คำตอบที่ 6
เราออกจากหนองคายประมาณ บ่าย 2 โมง (ซื้อของไปทั้งหวานและคาวไปทานระหว่างทาง เพราะไม่แน่ใจในเส้นทางและระยะทาง แถมเติมน้ำมันใส่ถังพิเศษไปอีก 30 ลิตร) ถึงด่านไทย ประมณเกือบบ่าย 3 โมง ทำเรื่องการเดินทางข้าม ไม่ยากครับมีคนแนะนำ (เจ้าหน้าที่อาจจะดุนิดๆก็ไม่ว่ากันครับ) ต้องกรอกเอกสารที่ ตม. ก่อน เมื่อเสร็จแล้วก็ไปดำเนินการแจ้งการนำรถออกที่ศุลกากร (ใช้เล่มสีม่วงนะครับ) หากจำไม่ผิดตรงนี้ไม่มีค่าใช้จ่ายอะไรเลย ต้องจัดเก็บเอกสารที่ทางศุลกากรออกให้เป็นอย่างดีนะครับ เพราะต้องใช้ตอนขากลับเข้าประเทศ (หากหายละก้อคงจะต้องคุยกันนานหน่อย) เมื่อเสร็จแล้วก็ขับรถข้ามสะพานมิตรภาพเลย (ถึงตรงนี้มันตื่นเต้นบอกไม่ถูกนะจะได้ไปต่างประเทศแล้ว อิ อิ) เมื่อลงสะพานมาก็ต้องเสียค่าเข้าประเทศลาว ประมาณ 10 บาท (หากจำไม่ผิดนะ เพราะจะเสียค่าธรรมเนียมเยอะมากครับ) จากนั้น ทำเรื่องคนเข้าประเทศก่อน ต้องกรอก arrival form เมื่อเสร็จเรื่องคนก็ทำเรื่องรถนำเข้า (ต้องเสียค่าธรรมเนียม น่าจะประมาณ 180 บาท นะครับ) เอกสารที่ทางศุลกากรลาวให้มา(ใบสีเขียวอ่อน) ต้องจัดเก็บให้ดีนะครับ เพราะต้องใช้ขาออกด้วย เจ้าหน้าอาจจะขอเบิ่ง (ภาษาไทยแปลว่าขอตรวจดูของที่นำมาด้วย) เมื่อนำรถเข้าประเทศมาแล้ว ต้องไปซื้อประกันภัย (7 วัน เป็นขั้นต่ำ) ประมาณ 180 บาทครับ เวลาขณะนั้นบ่าย 4 โมงเย็นแล้วละซิ ไปแลกเงินที่ธนาคารพงสะหวัด ที่อยูาใก้ลๆ ประกันภัย อัตราแลกเปลี่ยน 254 กีบ = 1 บาท แลกเผื่อใช้จ่าย 20,000 บาท แลกได้ 5,080,000 กีบ (ตื่นเต้นเงินมากจริงๆ อิ อิ) ใบละ 50,000 กีบ ก็ดูไม่เยอะเท่าไรนักครับ ที่ลาวคิดว่าเขาไม่นิยมใช้บัตรเครดิตกันนะครับ ที่ไหนๆก็ใช้เงินสดกันทั้งนั้น ร้านค้าที่ลาวเขารับเงินไทย (ปกติจะใช้ 240 กีบ = 1 บาท นะครับ) และ US$
เมื่อทุกอย่างเสร็จหาเส้นทางไปยังเวียงจันทร์ (22 กม.) ช่วงนี้ขอแนะนำให้ปรับตัวขับชิดขวาเพราะถนนช่วงนี้ยังเป็น 4 เลนครับ (ขับไม่ยาก) สามารถแซงซ้ายแซงขวาได้ จะมีรถตู้ (ฮุนได) วิ่งกันเยอะมาก คิดว่าน่าจะเป็นรถโดยสารของที่นี่ครับ
ที่ลาวนี่จะไม่ค่อยมีป้ายบอกชื่อถนน ซ้าย/ขวา ไปไหนไม่มีบอกครับ ผมก็หลงเข้าไปในตัวเมืองเวียงจันทร์อย่างไม้ได้ตั้งใจ (เพราะต้องรีบไปวังเวียง กลัวว่าจะมืด โรงแรมก็ไม่ได้จอง) สรุปว่าหลงทางแล้ว แต่ก็ไม่ยากครับเพราะถามได้ตลอดทางครับ (ภาษาที่ใช้ก็คล้ายกันพอเดากันได้) กว่าจะออกจากเวียงฯได้ก็เกือบ 6 โมงแล้วครับ เริ่มมืดแล้ว ถนนเริ่มเปลี่ยนเป็นเลนเดียวแล้ว เส้นแบ่งถนนก็ไม่มีเส้นขอบถนนก็ไม่มี ขับยากเหมือนกันครับ (ผมเคยมีประสบการณ์ขับรถพวงมาลัยซ้ายมาก่อนแล้ว) แถมถนนใช้ความเร็วไม่ได้มาก มีทั้งผู้ใช้เส้นทางหลากหลาย คนเดินถนน (ทั้งหมดที่ว่ามานี้ล้วนแล้วแต่ไม่กลัวรถกันเลย แปลกที่นี่ไม่มีใครใช้แตรเลยวิ่งกันเงียบ นานๆทีได้ยินแตรรถบรรทุก กว่าจะถึงวังเวียง (ระยะทาง 160 กม.) 3 ชม. ดูแผนที่เมืองวังเวียงที่ติดมาเพื่อไปหาที่พัก Elephant Crossing ใช้เวลาอยู่พักใหญ่ครับ แต่ก็ได้รับการช่วยเหลือบอกทางมาจนถึง อยู่ตรงข้ามโรงหมอ (โรงพยาบาล) นั่นเอง หลังจากcheck-in ก็อยากไปร้านไผ่คำ ปรากฎว่าร้านปิด เลยต้องไปทานอาหารที่โรงแรมครับ ผู้โดยสารคงจะเพลียจากการเดินทางดูได้จากสีหน้าคุณแม่และน้าผมครับ
