คำตอบที่ 1
       ขอบคุณ ขอรับ

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 2
      

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 3
      

ผมเกษียณตัวเองตั้งแต่วันแรกที่เรียนจบครับ ผมเรียนหนังสือมาตั้งแต่สามขวบครึ่งจนถึงเกือบสามสิบ มันหนักหนาสาหัสจนต้องหยุดทำงานเสียที



ตอนนั้นผมมีเงินเหลือเป็นบำนาญให้เบิกกินนิดหน่อยพอกินได้สักสามเดือน


เวลาที่เหลือหลังเกษียณผมใช้ชีวิตอย่างสุขและสนุก แถมได้เงินใช้ด้วยเพราะทำงานเล็กๆน้อยๆพอจุนเจือชีวิตหลังเกษียณ พอเริ่มเบื่อก็เที่ยวไปเรื่อยๆ หาอะไรแปลกใหม่ทำ เงินหมดก็หาอะไรเล็กๆน้อยๆทำพอได้เงินมาจุนเจือ


พอเบื่อที่จะเที่ยวคนเดียว ทำอะไรคนเดียว อยู่คนเดียวหลังเกษียณงานก็หาคนมาร่วมชีวิตอยู่ด้วยพอหายเหงา


หลังจากใช้ชีวิตอย่าเบาๆสักพักก็มีความคิดว่าเราน่าจะใครสักคนสองคนมาช่วยใช้บำเหน็จบำนาญของผมที่พอเหลือติดบ้านอยู่บ้าง


ผมก็มีไอ้ตัวเล็กๆเพิ่มขึ้นมาทำให้บ้านของคนเกษียณงานอย่างผมไม่เงียบอีกสองคน ก็เลี้ยงกันไปสนุกสนาน อีกคนก็ไปเรียนเป็นวิศวกร อีกคนก็จะไปเรียนเป็นสถาปนิก เลือกทำงานหนักทั้งคู่ อีกไม่นานเรียนจบคงจะเกษียณงานเหมือนผม





ทุกวันนี้ผมก็ใช้ชีวิตหลังเกษียณมาหลายสิบปีแล้ว เงินบำเหน็จบำนาญที่พอใช้สามเดือนตอนตัดสินใจจะเลิกทำงานตอนนี้ก็ยังใช้ไม่หมดเสียที


หมดเงินก็ออกไปทำงานเล็กๆน้อยพอมีกินตามประสาคนเกษียณเลิกทำงานแล้วแบบผม ผมเลยไม่กังวลเรื่องจะแก่แล้วอดตายเหมือนหลายๆคนกลัวกัน

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 4
      
คนเราส่วนมากชอบจะคิดเหมือนนิยายก่อนนอนสมัยวัยเด็กว่าตอนจบ

"เจ้าหญิงและเจ้าชายก็มีความสุขชั่วนิรันต์" เหมือนเรื่องสโนไวท์กับเจ้าหญิงนิททรา


ความสุขมันอยู่ที่ระหว่างทางชีวิตที่เราเดินไปต่างหาก ไม่ใช่ตอนจบเหมือนนิทานก่อนนอนสักหน่อย


เส้นที่ขีดให้ชีวิตว่า ก่อนเกษียณ และ หลังเกษียณ มันเป็นเรื่องสมมุติที่ โคตรจะ บูลชิต แดมม์ด็อก


ถ้าตอนนี้วันนี้เราไม่อดตาย หลังหกสิบปีเราก็ไม่อดตาย ถ้าไม่งอมืองอเท้าคิดว่าอายุเลยหกสิบปีแล้วทำอะไรไม่ได้ต้องกินเงินที่เราสะสมอย่างเดียว


บางคนก็ไม่เคยใช้ชีวิตให้คุ้มค่าเลย ที่ไหนก็ไม่เคยไป อะไรแปลกๆก็ไม่เคยทำ เพราะงานยุ่ง ทำงานตลอดเวลา เอางานมาบังหน้าไม่ให้ตัวเองได้ออกไปทำอะไรตามใจ ได้แต่บอกว่าจะใช้ชีวิตหลังเกษียณตามใจตัวเอง จะไปโน่นไปนี่ จะทำโน่นทำนี่ แต่มีข้อแม้ว่าจะทำตามใจตัวเองหลังเกษียณ



หลอกตัวเองไปวันๆว่า ตอนนี้ต้องทำงานหนักเพื่อชีวิตที่ดีหลังเกษียณ



ผมถามหน่อยว่าหลังเกษียณตอนแก่แล้วจะเบิ้ลสามในสองชั่วโมงไหวเหมือนหนุ่มๆหรือเปล่า จะเดินเท้าขึ้นคีรีมันจาโรไปดูหิมะจุดเดียวในอัฟริกาไหวหรือเปล่า จะแบกเป้ไปเป็นกระเหรี่ยงในต่างแดนค่ำไหนนอนนั่นเหมือนตอนยังหนุ่มได้หรือเปล่า แม้แต่ไปวัดก็นั่งสมาธิสวดมนต์นานๆเหมือนยังหนุ่มๆก็ไม่ได้มันปวดขาโอดโอยไปหมด


หัวหงอกแล้วขับเบ็นซ์สปอร์ทเปิดประทุนมันไม่โก้เหมือนตอนหนุ่มหรอกครับ


เห็นหรือยังว่าการคิดว่าจะมีชีวิตที่ดีหลังเกษียณตอนแก่มันเป็นความคิดที่ "บูลชิตแดมม์ด็อก" ใส่กบาลให้ตัวเองแท้ๆ

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 5
       โดนใจดีแท้เลย อ. วอน

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 6
       อิจฉา อ.วอนครับที่เลือก รูปแบบการดำเนิน ชีวิตได้เร็ว
ส่วนผม 1ใน4 ของเวลาทั้งหมด อยู่ในตารางที่แน่นอน ไปอีกหลายปี อีก 1ใน4 เป็นของ ครอบครัว มีโปรแกรม ค่อนข้างแน่นอน 1ใน4 พักผ่อน นอนหลับ อีก 1ใน4 เป็น hobbyครับ แต่ต้องจัดสรร และหา งบประมาณเองนะครับในส่วนนี้ เวลาของ hobby ก็ต้องทำอะไรที่สนุกและพอมีรายได้นะครับ เช่นทำสวน จะได้มีข้ออ้างในการ แต่ง เจ้าปา ผมด้วยครับ เอาไว้เข้าสวน ตอนเกีษณ ก็หวังว่า สวนจะเลี้ยงเราได้นะครับ แต่ยังไม่เข้าใจบูลชิตแดมม์ด็อก ของ อ.วอน นะครับ ของผมคิดอย่างเดียวมีแรง มีทุน อยากทำอะไรก็ทำ ไม่มีแรงก็ทำไม่ได้ครับ

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 7
       ของกระผมใช้ระบบไปด้วยกัน ให้มีทุกรสชาดคลุกเคล้ากันไปตลอด นะขอรับ

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 8
      



ผมขยายความเพิ่มให้คุณ stand by ถึงคำว่า บลูชิตแดมม์ด็อก ของแนวคิดชีวิตก่อนเกษียณและหลังเกษียณเพิ่มเติมครับ


การปล่อยให้ใครมาบงการชีวิตบอกว่าเราต้องเลิกทำงานเมื่อไรมันไม่ใช่แนวคิดที่ถูกต้อง เขามีสิทธิ์ที่จะเลิกจ้างเราตอนอายุหกสิบ แต่ไม่ใช่มาบอกให้เราเลิกทำงานตอนหกสิบครับ


อย่างผมเลือกที่จะเลิกทำงานเมื่อเรียนจบ และใช้ชีวิตหลังเกษียณเมื่ออายุสามสิบเป็นเพราะผมเลือกเอง พอเงินน้อยลงก็หาเงินมากขึ้น พอเงินเหลือก็ใช้ชีวิตตามใจชอบจะซื้อรถคันใหม่เพิ่มมาเชยชม จะเที่ยวแบกเป้ในยุโรปก็เชิญได้เลย พอเงินขาดก็ประหยัด ชีวิตแบบนี้อยู่ได้จนตาย



หนุ่มกระโทกก็เกษียณตัวเองจากงานกินเงินเดือนในกรุงเทพไปหาความสงบที่บ้านกระโทกก็ไม่อดตาย ยังบินไปเมืองนอกเป็นว่าเล่น คุณกรูปรีก็เลิกทำงานกินเงินเดือนหันไปหวดลูกขาวๆบนสนามหญ้าให้ลงหลุมจับแพะชนแกะยังหาเงินได้ปีละหลายสิบล้าน


แต่ละคนที่ผมยกตัวอย่างตัดสินใจเกษียณงานให้ตัวเองแล้วทั้งนั้น แต่ละคนมีทางของตัวเองและไม่เคยต้องเสียเวลาคิดคำนวนว่าจะมีเงินเหลือกินตอนแก่เท่าไร


ชีวิตก่อนเกษียณและหลังเกษีณมันสมมุติขึ้นมาทั้งนั้น เพียงแต่บางคนที่ยังอยู่ในหน่วยงานกินเงินเดือนจะโดนเลิกจ้างเท่านั้น แต่หลังหกสิบเราก็ยังจ้างตัวเองทำงานหาเงินได้ใช่ไหมครับ


ชีวิตยิ่งแก่ยิ่งมันเหมือนมะพร้าวครับ คิดให้ได้จะได้ไม่ต้องเอาคำว่าก่อนเกษียณหลังเกษียณมาคิดว่าหลังจากเขาเลิกจ้างเราแล้วจะทำอย่างไรให้ บูลชิตแดมม์ด็อก รกสมองอีก


ยังมีสิ่งที่ผมยังไม่ได้ทำอีกหลายอย่าง เช่น ขับยานอวกาศ ขับเรือดำน้ำ และตั้งฮาเร็ม เอาไว้ต้องหาทางทำให้ได้ก่อนจะไม่มีแรง

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 9
       ส่วนผมไม่รู้ครับ.มันเลือกอะไรไม่ได้.. เป็นคนกินเงินเดือนไปวันๆ คิดอะไรไม่ออกเลย. ทำงานเสร็จ มีเวลาบ้างก็เลี้ยงลูก ทำสวน ตัดหญ้า เก็บขี้หมา มีเวลามากหน่อย ก้ไปเที่ยวบ้าง. เอ..ผมไม่กล้าคิดว่าผมยังไม่ได้ทำอะไรบ้างแฮะ.. ฝันลมๆแล้งๆ เกินไป อย่าดีกว่า. ทำเท่าที่ทำได้แล้วมีความสุขก็พอ..

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 10
      

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 11
       แต่ของผมงานให้ เกือบทุกอย่างที่ ผม เคยฝันนะครับ เช่น งานทำให้ ได้ไปเที่ยว(ทำงาน) ใน แอฟริกา ตั้ง 7 เดือน
งานทำให้ได้ไป แบกเป้ ใน ยุโรป เป็น เดือน (ทำงาน) งานทำให้ ได้ ตีลูกขาวๆ (ที่ทำงานมีสนามฟรี) งานให้เพื่อน ไป แบกเป้ ล่องแก่ง งานให้ เงินมาทำสวน ซ่อมรถ งานให้โอกาศ เดินทาง ทั่วประเทศ แล้วถ้าเลิกทำงาน ผมก็อดทำอะไร สนุกๆ ซิครับ
แต่ถ้าไม่ทำงานก็ว่าง ซ่อมรถ ทำสวน ก็สนุกดีนะครับ หรือเดินทาง ท่องเที่ยวทั่วประเทศ โบกรถไปเที่ยวเหมือนตอนเรียน ถ้าผม เกษียณ แล้วแบกเป้ โบกรถ ไปเที่ยว จะรับผมไปด้วยมั๊ยครับ

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 12
       เคยตั้งหน้าตั้งตาทำงาน เพื่อให้เจ้านายพอใจ และเห็นในความสามารถ จะได้มีเงินสูง เป็นไปตามวัฏจักรมนุษย์เงินเดือน แต่ตอนนี้ไม่สนใจ หันมาทำงานแบบพอเพียง เพื่อความพอดีในการใช้ชีวิต การท่องเที่ยว ถือว่าเป็นกำไรชีวิต แต่ส่วนลึกข้างใน ต้องการความสงบ ความอบอุ่นในครอบครัว "สุขใดเล่า เท่าสุขใจ"

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 13
      

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 14
      


อูยยยยยๆๆๆๆๆ Go to far คิดไปไกลเลยครับคุณstand by ผมไม่ได้หมายความอย่างน้านนน


ผมไม่ได้หมายความว่าทำงานแล้วไม่ดีถ้างานเติมเต็มความฝันของชีวิตได้ งานแบบคุณstand by นี่เป็นงานในฝันของทุกคนเลยครับ


แต่ผมกำลังพูดให้เพื่อนๆอีกหลายๆท่านฟังถึงว่าอย่าให้ใครเอาเส้นมาขีดให้ชีวิตเรามีเวลาก่อนเกษียณและหลังเกษียณตามแบบทุนนิยมสมัยใหม่ที่ต้องคำนวนเงินเอาไว้กิน เราควรต้องคิดแบบแนวทางชีวิตคุณค่าจนแก่ตามแนวพอเพียงแบบไทยๆที่ไม่เคยมีเกษียณอายุ


ใช้ชีวิตให้สุขตามที่ต้องการแบบไม่เกินอัตภาพที่กระเป๋าอำนวยในวันนี้ดีกว่า อย่ากลัวอดตายหลังเกษียณงาน ทุกคนความรู้มีอยู่เต็มหัวหาเงินตอนแก่ได้ไม่ยาก


อย่างน้อยๆผมทำโจ๊กอร่อย พอทำขายตอนเช้าสักวันละสามชั่วโมงหน้าบ้านพอมีเงินกินตอนแก่ได้น่ะ


มีเพื่อนๆหลายคนชอบเล่าให้ผมฟังว่าอยากจะทำโน่นทำนี่ อยากจะไปโน่นไปนี่ แต่ตอนนี้งานยุ่งทำไม่ได้ขอยกยอดไปทำตอนเกษียณกินบำเน็จบำนาญ นี่ไงแนวคิดที่ บูลชิตแดมม์ด็อกที่ผมบอกไงล่ะ



เราไม่รู้หรอกว่าเราจะอยู่จนเกษียณงานหรือเปล่า พรุ่งนี้เราขัยรถออกไปทำงานอาจจะไม่ได้กลับบ้านอีกเลยก็ได้ ดังนั้นอย่าไปคิดเรื่องชีวิตก่อนเกษียณหลังเกษียณให้หนักหัวครับ ทำให้ทุกวันของชีวิตให้เต็มที่แบบไม่ต้องผลัดไปทำตอนแก่


ผมชวนตอนนี้เลยไม่รอชวนคุณstand by ตอนเกษียณ คุณstand by ครับผมจะแบกเป้ค่ำไหนนอนั่นไปดูงานศิลป์สวยๆของยุคโปตุกีสโคโลเนียนที่มาเก๊า ไปดูโบสถ์เพดานทรงท้องเรือสำเภาของโปตุเกตุแท้ๆ ไปนั่งจิบกาแฟดีๆดูดวงอาทิตย์ตกที่เนินเขาฝั่งเกาลูนแล้วไปกินอาหารอิตาเลี่ยนดีๆแถวนั้นแหละ

อย่าไปรอแบกเป้ตอนเกษียณเล้ย วันแบบนั้นมันไม่มาเร็วๆนี้หรอก

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 15
      
อุ...อุ อิ...อิ

หลังบริษัทฯเลิกจ้าง...

เราจะไปเป็น..... ชาววววววววเกาะ ......

เกาะคนข้างบนอ่ะ...

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 16
       ผ่านไปสามปี กลับมาอ่านอีก.. ชีวิตยังเหมือนเดิมมมม... วันนี้เอาปามาขับ หลังจากจอดมานาน..5555 สบายใจ.

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 17
       ผมเป็นฟรีแลนซ์ เลยไม่รู้ว่าเกษียณคืออะไร, เมื่อไหร่จะเกษียณ, ทำไมต้องเกษียณ คิดว่ามันเป็นกรอบที่ขีดไว้สำหรับคนทั่วไปที่อยู่ในระบบกินเงินเดือนเป็นรายเดือน เป็นสิ่งที่หวาดหวั่นเมื่อเวลานั้นมาถึง เพราะไม่เคยทำอื่นใดหารายได้เลยนอกจากงานประจำที่ทำเช้า-เย็นตั้งแต่หนุ่มสาวจนแก่ พอเขากำหนดว่าอายุเท่านั้นนะจะเลิกจ้างแล้ว...ต่อไปไม่มีเงินให้ตอนสิ้นเดือนแล้วก็วิตกกัน แต่ผมเห็นครูคนหนึ่งของผมสอนฟิสิกส์สมัย ม.ปลาย ท่านขยันมากทำขนมจากที่บ้านมาขายในสหกรณ์โรงเรียน...นี่ละแบบอย่างเลย ถ้าคำว่า "เกษียณ (กะ-เสียน) (ก.) สิ้นไป, หมดไป, ขีดขั้นอายุ" เวลาที่เกษียณสำหรับผมจริงๆ คือตายนั่นแหละครับ...

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 18
       กลับมาอ่านอีกทีก็ยังได้ความรู้สึกดี ๆ เหมือนเดิมครับ

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 19
       สำหรับผมก็คงไม่มีวันเกษียณ ก็ทำไปเรื่อยๆ อย่างอ.วอนว่าไ้ว้นั่นแหละคับ อยู่บ้านเฉยๆเซ็งคับ ไปทำงานบ้างเพื่อจะได้เจอเพื่อน ได้เฮฮา

"ถ้าวันนี้เรายังทำงานอย่างมนุษย์เงินเดือน เราก็ต้องเป็นมนุษย์เงินเดือนตลอดไป " อันนี้ฝากไว้เป็นข้อคิด สำหรับคนที่อยากจะเกษียณจากมนุษย์เงินเดือนคับ

เพราะสมัยที่ผมกินเงินเดือน ผมทำทุกอย่างที่มากกว่าหน้าที่ ผมเรียนมาน้อยเลือกงานไม่ได้ ใช้ให้ทำอะไรก็ต้องทำ ทำตั้งแต่เด็กสโตร์ ธุรการ ช่างเทคนิค ช่างยนต์ ช่างไฟ เขียนแบบ เขียนplc จป.หัวหน้างาน รวมทั้งภารโรงด้วย แล้ววันหนึ่งบริษัทก็ลืมผม

ทุกวันนี้ก็เลยได้มาเป็นนายตัวเองคับ ใช้ชีวิตพอเพียง ก็มีความสุขตามอัตภาพ ยามเหนื่อยจากงานก็ท่องเที่ยวบ้าง ประเภทเป้หนึ่งใบกล้องหนึ่งตัวเที่ยวทั่วไทย รู้แล้วว่าอิสระภาพเป็นอย่างไร ผมจะไม่ยอมกลับไปเป็นมนุษย์เงินเิดือนอีกแล้ว

ขอบคุณ อ. วอน ที่ให้ขัอคิดดีๆ และจขกท. นี้ด้วยคับ

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 20
       สองปีครึ่งผ่านไป ผมกลับมาอ่าน
ชีวิตก็ยังดำเนินต่อไปแบบเดิม

เจ้าลิงสองตัวเริ่มรู้ซึ้งกับชีวิตที่ต้องนอนวันละสามสี่ชั่วโมงกับไม่ได้นอนสองวันเพราะเลือกเส้นทางชีวิตของสถาปนิกและวิศวกรที่ผมเตือนแล้วว่าโหดนะลูก

ชีวิตของผมยังมีอะไรใหม่ๆเข้ามาทุกเช้าที่ลืมตา มีโลกทั้งใบที่รอผมไปเก็บภาพแห่งความทรงจำทุกวัน

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 21
       http://www.youtube.com/watch?v=vksdBSVAM6g

มาชวนทุกคนออกตามล่าความฝันครับ

 แก้ไขเมื่อ : 11/2/2554 7:48:28

ต้องเอาเสือภูเขามาเช็ดฝุ่นหยอดน้ำมันซะหน่อยแล้ว จาก : translator(translator) 11/2/2554 22:52:18 [124.120.61.7]   แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 22
       ผมมันบ่อน้ำตาตื้น ดูแล้วน้ำตาหยดเลยครับ...

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 23
       ... เขาขุดหลุมฝังให้เกษียณไปแล้ว แต่ยังมีคนเอาจอบมาขุด ตามไปทำงาน

ตอนนี้เลยต้องทำงานอย่างบ้าระห่ำ...

... หวังเก็บเงินเที่ยวแบบคุณนายหน่อยๆ

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 24
      

แสดงความคิดเห็นย่อย