คำตอบที่ 61
       วันนี้ผมพาไปเที่ยววัดตามที่สัญญาเอาไว้

ผมโดนแต่งตั้งให้กลายเป็นผู้ชำนาญงานการเดินทางในญี่ปุ่นโดยไม่เต็มใจนักให้พาเที่ยวในวันนี้ ผมเลยเซ็ตให้เที่ยวในระยะทางไม่เกินสามร้อยร้อยกิโลเมตรจากโตเกียวเพื่อให้นั่งรถสักชั่วโมกว่าๆก็ถึงจะได้มีเวลาเที่ยวมาก


จุดที่ผมจะพาไปก็ วัดไดบุสซึ ที่ คามาคุระ ไปกราบพระใหญ่กัน แต่ทริปของวันนี้ดันมีของแถมที่เที่ยวที่เด็ดกว่า คามาคุระอีก

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 62
       วันนี้เลยต้องรีบกินอาหารแต่เช้าแล้วรีบลงรถใต้ดินหน้าโรงแรมที่ สถานีร็อปปองหงิ นั่งรถสีเทา แล้วไปต่อรถที่ สถานีคาซูมิกาเซกิ ต่อรถสีส้มไป สถานีโตเกียว เพื่อจับรถไฟไป คามาคุระ


เห็นผมต่อรถมากมายหลายต่ออย่านึกว่าลำบากนะครับ มันง่ายๆแบบโดดขึ้นคันโน้น โดดขึ้นคันนี้ สนุกกว่ารถเมล์บ้านเราเยอะ เพียงแต่ต้องเดินไปต่อรถไกลหน่อยเท่านั้นเพราะหัวสถานีถึงท้ายสถานีมันร่วมครึ่งกิโลเมตร นี่ไงพวกญี่ปุ่นถึงเดินกันเร็วมาก

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 63
       ระหว่างต่อรถก็เก็บภาพไปเรื่อยๆ คนที่นี่แต่งตัวสองแบบจริงๆคือใส่สูทเรียบร้อยกับเปรี้ยวไปเลย ที่เรียบๆเหมือนบ้านเราหาดูยาก

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 64
       ระหว่างเปลี่ยนรถก็อดมองเจ้าโมจิกล่องนี้ไม่ได้


เห็นทุกวันแต่ไม่เคยซื้อสักที เพราะเห็นราคาแล้วซื้อมาก็กินไม่อร่อย ซื้อโมจินครสวรรค์กินได้สักสิบกว่ากล่องมั้ง

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 65
       ในที่สุดก็เลิกมุดดินมาขึ้นเห็นท้องฟ้าแถวชานเมืองโตเกียว

รถไฟที่นี่มีสองระดับความเร็ว ระดับร้อยกว่ากิโลเมตรต่อชั่วโมงกับระดับสองร้อยกว่ากิโลเมตรต่อชั่วโมง วันนี้เล่นแบบหวานเย็นแค่ร้อยกว่าดูวิวไปเรื่อยๆก็พอ

เอาไว้พรุ่งนี้จะพาไปนั่งชิงกันเซ็นระดับสองร้อยกว่า

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 66
       รถวิ่งมาเกือบชั่วโมงในที่สุดก็ถึงเมืองใหญ่เมืองแรกระหว่างทาง

เมืองที่บอกชื่อทุกคนต้องรู้จัก

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 67
       เมือง โยโกฮาม่า ไงล่ะ เมืองหน้า คาวาซากิ แต่ไม่ลงไปเที่ยว จุดหมายเราคือ เมืองคามาคุระ

โกฮาม่าขึ้นชื่อเรื่องอาหารอร่อย แต่เราจะฝากไว้ก่อน เอาไว้พรุ่งนี้ค่อยมา จะนั่งชิงกังเซ็นมาแค่สิบห้านาทีก็ถึงแล้ว

กรุงเทพฯ - ชลบุรี หรือพอๆกับ โตเกียว-โยโกฮาม่า ชิงกังเซ็นวิงสิบห้านาทีก็ถึง

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 68
       เด็กนักเรียนคนนี้ขึ้นรถที่โยโกฮาม่า แต่งตัวเท่ห์โคตร เด็กสาวๆอีกฝั่งแอบมองกันตาเป็นมัน

เหมือนกับที่เห็นในหนังสือการ์ตูนเลยไหม

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 69
       เด็กสาวอีกฟากของตู้รถก็ยืนโฟสท่านี้ตลอดการเดินทาง เห็นเด็กสองคนนี้แล้วนึกถึงการ์ตูน GTO

เด็กสองคนยืนห่างกันไม่เกินสามเมตร แต่เหมือนยืนโฟสท่าใส่กันตลอดการเดินทาง เท่ห์โคตรๆ

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 70
       เด็กวัยรุ่นสองคู่นี้คาดว่าใช้วันหยุดมาเที่ยว คามะคูระ เหมือนกัน

ผมชอบการแต่งตัวของเด็กที่นี่จริงๆ ไม่ขัดตา แต่ไม่แห้งๆเหมือนเด็กบ้านเราที่กล้าๆกลัวๆเลยแต่งออกมาไม่ค่อยกัดสายตาเหมือนเด็กที่นี่

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 71
       มองไปมองมาเพลินๆเสียงประกาศว่า คามะคุระ ด้วยความที่เพลินจนลืมตัวก็จูงมือรุจโดดลงรถไฟทันที

ดันลงผิดที่ คีตาคามะคูระ แทนเสียนี่ คีตาแปลว่าเหนือ ผมลงก่อนจุดที่ถูกต้องสถานีหนึ่งแต่ไม่เป็นไร ที่นี่ก็มีอะไรสวยๆให้ดูดีกว่าที่ คามะคุระ เสียอีก

ที่ชานชาลามีเด็กมัธยมต้นยืนอยู่เป็นกลุ่มๆ น่ารักดีจัง

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 72
       เด็กเลิกเรียนเดินกันเต็มสถานีรถไฟ น่ารักอีกแล้ว


ไม่บอกไม่รู้นะเนี่ยว่าจะมาไหว้พระ

ถ่อมาจากโตเกียวเกือบสองร้อยกิโลเมตรมีแต่รูปเด็กๆ

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 73
       เด็กอีกแล้ว พามาเที่ยววัดดันมีแต่รูปเด็กๆ

รูปสุดท้ายแล้วครับ เห็นยืนอยู่สุดชานชาลาอดถ่ายมาไม่ได้ แต่งตัวได้ใจจริงๆ

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 74
       ออกจากสถานีรถไฟก็เดินไปเรื่อยๆ แม้จะลงผิดสถานีแต่ก็มีวัดให้เที่ยว

เนื่องจากมีเวลาน้อนเลยเลือกวัดข้างสถานีรถไฟที่ดูแล้วสงบดี วัดนี้ชื่อเอ็นคาคูจิ ระหว่างทางก็มีอะไรให้ดูตลอดทาง

ผมเพิ่งรู้สึกว่ามาถึงญี่ปุ่นจริงๆก็ตอนเดินไปวัดเอ็นคาคูจินี่แหละครับ บรรยากาศที่นี่ดีมากกลิ่นอายเป็นญี่ปุ่นจริงๆ

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 75
       ประตูบ้านคนที่นี่หลบอยู่ในธรรมชาติแบบไม่ขัดตา นี่แหละที่ผมบอกว่าผมเจอญี่ปุ่นจริงๆก็วันนี้

รุจบอกว่าผมพาหลงมาเมืองนี้เหมือนเป็นวาสนามากกว่าเคราะห์กรรม ได้เห็นอะไรที่สวยงามและน่ารักกว่าเมืองใหญ่ๆเสียอีก

รอดตัวไปงานนี้ จากคำบ่นกลายเป็นคำชมอย่างไม่น่าเชื่อ

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 76
       ทางเดินไปวัดครับ

สวยจนไม่กล้าเดินให้ตะไคร่กับต้นหญ้ามันชอกช้ำด้วยเท้าที่เดินไป

แต่ได้แต่เดินเลื่ยงไปเข้าหน้าวัดแทนเพราะทางนี้น่าจะมีแต่พระเดินขึ้นไปซึ่งผมก็เดาถูกจริงๆ

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 77
       ในที่สุดก็เดินชมวิวจนมาถึงหน้าวัด

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 78
      

พามาดูวัด กลายเป็น คิขุ อาโนเนะ แล้วขอรับพี่ von

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 79
      
ถึงวัดแล้วครับคุณริน จะขึ้นสวรรค์ก็ต้องเจอนางฟ้าตลอดทางใช่เปล่า



ในที่สุดก็เดินมาถึงวัดจนได้

ระยะทางไม่ถึงกิโลเมตรจากสถานรถไฟแต่เดินชมนกชมไม้ชมบ้านคนไปครึ่งชั่วโมง

เดินไม่เหนื่อยเลยเพราะอากาศวันนั้น แค่ 15C กำลังเย็นสบาย สำหรับผมเสื้อแขนยาวผ้าฝ้ายตัวเดียวก็พอแล้ว

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 80
       วัดเอ็นคาคูจิสร้างมาแปดร้อยปีแล้ว นึกดูว่าสร้างมาร่วมสมัยสุโขทัยของเราโดยพระเซ็นชาวจีนที่เข้ามาในญี่ปุ่น

ตอนที่สร้างวัดเป็นช่วงที่มองโกลเข้ามารุกราญญี่ปุนพอดี ที่เป็นตำนานทัพที่ไม่เคยแพ้ของลูกหลานเจ็งกิสข่าน และ ลมจากสวรรค์ คามิคาเซ่ ที่พัดเอากองเรือของมองโกลที่ทอดสมออยู่จนแตกพ่ายไป

วัดนี้สร้างเพื่อทหารที่ตายไปทั้งสองฝ่ายทั้งญี่ปุ่นและมองโกล

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 81
       งานไม้โบราญสวยงามจริงๆครับ ใช้สลักล้วนๆ

เป็นไม้สนแถวนั้นแหละแต่อายุของไม้น่าทึ่งกับความยืนยงของวัดที่ร่วมยุคกับปราสาทหินนครธมของพระเจ้าชัยวรมันและสุโขทัยของเราที่เหลือแต่กองอิฐ

งานไม้บางชิ้นที่ไม่ได้ซ่อมใหม่อายุยืนยงไม่แพ้ปราสาทหินของขอม

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 82
       งานเนียนสวยจนน่าหลงไหลเลยครับ

ผมมองเห็นการแตกแรง ของสามแกนตามหลักวิศวกรรมสมัยใหม่ที่ถูกต้องอย่าไม่มีที่ติของสมองอันชาญฉลาดช่างโบราญ

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 83
       งานไม้เชิงชายของซุ้มประตูเอกลักษณ์ของญี่ปุ่นที่ไม่มีที่ไหน ที่ต้องใช้ไม้เชิงชายเป็นท่อนๆวางรับแทนแปหลังคาเพราะมันต้องทนน้ำหนักหิมะหนักหลายตันบนหลังคาได้โดยไม่พังลงมา

นอกจากไม่พังแล้วยังยืนยงผ่านเวลาได้นับร้อยๆปี

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 84
       รูปสุดท้ายของคืนนี้แล้วครับ

ให้ดูงานไม้สวยๆเพลินตาอีกรูป

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 85
      


วันนี้ได้แค่ซุ้มประตูวัดเท่านั้นครับ ในวัดมีของสวยๆอีกมากมายให้ดู เอาไว้อีกสองวันแล้วค่อยเดินเที่ยวญี่ปุ่นกับผมใหม่

วันนี้ไปนอนแล้วครับ

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 86
       ขอบคุณครับ งานไม้สวยจริงๆ

ช่างโบราณบอกว่างานเหล็ก งานปูน หากผิดพลาดแก้ไขได้ด้วยการปะ โป้ ฉาบ อ็อก เจีย ไส ขูด ตะไบ

แต่ถ้างานไม้ผิดพลาด ทิ้งลูกเดียวหรือทำชิ้นใหม่ที่เล็กลง

และที่สำคัญ800ร้อยปีมาแล้ว คงจะมีแต่เลื่อย สิ่ว ค้อน

สวยงามจริงๆครับ

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 87
      

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 88
      

รอบตัวผมมีแต่เรื่องปั่นป่วนไปหมด ทั้งหึกเหิมและขวัญเสีย ช่วงเวลาคับขันทำสติให้ได้ถือว่าเป็นวิญญูชน


ผมขอใช้เวลานี้ทำสติให้ได้ด้วยการพาเพื่อนๆเที่ยววัดต่อจากเมื่อวานนี้ทั้งๆที่ตั้งใจว่าจะเว้นไปอีกสองวัน



ในที่สุดผมก็เดินพ้นซุ้มประตูวัดเข้าไปข้างใน พอเข้าไปแล้วก็เสียเงินบำรุงวัดสองร้อยเยนก็เดินต่อได้ พอเดินไปแล้วถึงรู้ว่าวัดนี้มีพื้นที่ทั้งหุบเขาเลยร่มรื่นมาก

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 89
       อย่างที่ผมบอกไว้นั่นแหละว่าวัดสร้างเมื่อแปดร้อยปีก่อนในสมัยที่มองโกลยกทัพมาตีญี่ปุ่นแล้วแตกทัพกลับไปอย่างน่าแปลกใจด้วยลมพายุขนาดใหญ่ที่พัดทัพเรือจนแตกกระจาย

ลมนั้นคือลมของสวรรค์หรือคนญี่ปุ่นเรียกว่า คามิคาเซ่

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 90
       ทางเข้าในวิหารแรกร่มรื่นมาก ตะไคร่ขึ้นพื้นดินจนเขียวทั้งที่อากาศไม่ชื้นเหมือนบ้านเรา เย็นหนาวและแห้งหน่อยๆไม่น่าเชื่อว่าจะมีตะไคร่ขึ้นได้

แสดงความคิดเห็นย่อย