WeekendHobby.com Enjoy It With Friends.. :)


เสาร์,18 พฤษภาคม 2567

เรื่องเล่าคนตกปลา

ทุบไอ้สากที่สัพพะยื้อ

น้ำใจ

โฉมเอยโฉมงาม

แข่งขันตกปลาสัญจร#1

ปลายฝนต้นหนาว

แข่งขันตกปลาแสมสารครั้งที่#6

ลองเรือใหม่กับไต๋โก๊ะ

หูดำที่เกาะค้างคาว

ไปลุยโฉมงามกับไต๋น้อง

ยุทธการหักเขี้ยวอินทรี

สานสัมพันธ์คนตกปลาปี3

ปลายักษ์ในตำนาน

ราพาร่าพรางตัว

สานสัมพันธ์คนตกปลา ครั้งที่ 4

สานสัมพันธ์คนตกปลาปี 4

สานสัมพันธ์คนตกปลาปี5

ธิดาย่ำสวาท

กุเลาเกมส์คนวัยมันส์

เมษาพาเพลิน

ทริปตราด 19-21 เมย. 45

หน้า 3

อีก 2 ชั่วโมงเราก็จะไปถึงหมาย เวลานี้ไม่มีกิจกรรมอะไรที่ ฆ่าเวลาดีไปกว่าการเล่น รัมมี่ คราวนี้ตี๋ใหญ่ถึงกับ กระโดดร่วมวงไพบูลย์ กับพวกเราด้วย เสียงเฮฮา " ตีโง่ ตีโง่" ดังอยู่ตลอดเวลา พร้อมกับเสียง หัวเราะ ฮาลั่น ผมจำเสียงนี้ได้ดี ไม่มีใครไปได้นอกจาก เจ้าหมูหยอง ตี๋ใหญ่ เล่นไพ่ไปด้วยและทำหน้าที่ ขับเรือไปด้วย จนเรือใกล้จะถึงหมาย ก็เป็นเวลาพลบค่ำ ตี๋ใหญ่ขับเรือวนหาหมายอยู่พักหนึ่ง ก่อนจะสั่งให้เด็กเรือ ทิ้งสมอ เราสังเกตุเห็นซั่งขนาดใหญ่ ลอยอยู่ใกล้ๆ ด้านขวาของเรือ มันเป็นซั่ง ที่ชาวประมงมาทำไว้ โดยถ่วงน้ำหนักไม่ให้มันลอยหนี้ และหมายที่ปลาอยู่ก็อยู่ใกล้ๆ กับซั่ง อันนั้น พวกเราทุกคนไม่ได้ สนใจซั้งกันเท่าไร คนที่ยังตีไข่ไม่แตก ใบแดกมาตั้งตอนกลางวัน รีบกุลีกุจอ คว้า คันมาเกี่ยวเหยื่อหมึกเป็น แล้วหย่อนลงไปล่อปลาหน้าดิน ทันที พอเหยื่อลงถึงหน้าดิน มันก็ถูกทักทายจากปลาอังเกย ทันที พวกที่ตกอยู่ที่หัวเรือ ต่างผลัดกันวัดผลัดกันอัดปลากันถ้วนหน้า ผิดกับทางท้ายเรือที่เงียบฉี่ ไม่มีวูบวาบ ดังเช่นตอนกลางวัน นานๆ ทีจะมเสียงเฮ บ้างจากฝีมือเจ้าตั้ม มีมากด้วยฝีมือและประสพการณ์ เรื่องตกปลาทะเล ตั้มงัดปลาอังเกย ไซร์ 6 โล ขึ้นมาเรียกเสียงเฮลั่น ทางท้ายเรือได้พักหนึ่ง ส่วนหลิม ใช้รอก Penn 30 SW เจ้าของฉายา "INTER ปลาเมิน" ที่โด่งดังมาทุกทริพ คราวนี้ สามารถลบ ฉายานี้ลงได้ย่างสิ้นเชิง เมื่อหลิดอัดปลาอังเกย และปลาเก๋า ขึ้นมาหลายตัว...

"นั้นมันอีโต้มอญ นี่" เสียงใครคนหนึ่งตะโกนบอก สายตาทุกคู่ เผ่งมองฝ่าแสงไฟ ไปยังเบื้องหน้า แต่ก็ทำให้เราเห็นเงาใต้น้ำ แม้มันจะรางเลือน มันคือฝูงอีโต้ แน่แล้ว มันว่ายรอบๆ เรือ ในระดับน้ำลึกกว่า 10 เมตร "เออ ใช่แต่ละตัวโคตรใหญ่เลย " ปลาอีโต้มอญฝูงนี้ มีขนาดใหญ่มากจริงๆ ผมรีบคว้า Penn Inter 12T ขึ้นจากกระบอกปักคัน แล้วหมุนกรอเก็บสายเอ็น กะให้เหยื่ออยู่ในระดับเดียวกับ โต้มอญ ที่กำลังว่ายน้ำอยู่นั้น ทันใดนั้นเอง คัน ที่ผมถืออยู่ก็ถูกดึกอย่างแรง ผม ส่งสายให้มันออกไปอีก แล้ววัด คันสวน ทันที สายในรอก วิ่งออกเร็วปรือ "อยู่แล้วโว้ย " ผมร้องตะโกน บอกให้บรรดาเพื่อนๆ ให้รับรู้ว่า มันติดเบ็ดผมแล้ว ฝูงมันจะไม่หนีไปไหนแน่ คราวนี้ ทางท้ายเรือ หันมาเล่นอีโต้มอญกันหมดทุกคน ปลามันพาสายวิ่งออกไปทางหัวเรือ แล้วหมุดผ่านสายสมอเรือ ไปโผล่อีกด้านหนึ่ง ผมต้องเอาคันเบ็ดรอดสายสมอตามไปอัดมัน ก่อนที่ปลาอีโต้ขนาด 4 กิโลกรัม จะขึ้นมานอนดิ้นพล่านๆ บนเรือ มันเป็นปลาอีโต้ที่มีขนาดใหญ่ใช่ได้เลย ส่วนทางท้ายเรือ ก็เย่อปลาอีโต้กันบ้าง ด้วยลีลาการสูงเบ็ด ที่เร้าใจ มันกระโดดตัวลอยขึ้นสู่ผิวน้ำ ตูมแล้วตูมเล่า ก่อนจะถูกตะขอจากมือเด็กเรือสับเข้ากลางหลัง มานอนดิ้น กระเด้ว กระเด้ว อยู่บนเรืออีก 2-3 ตัว

เราจำเป็นต้องย้ายหมาย เพราะลมนิ่ง กระแสน้ำก็ไหลเบา ผมไปปลุก ตี๋ใหญ่ที่นอนอยู่ในเก๋งเรือ บอกให้ย้ายหมายดีกว่าปลาหยุดฉวย สายสมอก็หย่อน เรือไม่ตรงหมาย ตี๋ใหญ่ก็รีบกุลีกุจอ ปลุกเด็กเรือให้ ลุกขึ้นมาสาวสายสมอ ก่อนจะออกเรือมุ่งเข้าสู่หมายใหม่ เรามาถึงหมายใหม่เวลาประมาณ ตี 5 กว่าๆ ตี๋ใหญ่ ใช้เวลาหาหมายกองหิน ไม่นานบนจอ Sounder ก็ปรากฎมีเชื้อปลาขึ้นเต็มหน้าจอไปหมด พวกเราตื่นขึ้นมา นั่งตกปลาต่อ แต่ก็ยังมีบางคนที่ ไม่ลุกขึ้นมาตก หมายนี้เราได้ปลาเพียงไม่กี่ตัว แต่ก็พอช่วยให้หายงัวเงีย ขึ้นมาได้บ้าง หมายนี้ ดูจะเป็น Penn 30Sw ของหลิมที่ทำงานบ่อยที่สุด ส่วนหมูหยอง ก็ยังเป็นจุดอ่อน ของหมายนี้ อีกเช่นเดิม อิอิอิ.... จนแสงตะวันจับขอบฟ้า ก่อนที่เราจะย้ายหมาย กันอีกครั้ง เราได้ปลาเพิ่มขึ้นมา อีกหลายตัว ตี๋ใหญ่ สั่งเด็กเรือดึงสมอ เสียงจุ่มโพ่ทำอาหารดังโป๊กเป๊ก กลิ่นหอมชุย ของอาหารมื้อเช้าแตะจมูก โสตประสาทการรับกลิ่น ไปกระตุ้น ต่อมความหิว ทำให้เกิดความอยากจะกินขึ้นมาทันที "หิวแล้วโว้ย...." อาหารเช้ามื้อนี้ อร่อยมาก ฝีมือจุ่มโพ่ จิ่น สุดยอดเลยจริงๆ ผมเคยออกเรือ กับไต๋วุฒิ พร้อมกับจุ่มโพ่จิ่นมาแล้ว ยอมรับในฝีมือ จุ่มโพ่ คนนี้ว่าฝีมือการทำอาหาร อร่อยมาก

เรือมาถึงหมายกองหิน ใกล้ๆ เกาะช้าง ซึ่งเป็นหมายสุดท้าย สำหรับทริพนี้ เรามีเวลาเหลืออีกไม่ถึง 1 ชัวโมงก็จะต้องกลับเข้าฝั่งแล้ว หมายนี้ เรายิ่งไม่ได้ปลาเท่าไร มีผมได้อังเกย ขนาดปลาจานขึ้นมา 1 ตัว และหลิม อีก 1 ตัว เราต้องรีบเข้าฝั่ง แล้ว ตี๋ใหญ่บอกเราว่ามีแขก รออยู่อีก 1 คณะ เราเลยอดเล่นน้ำ ตามที่ตั้งใจไว้ว่าจะแวะเล่นน้ำกันที่เกาะรัง เรามาถึงฝั่งท่าเรือ อรุณี ประมาณบ่าย 3 โมงเย็น ก่อนจะแวะไปอาบน้ำที่บ้าน ตี๋ใหญ่ ชำระคราบขี้เกลือผสมคราบเหงื่อไคร ที่เริ่มจะส่งกลิ่น ตุตุ มาทั้งคืน เรียกความสดชื่นกลับมาอีกครั้ง ก่อนจะเดินทางกลับบ้านเรา มาแวะทานอาหารเย็นที่ร้าน "เจี๊ยงโภชนา" แถวจันทบุรี โดยเอาปลา กุดสะลาด อีกตัว มาให้พ่อครัวร้านนี้ทำอาหารให้เรา ด้วยเพราะว่าปลาตัวนี้เนื้อมันมีรสชาดที่โอชะโอชานัก

จากประสพการณ์ทริพนี้ ทำให้ผมได้เห็นสัจธรรมสิ่งหนึ่งที่อยากจะนำมาบอกเล่าให้กับคนตกปลาไดรับรู้ ระยะทางที่เรือของเราแล่นผ่าน เราพบเห็นฝูง ปลาโต้มอญ ที่ตอมซากซั่งลอยน้ำหลายฝูง ซึ่งในช่วงเวลานี้ เป็นช่วงที่มันกำลังเจริญเติบโต ขนาดของมันยังไม่ใหญ่โตเท่าใดนัก แต่ละตัวมีขนาดไม่เกิน 1 กิโลกรัมเสียด้วยซ้ำ มันจะหากินลูกปลาที่อยู่ตามซั่งที่ลอยน้ำ แต่ด้วยลีลาการสู้เบ็ดที่เร้าใจ มันจะกระโดด ลอยตัวเพื่อสบัดสิ่งที่พันธนาการออกจากปากมันทุกครั้งที่มันติดเบ็ด มันจึงเป็นภาพ ที่นักตกปลาอยากจะเห็นและอยากจะตกมัน ถึงกับจัดทริพออกตามล่ามันโดยเฉพาะเลยก็มี ถ้าทุกคนช่วยกันตามล่า ถ้าทุกคนช่วยกันตกมันแบบล้างเผ่าพันธ์ โดยไม่ให้โอกาสมันเจริญเติบโต แล้วแพร่พันธ์ ในไม่ช้า เราก็จะไม่เหลือปลาอีโต้มอญ ไว้ให้นักตกปลารุ่นหลังๆ ได้เห็นได้รู้จักอีกต่อไป

<<<< จบ >>>>

[กลับสู่เมนู]