คำตอบที่ 30
ใช่ครับผมอยู่ไม่ไกลจากวัดทุ่งเหียงมากนักวัดนี้สร้างคนให้เป็นคนดีมามากแล้วโดยที่ไม่หวังผลตอบแทน ฝึกให้เด็กปลูกผักกินเอง พึ่งพาตัวเอง เขาจากพ่อแม่มาไกลแสนไกล ผมเคยไปทำบุญวัดนี้แล้วเจอเด็กตัวเล็กฯ นั่งร้องไห้อยู่กัน2คนเป็นเด็กผู้หญิง1คนผู้ชาย1คนเขาเป็นพี่น้องกันเด็กผู้หญิงเป็นพี่ น่าจะอยู่ประมาณ ป 3-4 นั่งฟังอยู่สักพักจับใจความได้ว่าคนพี่คอยปลอบน้องให้น้องหยุดร้องเพระน้องคิดถึงบ้าน แต่แทนที่น้องจะหยุดร้องพี่ก็ร้องไห้มากกว่าอีก ผมเห็นแล้วแทบกั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่เลยครับน่าสงสารมากเลย แต่ที่เขามาไม่มีใครบังคับมานะครับเขาอยากมาเรียนมามีความรู้แต่เด็กตัวเล็กฯ ก็ไม่มีความอดทนอดกลั้นมากนัก ภาพทีเห็นจึงทำให้ผมคิดถึงบ้านมากเลย ผมว่าน่าจะไปทำบุญนะทำบุญกับเด็กตัวเล็กฯไร้เเดียงสา ผมเคยเอาสมุดดินสอไปแจก รู้สึกถึงคำว่าอิ่มบุญเลยครับ เออที่วัดนี้เก่งมากในการรักษาแผลเบาหวาน ย่าผมเป็นหมอสั่งให้ตัดนิ้วทิ้งแล้ว ก็ยังไม่ทันได้ตัด กะว่าจะลองรักษาดูก่อนสัก1-2เดือนผลออกมาหายเลยครับแผลหายนะไม่ใช่นิ้วหาย เรื่องจริงบอกเอาบุญบางคนมาหลวงพ่อบอกไม่ต้องไห้ หลวงพ่อไม่เรียกร้องเงินทองสักบาท ใครจะทำบุญ ก็ไปใส่ตู้เอา ที่ผมรู้ขนาดนี้เพราะผมอยู่ไม่ไกลจากวัดนี้มากนัก ไม่รู้จักเจ้าอาวาทนะแต่เคยไปเอายาให้ย่าบ่อย เจ้าอาวาทไม่ใช่คนทำยานะครับขอบอกแต่เป็นพระลูกวัดที่อยู่มานานมากฯฯแล้ว
