คำตอบที่ 31
       ขออภัยที่หนังขาดตอน พอดีมีออนทัวร์อยู่หลายวัน ขนเอางานไปด้วยแต่ก็แทบไม่ได้ทำ
เพราะที่อยู่เปลี่ยนไปทุกวัน

ทั้งสามคนได้นำความรู้ที่ตนเชียวชาญในแต่ละด้านมาพัฒนาร่วมกันแล้วเริ่มทำการค้นคว้า
ในเรื่องการพัฒนารถไฟ แต่อดีตวิศวกรของกองทัพเหล่านี้ต่างก็มีสิ่งที่ติดอยู่ในใจ เป็นเงามืดของชีวิต
ภายหลังสงครามสิ้นสุดลง ปี 1946 กองทัพสหรัฐอเมริกา ได้เข้ามาในญี่ปุ่น
และได้ทำการขับไล่บุคคลของรัฐออกจากหน่วยงานเป็นจำนวนมาก

และสถาบันวิจัย ฯ ซึ่งอยู่ภายใต้การควบคุมดูแลของกระทรวงคมนาคม ก็ได้รับผลกระทบนี้เช่นกัน
กว่าครึ่งของวิศวกรกว่าพันคนได้ถูกไล่ออกจากงาน หลายคนกลายเป็นผู้เร่ร่อนตามท้องถนน

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 32
       ท่านอาจารย์ คาวานาเบะก็เช่นเดียวกันถูกถามหาความรับผิดชอบต่อสงคราม
เป็นผู้รับผิดชอบสัญญาณซึ่งจำเป็นในการแล่นเรือรบ เขาถูกไล่ออกจากสถาบันการวิจัยการรถไฟ
เขามีภรรยาและลูกชายอีก 1 คน ที่ต้องรับผิดชอบ

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 33
       สำหรับมัตซึเดระนั้นรอดพ้นจากการถูกไล่ออกจากงาน แต่อย่างไรก็ตาม เทคโนโลยี่ที่เขามีอยู่นั้น
ถูกต่อต้านและไม่ได้รับการยอมรับจากผู้ที่อยู่ในการรถไฟมาก่อน

จุดเริ่มต้นก็คือจาการที่รถไฟสมัยนั้นมักจะตกรางอยู่เป็นประจำ
วิศวกรดั้งเดิมของการรถไฟ ให้เหตุผลว่า เหตุที่รถไฟตกรางนั้น เกิดจากรางรถไฟบิดเบี้ยวตัวขึ้นมา
เป้นสิ่งแก้ไขได้ยากลำบากมาก แต่มัตซึเดระกลับคัดค้านความคิดนี้

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 34
       มัตซึเดระให้เหตุผลว่า สาเหตุที่รถไฟตกรางมาจากเรื่องของการสั่นสะเทือนในขณะที่รถไฟเคลื่อนที่
ในสมัยสงครามโลกครั้งที่สอง มัตซึเดระ ได้ทำการวิจัยเกี่ยวกับเครื่องบินรบโมเดล "ซีโรไฟเตอร์"
ของกองทัพญีปุ่นมาก่อน จึงมีความมันใจในทฤษฏีของตัวเองเป็นอย่างยิ่ง แต่ทว่าไม่มีใครฟังความคิดนี้

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 35
       นี่คือ สถานที่ที่มัตซึเดระได้รับเพื่อทำการวิจัย เป็นเพียงโกดังซึ่งมีรูอยู่เต็มไปหมด

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 36
       มิกิ เป็นคนที่สำนึกถึงบาปที่ตนเองได้ทำไปมากที่สุด
สำนึกถึงความผิดที่ได้ละทิ้งหิริโอตตัปปะ(conscience)
ที่ตนได้ละทิ้งในช่วงสงครามโลกในฐานะวิศวกรไป

มิกิเป็นวิศกรที่ทำหน้าที่ในการออกแบบเครื่องบินทิ้งระเบิดในสมัยสงครามโลก

ก่อนสงครามเลิก งานที่เขาได้รับการมอบหมายชิ้นสุดท้ายนั่นก็คือเครื่องบินทิ้งระเบิดพิเศษที่ชื่อว่า "โอกะ"

(ในรูปนี้คือเครื่องบินที่เหล่าวิศวกรได้ต่อต้าน ไม่ยอมออกแบบ แต่ก็ไม่สามารถฝืนคำลั่งได้)

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 37
       เครื่องบินทิ้งระเบิดที่ชื่อว่า "โอกะ" นี้จะไม่มีล้อสำหรับลงจอด มันถูกออกแบบให้ทิ้งตัวดำดิ่งไปชนกับ
เรือรบของฝ่ายตรงข้ามได้อย่างรวดเร็ว


คงนึกกันออกแล้วนะครับว่าเครื่องบินนี้ใช้ในภารกิจอะไร ??

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 38
       คามิกาเซ ใช่ไหม (พิมพ์ถูกไหมนี่)

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 39
       ที่โอกินาวา เครื่องบินโอกะ ชนกับเรือรบของฝ่ายตรงข้ามและมีนายทหารที่เป็นนักบิน ตายไปมากมาย

มิกิรู้สึกเจ็บปวดมาจนถึงวันนี้ กับนักบินคนหนุ่มที่ตายไป จึงตั้งใจที่จะทำงานให้กับการรถไฟซึ่งจะไม่มี
ความเกี่ยวพันทางด้านสงคราม

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 40
       หลังสงคราม มิกิ ก็ยังสำนึกถึงบาปที่ตัวเองได้กระทำลงไป ในช่วงนั้น มิกิได้อ่านเจอบทความอันหนึ่ง
ในไบเบิล "สัตว์ทั้งหลายที่รับความทุกข์ร้อน จงเข้ามาหาที่เรา และจงพักผ่อนอยู่กับเรา" มิกิจึงได้เปลี่ยนมานับถือศาสนาคริสต์

มิกิได้ตัดสินใจที่จะนำความรู้ ความสามารถที่ตนมีอยู่ มาใช้เพื่อการออกแบบทางด้านรถไฟ

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 41
       วิศวกรทั้งสามได้ทำการวิจัยเรื่องรถไฟ ในเงามืดที่ไม่มีใครรู้ ไม่มีแสงสว่างส่องมาถึง

ปี 1957 "ชิโดฮาระ ทาเกชิ" ได้เข้ามารับตำแหน่งผู้อำนวยการสถาบันเทคโนโลยีการรถไฟคนใหม่
เขาได้จัดการประชุม เพื่อชี้ให้เห็นถึงความเป็นไปได้ของรถไฟ

วิศวกรใหญ่ทั้งสามได้ร่วมเข้าทำการประชุมในครั้งนั้นด้วย
และได้พักแรมร่วมกันในโรงแรมแห่งหนึ่งที่ อาตามิ
ที่ไม่ใช่ อาตามิ อาบอบนวด

แล้วได้นำเอาผลการวิจัยของตนเองร่วมอภิปรายกัน

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 42
       มิกิ ได้ให้ความคิดว่า อยากเอารูปร่างของเครื่องบิน มาใช้กับรถไฟ
จะออกแบบรูปร่างของรถไฟให้ลู่ลม
และทำให้เบาขึ้น ผลจากการทำนี้จะทำให้ความเร็วเพิ่มขึ้นอย่างก้าวกระโดด

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 43
       มัตซึเดระนั้น คิดว่าถ้าสร้างตัวถังที่รองรับแรงสั่นสะเทือนได้นั้น

รถไฟก็จะวิ่งได้ด้วยความเร็วสูงโดยไม่ต้องกลัวตกราง

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 44
       สำหรับคาวานาเบะได้ใช้คลื่นความถี่ต่ำ เพื่อจะใช้ในการหยุดรถไฟอย่างอัตโนมัติ
เขามั่นใจว่า ไม่ว่ารถไฟจะมีความเร็วสูงขนาดไหน
ระบบที่เขาคิดขึ้นมาจะเป้นตัวรับประกันความปลอดภัย

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 45
       เมื่อทั้งสามได้นำผลงานของตัวเองออกมาแสดงร่วมกัน ณ ที่ประชุม
ทำให้เกิดภาพของรถไฟความเร็วสูงขึ้นมาทันที !


วันนี้พอแค่นี้ก่อนครับ

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 46
       "ผมยังคอยอยู่นะครับ พี่หนุ่มรูปหล่อ"

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 47
       ผมรอด้วยอีกคนครับ

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 48
       รอด้วยครับ

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 49
       ย้อนรอยออนไลน์ - รอชมต่อครับ

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 50
       เดิมเส้นทาง โตเกียว-โอซากา ใช้เวลาเดินทาง 7.5 ชม แต่ถ้าใช้รถไฟความเร็วสูง
จะใช้เวลาเพียง 3 ชม.

ตอนนั้นมีแต่เพียงความคิดว่า จะสร้างรถไฟความเร็วสูงในเส้นทางนี้ให้ใช้เวลาเดินทางเพียง 3 ชม
โดยที่ไม่รู้สึกอะไร

คาวานาเบะ คิดเพียงแต่ว่า ในฐานะที่เป็นคนทำสัญญาณควบคุมคิดอยู่เพียงว่า
ทำอย่างไรจึงจะสร้างสัญญาณ ที่จะป้องกันไม่ให้รถไฟความเร็วสูงชนกัน

หลังจากการประชุม สถาบันวิจัยฯ ได้ติดแผ่นป้ายโฆษณาถึงความเป็นไปได้
ในการสร้างรถไฟความเร็วสุงที่จะวิ่งในเส้นทางโตเกียว-โอซาก้าได้ภายใน 3 ชม !

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 51
      
วันที่ 30 พฤษภาคม 1957 ที่เป็นวันจัดประชุมสัมนานั้น มีฝนตกลงตั้งแต่เช้า
ปกติวันที่ฝนตกพรำ ๆ อากาศไม่ดีเช่นนี้ คงไม่มีใครมาสัมนาในหัวข้อเล็ก ๆ เช่นนี้
ทำให้ทุกคนรู้สึก สิ้นหวัง

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 52
      
แต่ทว่า เมื่อเวลาสัมนาตอนบ่ายโมงตรง ปรากฏว่าห้องสัมนาเต็มไปด้วยผู้คนจนต้องยืน

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 53
       มิกิ ได้ขึ้นไปพูดบนเวที ด้วยคำพูดที่ช้า ๆ อย่างหนักแน่นถึง "รถไฟความเร็วสูงในฝัน" ออกมา
ความเร็วสูงสุดที่ได้จะเกิน 200 กิโลเมตรต่อชั่วโมง ปรากฎว่า มีเสียงฮือฮาจากผู้ฟังขึ้นมาทันที

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 54
       เมื่อการนำเสนอเสร็จสิ้นลง ได้ยินเสียงปรบมือจากผู้ร่วมฟังอย่างกึกก้อง

มิกิ มั่นใจเป็นอย่างมากว่า สิ่งที่ตัวเองมุ่งมั่นไปสู่นั้น ไม่ผิดพลาดอย่างแน่นอน
เขาตื่นเต้นจนแทบจะไม่สามารถควบคุมตัวเองได้

ความตื่นเต้นที่เกิดขึ้นในห้องสัมนานั้น ได้แพร่หลายไปทั่วประเทศอย่างรวดเร็ว

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 55
      
สถานการณ์เมื่อเวลานั้น การรถไฟของญี่ปุ่น เรียกว่าอยู่ในภาพ อาทิตย์อัสดง คือใกล้จะล้มอยู่แล้ว
เมื่อมีการจัดประชุมทำให้เกิดประกายความหวังขึ้นมา

นี่คือเอกสารต้นฉบับที่ นายช่าง "มิกิ" ได้ทำขึ้นมาในวันนั้น ในฐานะผู้เชี่ยวชาญเรื่องการออกแบบเครื่องบิน
มีคำอธิบายถึงเรื่องถึงวัสดุที่จะนำมาการสร้างรถไฟความเร็วสูงขึ้นมา
เช่นใช้โลหะผสมพิเศษเพื่อลดน้ำหนัก ซึ่งในสมัยนั้นผู้เชี่ยวชาญการรถไฟมีความเชื่อว่า
จะต้องใช้โลหะที่หนักมาสร้างรถไฟเพื่อความมั่นคงในการขับเคลื่อน

เมื่อมีการเสนอความคิดนี้จึงไม่ได้รับการยอมรับ

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 56
       นอกเหนือจากนั้นคือในขณะนั้น สถานะของสถาบันวิจัยรถไฟไม่ได้อยู่ในสถานะที่ดีนักเลย
ในสำนักงานใหญ่ของการรถไฟ จะมีแผนก เทคโนโลยีอยู่ จะเป็นแผนก หัวกระทิ แต่ว่าสถาบัน
วิจัยรถไฟนั้น เป็นหน่วยที่ย่อยลงไปอีก คล้ายกับเป็นบริษัทลูกที่ทำการทดลองเท่านั้นเอง

แน่นอนว่า ในการสัมนาครั้งนั้นย่อมได้รับการอนุญาตจาก สำนักงานใหญ่ จึงจัดขึ้นมาได้
แต่ก็มีคนบางคนในสำนักงานใหญ่ถึงกับออกมาพูดว่า สถาบันวิจัยนี้ทำเอาหน้ามากเกินไป
(ญี่ปุ่นสมัยโน้น ไม่ต่างจากสารขันธ์ ณ เวลานี้เท่าไหร่นักด๊อกครับ)

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 57
       และหลังจากการสัมนา ปรากฏว่ามีคำสั่งจากบุคคลที่ไม่มีใครเคยคาดคิดมาก่อนว่า
ต้องการทราบรายละเอียดในเรื่องนี้อย่างชัดเจนด้วย

เดือนสิงหาคม ปี พศ 1957 มีเวทีใหญ่ รอ นายช่าง มิกิ อยู่คือผู้ว่าการรถไฟ
ได้เรียกตัวเข้าไปพบ แล้วให้ทำการนำเสนอ(หรือที่เรียกว่าพรีเซ็นท์นั่นแหละครับ)ในช่วงเช้า

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 58
       การรถไฟ ได้ถูก รถยนต์และเครื่องบิน เบียดเข้ามาจนถือว่าเป็นธุรกิจที่อัสดง

การรถไฟจึงได้พยายามหาทางรอดอยู่ตลอดเวลา
เขาคิดหาทางรอดมาตั้งแต่เมื่อห้าสิบปีก่อนโน้นแล้ว
ของเราไม่รู้ว่าคิดหาทางรอดกันรึยัง
แค่รถไฟรางคู่ กลับได้รถไฟสายโฮปเลส

มิกิ ได้ทำการ นำเสนอ ต่อ กรรมการบริหารของการรถไฟ
สุดท้ายได้พูดไปที่ ผู้ว่าการรถไฟว่า "ถ้าหากไม่สร้างรถไฟสายนี้ การรถไฟจะไม่มีอนาคต"

ผู้ว่าการรถไฟ ได้พยักหน้าให้
หลังจากนั้นได้เกิดการเคลื่อนไหวขึ้นมาอย่างรวดเร็ว


รูปนี้คือ ผู็ว่าการรถไฟในสมัยโน้น

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 59
       ผู้ว่าการรถไฟ ได้เข้าไป ล๊อบบี้ กระทรวงคมนาคมและรัฐสภาของญี่ปุ่น

20 เมษายน คศ.1959 ได้มีการวางงบประมาณสำหรับรถไฟสายความเร็วสูง "ซินกันเซ็ง" ขึ้นมา

ญี่ปุ่นเขาก็ทำพิธีเหมือนกับเรา แฮะ

แสดงความคิดเห็นย่อย

คำตอบที่ 60
      
ผู้ว่ารถไฟ เอาฤกษ์ ลงมือด้วยตัวเอง
คงคล้าย ๆกับ เมืองเรานั่นแหละ

แสดงความคิดเห็นย่อย