างมีจุดหมายของตัวเอง

คำตอบที่ 20
       ..ป่าเขียวๆ ยังต้อนรับเราอยู่...

คำตอบที่ 21
       จาก ทินวย เส้นทางเริ่มเปลี่ยนไป พบกับบ่อโคลนเป็นระยะๆ.....

คำตอบที่ 22
       ผ่านทุ่งดอกกระเจียวเล็กๆ...ยังมีเวลาให้บันทึกภาพ....

คำตอบที่ 23
       นี่คงไม่ใช่ ฝนแรกแน่นอน...ทางฟากตะวันตก..ดอกกระเจียวบานแล้ว...ทำให้คิดถึง ป่าหินงาม...ไทรทอง...แห่งชัยภูมิ..ที่จะบานช่วงเข้าพรรษา.....

คำตอบที่ 24
       กระเจียวเป็นพืชที่หลบอยู่ใต้ดินในช่วงฤดูแล้ง...เป็นที่อัศจรรย์ว่ามันสามารถรอดพ้นจากไฟป่า มาได้....

คำตอบที่ 25
       เส้นทางที่เพลิดเพลิน ต้องหยุดชะงักลง....เมื่อเราพบกับ ไม้ล้มขวางทาง...สิ่งธรรมดามากๆในทุ่งใหญ่นเรศวร....สิ่งที่ทำได้ในเวลานี้คือ ต้องหลบ หาทางเบี่ยงออกไป....บางสถาณการของชีวิต...บางครั้งเราก็ต้องเบี่ยงต้องหลบ เพื่อหาเส้นทางใหม่ ที่สามารถนำพาเราไปสู่จุดหมายได้....

คำตอบที่ 26
       ขบวนต้องหยุด เพื่อรอให้คันหน้าเบี่ยงหลบ ไปกับเส้นทางอื่น....

คำตอบที่ 27
       เย็นย่ำ แต่ยังไม่สนทยา...เราก็มาถึง...

คำตอบที่ 28
       และมาสุดทางที่นี่....ด่านมหาราช....

คำตอบที่ 29
       เส้นทาง ที่เราเคยผ่านมา...แต่วันนี้เราไม่เข้าไป...

คำตอบที่ 30
       สาลวนกางเต้นท์...จนค่ำ และผ่านคืนที่อากาศสบายๆ หลับไปกับเสียงจักจั่นเรไร...ตื่นมาพร้อมกับเสียงชะนีร้องเรียกผัวก้องป่า...นกป่าร้องดังระงมไพร...และเก้งเห่าดังอยู่ใกล้...

คำตอบที่ 31
       หยิบกล้องออกเดินเล่น...เก็บภาพบรรยากาศยามเช้า...

คำตอบที่ 32
       ป่าไพร เขียวครึ้ม....เป็นสัญลักษณ์..ว่าฝนฟ้ามาเยือน....

คำตอบที่ 33
       แสงอาทิตย์เริ่มกลับมาเยี่ยมเยือนป่าแห่งนี้....

คำตอบที่ 34
       ป้ายมรดกโลก....บอกกล่าวย้ำเตือนว่า สถานที่แห่งนี้เป็นสถานที่รักษาไว้เพื่อชนทั้งผอง...

คำตอบที่ 35
       ดอกไม้ริมทาง สีขาวสะอาดตา...บานเรี่ยๆระพื้น...หากไม่สังเกตก็คงย่างเหยียบมันไป....

คำตอบที่ 36
       เดินเล่นมาถึงสะพานข้ามลำห้วย...

คำตอบที่ 37
       สายน้ำยามเช้า...ไหลระเรื่อย ไป...ห้วยซ่งไท้ น่าจะเป็นลำห้วยสาขา อีกแห่งหนึ่งของ ลำน้ำแควใหญ่....ก่อนจะไหลลงเขื่อนศรีนครินทร์....

คำตอบที่ 38
       ห้วงน้ำนิ่งสงบ...

คำตอบที่ 39
       ผึ้งหลวงรังใหญ่ บนต้นยวน ริมห้วย....

คำตอบที่ 40
       สะพานไม้ไผ่...ในวันที่สายน้ำไหลเรื่อยสงบเย็น...หากวันที่สายน้ำในลำห้วยคลุ้มคลั่ง จากสายน้ำหลากกลางฤดูฝน...มันจะทัดทานได้สักเพียงไหน....

คำตอบที่ 41
       ริมฝั่งห้วย....

คำตอบที่ 42
       แสงกลางป่า..ยังนวลตาเย็นใจ....

คำตอบที่ 43
       สายน้ำหล่อเลี้ยงชีวิต...

คำตอบที่ 44
       สายน้ำไหลไปไม่เคยไหลกลับ....สิ่งที่ผ่านไปของชีวิตไม่อาจย้อนคืนได้เช่นเดียวกัน....

คำตอบที่ 45
       ดังนั้น...สิ่งที่ผ่านไป ควรเก็บรักษาไว้ด้วยความทรงจำที่ดี....
......ความทรงจำที่ดี....ย่อมเหมือนกับแสงสว่างเล็กน้อย ในแดนดินที่มืดมิด ส่องนำให้มีกำลังใจก้าวย่างต่อไป..

คำตอบที่ 46
       ..ลำแสงแดด สาดส่องลงกลางป่า
...ปลุกชีวา ในป่าไพรให้ลุกตื่น
...ว่าผ่านพ้นคืนวันที่กล้ำกลืน
...ฝืนลุกยืน...ต่อไปในวันนี้

คำตอบที่ 47
       ...เขายังสูง ทางยังชันก็ยังฝัน
...ยังบุกบั่นดั้นไปไม่เคยถอย
...แม้จะยากสักเพียงใดใจเฝ้าคอย
...เพื่อฝังรอยฝ่าเท้าระหว่างทาง...

คำตอบที่ 48
       ....ร่องรอยหยดน้ำ ของกาลเวลา
....รอแสงแรงแผดกล้า ก็จะหายไป....

คำตอบที่ 49
       เขียวเอย....

คำตอบที่ 50
       สะดุดตา กับป้าย ริมห้วย....ป้ายธรรมดาๆที่เห็นอยู่ตาม อช.ทั่วๆไป....แต่ทำไมสถาณการด้านสัตว์ป่าบ้านเรา ก็ยังน่าเป็นห่วง....

คำตอบที่ 51
       กับดอกไม้ใกล้พื้นดิน....

คำตอบที่ 52
       เดินย้อนกลับมาที่กางเต้นท์...ค่ำคืนที่ผ่านมามีเพียงกลุ่มเรากลุ่มเดียว...อีกกลุ่มหนึ่งกางอยู่ริมห้วย..พบปะสนทนา แล้วลาจากกันเหมือนเช่นเคย....

คำตอบที่ 53
       แค้มป์ ยังอยู่ในห้วงนิทรารมณ์....อากาศสบายๆ....

คำตอบที่ 54
       ลานหน้าป้ายใหญ่ที่เราอาศัยกางเต้นท์...ไม่พลุกพล่าน มากมายด้วยผู้คน...ค่อนข้างจะเงียบสงบมาก...มีแต่เสียงแห่งป่า....คอยเป็นเพื่อนกล่อมไพร....

คำตอบที่ 55
       พงไพร แห่งความเงียบสงบ....

คำตอบที่ 56
       ม้านั่งเหงาๆ....ดูเหมือนไม่ได้ผ่านการใช้งานมานานแล้ว....

คำตอบที่ 57
       คำตอบที่ 37
สายน้ำยามเช้า...ไหลระเรื่อย ไป...ห้วยซ่งไท้ น่าจะเป็นลำห้วยสาขา อีกแห่งหนึ่งของ ลำน้ำแควใหญ่....ก่อนจะไหลลงเขื่อนศรีนครินทร์....

นายอันดามัน
เราเคยได้รับรู้มาว่า.. ห้วยเซซะโหว่ ห้วยดงวี่ ห้วยซ่งไท้ ไหลลงสู่ลำแควใหญ่ทางด้านตะวันออก

ดูจากภาพถ่าย..อากาศคงจะเย็นสบาย และกลางคืนน้ำค้างคงจะแรงมาก

คำตอบที่ 58
       ต้นใหม่ งอกงามบนตอไม้เก่า...ความลงตัวของสิ่งมีชีวิต...แม้เป็นเพียงซากเก่าผุพัง..ยังสามารถเป็นจุดเริ่มต้นแห่งชีวิตอื่น....

คำตอบที่ 59
       คำตอบที่ 57
คำตอบที่ 37
สายน้ำยามเช้า...ไหลระเรื่อย ไป...ห้วยซ่งไท้ น่าจะเป็นลำห้วยสาขา อีกแห่งหนึ่งของ ลำน้ำแควใหญ่....ก่อนจะไหลลงเขื่อนศรีนครินทร์....

นายอันดามัน
เราเคยได้รับรู้มาว่า.. ห้วยเซซะโหว่ ห้วยดงวี่ ห้วยซ่งไท้ ไหลลงสู่ลำแควใหญ่ทางด้านตะวันออก

ดูจากภาพถ่าย..อากาศคงจะเย็นสบาย และกลางคืนน้ำค้างคงจะแรงมาก
จาก bonny
......ครับอาจารย์..กลางคืนอากาศเย็นกำลังสบายๆ เรานอนใต้ร่มไม้ มีฟลายชีตกันอีกชั้น....ก็ยังรูสึกได้ถึงเสียงน้ำค้างหล่นกระทบหลังคาเต้นท์...

คำตอบที่ 60
       เมื่อแสงยามเช้าทำงานอย่างเต็มที่...

คำตอบที่ 61
       เด็กๆ...ที่หน้าด่านมหาราช....

คำตอบที่ 62
       เก็บเตนท์ เก็บของ เสร็จ...เราก็กลับมาที่ลำห้วยอีกครั้ง....ก่อนเดินทางกลับ...

คำตอบที่ 63
       กลับมาเล่นน้ำให้เย็นใจ....

คำตอบที่ 64
       น้ำเย็นชื่นใจ....

คำตอบที่ 65
       แสงกระทบกระทบก้อนกรวดก้อนหินในลำห้วยใสๆ...ทำให้นึกถึงเรื่องราว ที่พรานไพรหลงป่า....กลับออกมาด้วยฤทธิ์ แห่งไข้ป่า...พร่ำเพ้อถึงแต่ลำห้วยที่เต็มไปด้วย เพชรนิลจินดา สะท้อนแสงอยู่แวววับ....แต่มันอาจจะเป็นจริงก็ได้....

คำตอบที่ 66
       ลำห้วยซ่งไท้....ยังอยู่ที่นั่น...
.....สายน้ำยังคงไหลไป..นำพาความชุ่มเย็นหล่อเลี้ยงป่าไพร..ถึงนาคร
....สถานที่นี้ก่อเกิดเรื่องราวมากมายให้เล่าขาน....
....เป็นตำนานที่คนรุ่นต่อมาอาจลืมเลือน
....อย่างไรก็ตาม ...เราคงจดจำสายน้ำนี้ไปอีกนาน...รอวันที่จะกลับไป รำลึก...เล่าสู่กันฟัง....ถึงคืนและวันที่ผ่านไป

คำตอบที่ 67
       เราต้องไปแล้ว....น้ำตกห้วยแม่ขมิ้นคือจุดหมายต่อไป.....เส้นทางยังยาวไกล.....ปานว่าอยู่สุดฟ้าป่าหิมพานต์....

คำตอบที่ 68
       น้ำตก เล็กๆ ริมทางระหว่างทางกลับ....

คำตอบที่ 69
       ระหว่างจอดรอทีมหลัง..เราก็พบว่ามีบางอย่างเพิ่งล่วงหน้าเราไปไม่นานนัก....

คำตอบที่ 70
       น้ำหนักที่กดทับลงไปเหมือนการกระโจน...อาจจะตกใจเสียงรถของเราจึงรีบเร่งหลบออกข้างทาง...

คำตอบที่ 71
       เกิดมาแต่ดิน...บุกออกดอก ริมทาง...ก่อนที่ลำต้นจะโผล่พ้นดินขึ้นมา....

คำตอบที่ 72
       เราผ่านเนินที่ยาวมาก และค่อนข้างชัน....เมื่อผ่านพ้นยอดเนินลงมา เราก็พบกับป่าโบราณ....

คำตอบที่ 73
       ปรง.... เป็นพืชโบราณ ที่เกิดมานานมาก รุ่นก่อนหรือ รุ่นราวคราวเดียวกับไดโนเสาร์....ไดโนเสาร์สูญพันธ์ ไปหมดแล้ว....แต่ปรงยังอยู่และรักษารูปทรงเช่นนี้มานาน....

คำตอบที่ 74
       ปรงเป็นพืช สัญลักษณ์ แห่งทุ่งใหญ่นเรศวร....

คำตอบที่ 75
       แล้วเราก็แวะพัก สำหรับอาหารกลางวันที่ ทิคอง....

คำตอบที่ 76
       กล้วยไม้ประดับป่า...เติมเต็มให้ป่าดง ได้มีสีสรร....

คำตอบที่ 77
       ....

คำตอบที่ 78
       เห็ด.....ราที่มีขนาดใหญ่....เห็ดไม่ใช่พืช...เพราะไม่มีคลอโรฟิลสำหรับสังเคราะห์แสง....เห็ดเป็นสิ่งที่ย่อยสลายซาก ต่างๆ....กลับไปเป็นปุ๋ย เป็นดิน....

คำตอบที่ 79
       กลุ่มผีเสื้อ...ลงกินอาหาร ตามริมทาง.....

คำตอบที่ 80
       หลากหลายสีสรร...เวลาเรามีน้อย....จึงต้องผ่านเลยไป

คำตอบที่ 81
       ยังเป็นดอกไม้เล็กๆ...ริมทาง...ไม่สังเกต ก็ไม่เห็น...

คำตอบที่ 82
       บ่ายนิดๆ เราก็ออกจากทิคอง......ผ่านทินวย แวะลงชื่อออก..โดยไม่ใช้เวลามากนัก....

คำตอบที่ 83
       ภาพชีวิต แปลกตาระหว่างทาง....

คำตอบที่ 84
       แวะส่งน้องๆ พี่ๆ ที่ห้วยแม่ขมิ้น...แล้วเราก็ล้อหมุนออกมาคันเดียว...ด้วยภาระกิจในวันรุ่งขึ้น....

คำตอบที่ 85
       ลากันด้วยภาพนี้....
...............บทส่งท้าย....
................ สายน้ำในลำห้วยซ่งไท้ยังคงไหลไป...การเดินทางของคนเราก็ยังคงเดินทางต่อไปเช่นเดียวกัน
................. ความคาดหวังคือสิ่งที่ไม่ได้คาดหวัง....เพราะการเดินทางเป็นสิ่งที่มิอาจคาด หวังได้ทั้งหมด...เราควรจะคาดหวังอะไรจากการเดินทาง
.................สายน้ำบอกเล่าเรื่องราวแห่งการเดิืนทาง....เยี่ยงไร
.................การเดินทางของคนเราก็มีเรื่องเล่าขาน...เยี่ยงเดียวกัน
.................เรื่องราวอาจที่มีทั้งสุข มีทั้งทุกข์...คลุกเคล้าปะปนกันไป
................เส้นทางสายนี้ไม่เคยสมบูรณ์แบบ...ชีวิตของเราทุกคนก็หาใช่จะสมบูรณ์แบบไม่
................มีขาด มีเหลือมีเกิน เป็นปกติ.....เข้าใจสายน้ำ...เข้าใจการเดินทาง....เข้าใจชีวิต
..............
..............
ขอบคุณผู้ให้กำเนิด ที่มอบชีวิตนี้มา เป็นเรา
ขอบคุณธรรมชาติที่มอบความงดงามแห่งป่าไพร
ขอบคุณผู้รักษาป่าไพรให้เราได้ชื่นชม
ขอบคุณมิตรสหายที่ได้ร่วมทางทุกท่าน
ขอบคุณมิตรสหายที่คอยเป็นห่วงเ้ป็นใย
ขอบคุณทุกๆท่านที่มอบบทเรียนให้กับชีวิต
ขอบคุณทุกท่านที่ติดตามติชม
ขอบคุณทุกสิ่งทุกอย่าง....
ด้วยมิตรภาพ
อันดามัน
ต้นฤดูฝน.ปี 2552

คำตอบที่ 86
      

คำตอบที่ 87
       ขอบคุณสำหรับเรื่องราวที่เล่าสู่กันฟัง เป็นทริปที่น่าสนใจมากเรยคับ

คำตอบที่ 88
       สวัสดีครับพี่อันดามัน

คำตอบที่ 89
       ยอดเยี่ยมเช่นเคยครับ คุณอันดามัน

คำตอบที่ 90
       น่าไปแท้...รถเดิมๆ ใส่ MUD 31 คนเดียวพอไปได้ป่าวคับ

คำตอบที่ 91
       คต70 รอยเจ้าถิ่นคับ ผมไปนอนเซซาโว่ ฝนตกทั้งคืน ออกมาเจอตลอดทาง ทางที่เป็นด่านของเจ้าที่ ผมยาวต่อ จะแก มอบของ โรงเรียน แล้วกลับนอนต่อที่เซซาโว่ เจ้าถิ่นบานครับ ปักเต้นนอนกันหลายหลัง ห่างจากเต้น50เมตร รอยบาน เค้ามาดูครับพี่ .....ปลายเดินหน้าเข้าทิไล่ป้าครับ เป็นกำลังใจด้วย

คำตอบที่ 92
      


จาก rider man
คำตอบที่ 87
ขอบคุณสำหรับเรื่องราวที่เล่าสู่กันฟัง เป็นทริปที่น่าสนใจมากเรยคับ


จาก เค
คำตอบที่ 89
ยอดเยี่ยมเช่นเคยครับ คุณอันดามัน


จาก AKE
.....ขอบคุณครับ...

......คำตอบที่ 88
สวัสดีครับพี่อันดามัน


จาก เสือเมา หลงไพร
...หวัดดีครับท่านเสือเมา....แพรกตะคร้อ...ยังน่าไปอยู่นะท่าน...น้ำป่านิดหน่อย ปลอดภัยกลับมาทุกคน ก็ถือว่าดีแล้วครับ

คำตอบที่ 90
น่าไปแท้...รถเดิมๆ ใส่ MUD 31 คนเดียวพอไปได้ป่าวคับ


จาก Nhui
....ได้ครับคุณหนุ่ย....ช่วงนี้ยังพอได้. ถ้าฝนลงหนักกว่านี้ก็ไม่ควรไปแล้วครับ...แต่มีเพื่อนไปสักคันน่าจะดีกว่า...

คำตอบที่ 93
       คำตอบที่ 91
คต70 รอยเจ้าถิ่นคับ ผมไปนอนเซซาโว่ ฝนตกทั้งคืน ออกมาเจอตลอดทาง ทางที่เป็นด่านของเจ้าที่ ผมยาวต่อ จะแก มอบของ โรงเรียน แล้วกลับนอนต่อที่เซซาโว่ เจ้าถิ่นบานครับ ปักเต้นนอนกันหลายหลัง ห่างจากเต้น50เมตร รอยบาน เค้ามาดูครับพี่ .....ปลายเดินหน้าเข้าทิไล่ป้าครับ เป็นกำลังใจด้วย


จาก เด็กก่อสร้าง 124.120.13.115 เสาร์, 9/5/2552
....เป็นกำลังใจให้ครับ...สำหรับทิไล่ป้า...ชั่วโมงนี้ถือว่าไม่ธรรมดา...รถพร้อม คนพร้อม..เวลามี แล้วก็ระมัดระวังนิด ก็ไม่น่าจะมีอะไรครับ....โชคดีครับ

คำตอบที่ 94
       ห่างหายไปนานเลยนะครับท่านพี่ แต่ก็กลับมาพร้อมกับสายน้ำผื่นป่าช่ำเย็นเหมือนเดิมทีเดียว มีอย่างหนึ่งที่แปลกตาไปคือมุมมองภาพถ่ายที่ออกมาสวยขึ้นๆเรื่อยๆนะครับ

คำตอบที่ 95
       เข้ามาดูภาพงามๆ ยังขับยาน..ท่องกล่อมไพรเย็นฉ่ำเหมือนเดิม..ครับ

คำตอบที่ 96
       ดู(และอ่าน)เท่าไหร่ก็ไม่เบื่อเลยครับพี่...

คำตอบที่ 97
       ท่านบลูเรงนอง....ช่วงนี้ ภาระกิจเรื่องแบกลูก ลดลง(ครือว่า พวกเขาโตๆกันแล้ว..อะนะ) พอมีเวลามาให้แบกกล้องบ้างนิดหน่อยคับ...
....ขอบคุณครับ ท่านภูผา และท่านHZJ105...

คำตอบที่ 98
       หวัดดีครับท่านพี่ ไม่ได้เจะเจอกันเลยทำไมหนทางในเมืองหลวงทำให้เราห่างกันไปทุกที่ๆนะ คิดถึงนะครับ

คำตอบที่ 99
       โลกอันกว้างใหญ่ ชีวิตยิ่งใหญ่ ต้องไป ตามใจ ฝัน....

คำตอบที่ 100
      

คำตอบที่ 101
       เป็นอะไรที่น่าติดตามทั้งภาพและเรื่องราว (อยากมีโอกาสทำเช่นนี้บ้างจังเลย) ตอนนี้ก็อาศัยแอบชมและชื่นชมกับผลงานของบรรดาท่านสมาชิกแต่ละท่านไปก่อนคงไม่ว่ากันน่ะครับ

คำตอบที่ 102
       สูงสุด สู่สามัญ ธรรมชาติ คือชีวิตจริง จุดสุดท้ายของชีวิต คืนสู่ธรรมชาติ ธรรมชาติ ให้ความสุขที่แท้จริง ท่านถึงแล้ว แต่เรายังไม่ถึง .......

คำตอบที่ 103
       ให้แง่คิดดีมากๆเลยขอรับ ฝนตกลงมาฝืนป่าเขียวชะอุ่ม ณ มุมใดมุมหนึ่งของผืนป่าที่กว้างใหญ่ วิถีไพรได้เริ่มต้น คนแบกเหล้า ขอบคุณสำหรับเรื่องราวดีๆครับ

คำตอบที่ 104
       พี่ อันดามัน แวะ มา...สมาชิก เก่า ๆๆ เข้ามาชมผลงาน กัน ตรึม...จ้า...แฟน เพลงเหนียววแน่น มั๊กๆ ๆ ๆ

คำตอบที่ 105
       มิตรรักแฟนเพลงมากจริงๆเลย

คำตอบที่ 106
       ขอบคุณครับท่าน อันดามัน ผลงานคุณภาพ ภาพคมชัดแจ๋ว เรื่องราวได้อารมณ์ สดชื่นเมือนได้เดินทางไปด้วย

คำตอบที่ 107
      



มาให้กำลังใจ...........พี่อันดามัน

คำตอบที่ 108
       กลับมาทีรัย มีสิ่งประทับใจ มาฝากเสมอ
ขอบคุณครับ

คำตอบที่ 109
       สุดยอดแห่งการเก็บเกี่ยวสิ่งที่เห็นจากคนเดินทาง

คำตอบที่ 110
       ....ท่านป่าฝน...ไม่เป็นไรครับ คงมีสักวันที่เส้นทางจะมาบรรจบกัน..

.....โลกอันกว้างใหญ่ ชีวิตยิ่งใหญ่ ต้องไป ตามใจ ฝัน....

จาก ON_TOUR ....ถูกต้องแล้วครับท่าน
...ขอบคุณคนตากผ้า ท่าน LAGOON ท่าน wuth9155 และ ท่าน RIN ที่แวะมาเยี่ยมชม
....ครับท่านหนุมาน..ไม่เป็นไรครับ แค่เข้ามาชมผมก็ดีใจแล้ว
..น้องพังพลาย พี่ K บางมด...น้องคนซ่อมเรือตามมาเชียร์ถึงนี่เลย ขอบคุณคร้าบ
....ท่านคนแบกเป็บซี่ ท่านเอก ดอนเมือง ผมก็ติดตามการท่องเที่ยวของพวกท่านอยู่เสมอ แม้ว่าจะคนละแบบกัน ก็ให้มุมมองที่มีค่าครับ

คำตอบที่ 111
       ...............บทส่งท้าย....
................ สายน้ำในลำห้วยซ่งไท้ยังคงไหลไป...การเดินทางของคนเราก็ยังคงเดินทางต่อไปเช่นเดียวกัน
................. ความคาดหวังคือสิ่งที่ไม่ได้คาดหวัง....เพราะการเดินทางเป็นสิ่งที่มิอาจคาด หวังได้ทั้งหมด...เราควรจะคาดหวังอะไรจากการเดินทาง
.................สายน้ำบอกเล่าเรื่องราวแห่งการเดิืนทาง....เยี่ยงไร
.................การเดินทางของคนเราก็มีเรื่องเล่าขาน...เยี่ยงเดียวกัน
.................เรื่องราวอาจที่มีทั้งสุข มีทั้งทุกข์...คลุกเคล้าปะปนกันไป
................เส้นทางสายนี้ไม่เคยสมบูรณ์แบบ...ชีวิตของเราทุกคนก็หาใช่จะสมบูรณ์แบบไม่
................มีขาด มีเหลือมีเกิน เป็นปกติ.....เข้าใจสายน้ำ...เข้าใจการเดินทาง....เข้าใจชีวิต
..............
..............
ขอบคุณผู้ให้กำเนิด ที่มอบชีวิตนี้มา เป็นเรา
ขอบคุณธรรมชาติที่มอบความงดงามแห่งป่าไพร
ขอบคุณผู้รักษาป่าไพรให้เราได้ชื่นชม
ขอบคุณมิตรสหายที่ได้ร่วมทางทุกท่าน
ขอบคุณมิตรสหายที่คอยเป็นห่วงเ้ป็นใย
ขอบคุณทุกๆท่านที่มอบบทเรียนให้กับชีวิต
ขอบคุณทุกท่านที่ติดตามติชม
ขอบคุณทุกสิ่งทุกอย่าง....
ด้วยมิตรภาพ
อันดามัน
ต้นฤดูฝน.ปี 2552

ท่านอันดามัน มองชีวิตแบบเหนือ......
ถ่ายภาพสวย มีชีวิต มีเรื่องราว.....
เป็นแนวคิดการดำเนินชีวิตที่น่าอิจฉา....
มีโอกาสอยากทำความรู้จัก......
ทินวย เซซาโว่ เคยได้ยินแต่ชื่อ ไม่เคยไป....
อยากไปซักครั้งในเร็ววัน.....
ขอบคุณภาพถ่ายที่บอกให้รู้ว่าเส้นทางไม่ได้โหดอย่างที่คิด คนเดียว คันเดียวก็ไปได้.....

คำตอบที่ 112
       ขอบคุณครับ คุณ รินทร์....ผมอาจจะแก่ไปแล้วก็ได้...
การเดินทางเป็นลมหายใจของคนเดินทาง...ผมชอบประโยคนี้มากๆ ....เพราะชีวิตผมเดินทางตั้งแต่เล็กจนโต...วัยเด็ก ติดตาม ผู้ใหญ่เข้าป่า ทำแร่ หาของป่า...ออกทะเล...วัยรุ่น เดินทางออกจากบ้านเกิด วัยเรียน แบกเป้ ท่องไปกับรถโบก หรือไม่ก็เดินป่า...เรียนจบ ก็เดินเท้า หางานทำ ทำงานแล้วก็เที่ยวต่อ มาเรื่อยๆ อาจจะพบอาจจะเจอ หลายสิ่งหลายอย่างระหว่างทาง...และคิดว่าสิ่งที่พบเจอจะเป็นสิ่งแปลกใหม่ไม่รู้จบครับ...ว่างๆก็แวะไปทักทายผมได้ที่นี่ ครับ www.khonplainam.com บ้านหลังเล็กๆของคนเล็กๆ...

คำตอบที่ 113
       สวยมากครับ รูปและคำบรรยาย เหมือน ได้แอบโดยสาร
ไปกะทริปเลยครับ

คำตอบที่ 114
       ขอบคุณท่านhmu ครับ ...ห่างหายไปนานเลยนะท่าน เอ... คนที่ห่างหายไปหรือว่าจะเป็นผม....

คำตอบที่ 115
       ชีวิตช่วงเริ่มต้นคล้ายๆกันครับท่านอันดามัน ออกจากบ้าน เรียนหนังสือ ท่องเที่ยวโบกรถ เที่ยวป่า .....

คำตอบที่ 116
      

มีผู้คนมาเยือนมากมาย ช่าวนี้เบาบางลง เลยเข้าร่วมด้วย

เปิดหน้า 3 พบภาพสะดุดตา ไม่ขอกล่าวถึงธรรมชาติเช่นท่านอื่นๆๆ

เราว่าภาพลูกสาวคนโตของท่านภาพนี้ ใบหน้าเขาเป็นสาววัยรุ่นเร็วนะ เราตัดมาชมเฉพาะใบหน้า ดูชัดๆ ถ้าจำไม่ผิด ปีนี้น่าจะขึ้น ป.6 นะ พอขึ้น ม.1 ท่านจะรู้สึกว่าวันเวลาทีมีต่อลูกในแต่ละปีช่างรวดเร็วจริงๆ..

คำตอบที่ 117
       เขียวสดชื่นสบายตาสบายใจดีจังครับ

เมื่อเช้าบนทางด่วนดินแดงเห็นรถข้างๆเขียนว่าอันดามันนึกในใจว่าคงต้องใช่รถนายอันดามันแน่ๆ พอเห็นรถในกระทู้นี้แล้วใช่เลย ถ้าดูกระทู้นี้ก่อนคงได้ทักทายกันแล้วนะครับ

คำตอบที่ 118
       ใช่แล้วครับอาจารย์ bonny ยังจำได้ว่าเอาลูกเป้หลัง อยู่ไม่นาน...เผลอแปร้บเดียว สูงเกือบเท่าพ่อแล้ว(ทำให้นึกถึงตัวเองว่าตอนที่พ่อกับแม่มองเราท่านรู้สึกเช่นไร...เข้าใจแล้วจริงๆ)....ปีนี้ก็เตรียมตัว เข้า ม.1 ทริปหนักๆผมคงต้องเพลาๆลงบ้าง...
...ขอบคุณครับท่าน earthwind ไม่ผิดครับ(คงจะผิดยาก เพราะ ชื่อข้างรถตัวบะเร่อเลย 555) พอดีมีภาระกิจ ต้องผ่านแถวนั้นครับ งานผมบางทีก็ต้องออกนอกพื้นที่บ้าง แต่ในเมืองถ้าไม่จำเป็นไม่อยากเข้าเลย....เมื่อยขา...เหยียบครัส กับเหยียบเบรค จัง...

คำตอบที่ 119
      

คำตอบที่ 120
       ภาพสวยบรรยายเยี่ยม หวังว่าคงได้ทักทายกันสักครั้ง ขอบคุณมากครับคุณ อันดามัน ที่เอาของดีมาฝาก

คำตอบที่ 121
       กระทู้นี้..ชอบครับท่านอันดามัน..และปีนี้ผมก็คิดว่าอยากจะไปบ้างแล้วละต้องหาเพื่อนสัก3-4คันขับ4เดิมไปไหวมั้ยไม่รู้ครับ..ขอบคุณเส้นทาง..ทั้งรูปต่างๆด้วย...ขอเรียกไปไว้ไว้ข้างบนหน่อย..ค้นตั้งนาน???..

คำตอบที่ 122
      

คำตอบที่ 123
       เยี่ยม...ขอบคุณครับ

คำตอบที่ 124