คำตอบที่ 11
กลับบ้านได้แล้วจ้า....ขอบคุณ สางเขียว ขอบคุณ ลายพลาง ขอบคุณทุกสถานี ทุกท่าน เป็นอย่างรุนแรง.....ที่แน่ๆเสียงโทรศัพย์ ที่โทรเข้ามาสอบถามตลอดเวลาตั้งแต่ สางเขียว เอาเบอร์โทรผมไปลง เจ้าหน้งเจ้าหนี้ โทรทวงตังค์กันให้วุ่น....เสร็จกัน...แต่ก็เป็นปลื้มน้ำตาคลอเบ้า กลืนน้ำลายไม่ลง(ลูกชิ้นติดคอ)....เพราะเพิ้งจะเจอกะตัวเอง ตั้งแต่เข้ามาในร่มไม้ชายคา JUC ว่าพี่น้องไม่ทิ้งกัน พอเราเดือดร้อนมีปัญหา ต่างก็เข้ามาสอบถาม ด้วยความเป็นห่วง....ทั้งทางเวป โทรศัพย์ จดหมายFAX (อันหลังนี่โม้) .......สุดท้าย เงาะ ร่มเกล้า ที่ไม่เคยทิ้งผม...รู้ข่าวปุ๊บ รีบเอาอุปกรณ์ อะหลั่ย ที่หยิบฉวยได้ ใส่รถขับมาจากลาดกระบังช่วยเหลือทันที (โดน ผบ. ไล่ให้รีบมา) พร้อมคำถากถางอีกนิดหน่อยเป็นธรรมดา ผมก็ยอมๆมานไป ทีเราทีมัน แต่หลายครั้งทีมันบ่อยเกิน.....เราขอบใจนายมาก เงาะ ร่มเกล้า ถึงแม้นายชวนเราทำ เอ็มเวย์ ครั้งที่เท่าใหร่ก็จำไม่ได้ แต่เราไม่เคยตอบสนองนายช่วยนายเลยซักครั้ง นายก็ยังทนคบเราช่วยเรา มาสามสิบปีกว่าๆ คราวนี้นายลองชวนเราอีกที....นายอาจจะได้คำตอบว่า....ไม่จากเราอีกก็ได้....เรารักนายว่ะ....เงาะ ร่มเกล้า 
ดีใจครับที่เป็นส่วนหนึ่งของ Juc... 
