ความเดิมจากตอนที่แล้ว พี่ชาญ ลากปลาสาก ในดินแดนพม่ามา 1 ตัวจากการ Trolling ด้วยเหยื่อ Jet สีชมพู “ ฮะ ฮ่า เสร็จเราจนได้ ไอ้ตัวนี้มันขึ้นมาทันเวลาอาหารเที่ยงพอดี เอ้า เอาไป ต้มยำสะเลย ” พี่ชาญกล่าวด้วยความดีใจกับปลาตัวแรกในทริบนี้ “ เราจะถึงที่หมายกี่โมงครับไต๋นุ ” พี่ใหญ ่เอ่ยปากถามไต๋ “ ประมาณ 3 ทุ่มครึ่ง ครับ นอนยาวกันได้เลย ” ไต๋นุตอบ ในขณะที่เรือ Ocean One Ranong ยังคงเดินหน้ามุ่งสู่จุดหมายต่อไป อีกนานหลายชั่วโมงกว่าจะถึงที่หมาย กิจกรรม ของ คณะนักสำรวจ กลุ่มนี้ คงไม่มีอะไรดีกว่าการนอน อย่างที่ไต๋นุแนะนำ ในขณะบางคน หัดฝึก วิธีการ ผูกเงื่อนต่างๆ จาก น้าป้อฟิชฟรีเวอร์ ที่คอยเป็นครูแนะนำเทคนิค การผูกเงื่อน ต่างๆ จวบจน กระทั่งเรือ Ocean One Ranong เดินทางมาถึงหมายดอนเหนือเมื่อเวลา 3 ทุ่มครึ่งตามที่ไต๋นุบอกไว้พอดี “ เย้ ... ถึงสะที นอนจน หลังบี้หลังแบนหมดแล้ว ป่ะ ลุย ” เสียงตะโกนด้วยความดีใจของคณะสำรวจ เมื่อเรือเดินทางมาถึงที่หมาย “ เอ้า ใครใคร่จิ๊ก ก็จิ๊ก ใครใคร่ใช้เหยื่อสดก็เชิญกันตามสะดวก ” สิ้นเสียงนายชนบท สมาชิกทุกคนรีบคว้าอาวุธของใครของมัน ที่จัดเตรียม ผูกเหยื่อจิ๊กหลากหลายสีไว้เรียบร้อยก็นำไปหย่อนลงน้ำ ยกเว้นแต่พี่ซิง พี่ชาญ และพี่ใหญ่ ที่ขอใช้เหยื่อสด ประเภทหมึกตาย กับปลาทูแขกที่ซื้อมาจากตลาดเกี่ยวเบ็ดลงไปล่อปลาแทนเหยื่อจิ๊ก “ ความลึกเท่าไหร่ ครับไต๋ ” พี่ชาญถาม ไต๋นุเหลือบตา ไปมองจอ Sounder แล้วตอบออกมา “ น้ำลึก 50 เมตร ครับ มีเชื้อปลาอยู่ที่ 40 เมตรนะครับ ” ไต๋นุตอบ “ ค่อยยังชั่วหน่อย น้ำไม่ลึกมาก ” พี่ซิง เปรยออกมา ก่อนจะพูดตัดบทออกไปว่า “ เอ้า อย่ามัวโอ้เอ้ กันอยู่เลย รีบลงเบ็ดสะเร็วๆ โน้น นายไก่ก่อสร้าง งัดปลาจนคันโกร่งแล้วนั้น ” ทุกคนหันขวับไปยังนายไก่ก่อสร้าง ที่กำลังอัดปลาเปิดอยู่ข้างเรือ “ เฮ้ย....อารายว่ะ มัวแต่ฝอยโดนนายไก่ก่อสร้าง ตัดหน้าไปสะแล้ว ยอมไม่ได้ ต้องรีบทำแต้มไล่ ” พี่ใหญ่ พูดจบ ก็หย่อนเบ็ดลงน้ำ เสียงตะกั่ว กระทบน้ำเสียงดัง ‘ จ๋อมมมมม !'

“ อุ๊บ ! นี่แนะ อยู่ หนักดีโว้ย ตัวนี้ ” พี่ซิงทำปากขมุบขมิบ มีเสียงเล็ดรอดพอให้ได้ยิน ไม่กล้าเอ่ยปาก ส่งเสียงดังเพราะเกรงว่าจะโดนเพื่อนที่นั่งอยู่ข้างๆ อิจฉาเอาได้ “ อารายเนี่ย นี่มันอารายกาน เล่นไป แล้วรึพี่ซิง ” พี่ชาญยังกล่าวยังไม่ทันจะจบประโยค ก็โดนปลางาบเหยื่อเข้าให้ “ เอ้า อุ๊บ ผมโดนเข้า ให้เหมือนกันแล้ว ฮ่ะ ฮา !” ปลาที่หิวกระหายเมื่อมีเหยื่อตกลงมาอยู่ตรงหน้า มีหรือที่มัน จะเบือนหน้า ปฏิเสธ “ โอ้โห ปลากินเหยื่อรอบลำเลย ยกเว้นพี่ใหญ่ คนเดียวที่ปลามันยังเมิน ” เสียงกระเซ้า เหยาแหย่ ดังขึ้น “ อุแหม่ มาแซวเรา ของผมมันประเภท เล็กๆ ไม่ ใหญ่ๆ มาเลย ” พี่ใหญ่พูดจบ ปลายคันก็มีแรงกระชากอย่างรุนแรงทันที “ โอ๊ะ โอะ โน มายก๊อดดด ของผมโดนแหลกแล้ว ” พี่ใหญ่ร้องออกมาด้วยความดีใจก่อนจะตวัดคันเสียงดังหนักแน่น ‘ ตึ๊บ ' ปลายคันสะท้อนแรงต้านอันหนักหน่วงขึ้นมาทันที “ ปลานกกระจอกตัวยาวคืบกว่า ตัวที่คุณโยจับได้นั้นแหละ ผมเอามาเกี่ยวเบ็ด ปลาที่จะมางาบมันได้ตัวจะใหญ่ขนาดไหนลองนึกดูดิ 50 โลอัพ แน่ๆ ตัวนี้ ” พี่ใหญ่ ได้ทีปล่อยกุ้งฝอยออกมาสะเต็มลำเรือ “ โอ้โห 50 โลเลยรึพี่ ” นายวิทยา ถาม “ อื่ม แน่นอน 50 อัพแน่ๆ ตัวนี้ ” พี่ใหญ่ยังคงกัดฟันหน้านิ่วคิ้วขมวดโน้มคันงัดปลา จนเวลาผ่านไปพักใหญ่ เจ้าตัวปริศนาก็ยอมลอยตัวขึ้นมายังผิวน้ำ “ สงสัยมันจะต้านน้ำมากไปหน่อยตัวมันเลยหดเหลือแค่ 8 โล ฮ่า ! ” นายวิทยาเอ่ยปากแซวทันที ที่ปลาแดงเขี้ยว มันปรากฏตัวให้เห็น “ มีปลานกกระจอกอีกมั๊ยครับ ขออีกสักตัว ผมจะเอาไปเล่นของใหญ่ให้มันสะใจไปเลย ”

พี่ใหญ่ติดใจประสิทธิภาพของปลานกกระจอก สะแล้ว “ ด้ายเล้ย เด๋ว จัดให้ ” นายชนบทกล่าว พร้อมกับคว้าสวิง ไปช้อนปลานกกระจอกที่มาว่ายน้ำเล่นแสงไฟข้างเรือ หลังจากหย่อนเบ็ด ที่มีปลานกกระจอกตัวยาวเกือบ 1 ฟุตเป็นเหยื่อ ลงน้ำได้ไม่นาน มันก็แสดงประสิทธิภาพ ให้ประจักษ์อีกครั้ง “ เห็นมั๊ยบอกว่ามันเป็นสุดยอดเหยื่อแห่งปี ผมหย่อนลงไปยังไม่ทันไร ก็โดนซัดสะแล้ว ฮะ ฮา ฮ่า ตู จะอัดเมิ้งให้ขี้แตก ขี้แตนเลยเมิ้งเอ๋ย ” พี่ใหญ่รีบคว้าคัน ขึ้นมาวัด พร้อมสบถคำออกมาด้วยความลำพอง แต่แล้ว “ อึ๊บ อ๊าคคคค ” และทันที ที่วัดคันก็รับรู้ แรงต้านสะท้อนกลับที่แผ่กระจายมาตามคัน สู่มือทั้งสองข้างที่กุมคันเบ็ดไว้ “ ใหญ่กว่าตัวเมื่อกี้อีกครับ ” พี่ใหญ่อุทานออกมา “ ถึง 100 โล ม่ะ ครับพี่ใหญ่ เอาให้มันขี้แตกขี้แตนไปเลยนะพี่ใหญ่ ฮะ ฮ่า ขำวุ่ย ” นายวิทยาแซว ทันที แรงดึงที่หนักหน่วงกว่าเดิม ทำให้เกมส์การต่อสู้ยืดเยื้อ เวลาผ่านไปนาน นับชั่วโมง ฝ่ายคนอัดเริ่มออกอาการอ่อนล้า ออกมาอย่างเห็นได้ชัด “ ทำไมมันยังไม่ขึ้นสะทีละหว้า ขึ้นสะทีสิโว้ย ตูเหนื่อยจะตายอยู่แล้วนะเมิ้ง ” พี่ใหญ่บ่นเสียงดัง ตามมาด้วยเสียงหอบดัง ‘ แฮ๊ก แฮก ' ออกมาจากปาก “ เป็นไง สะใจรึยังครับพี่ใหญ่ เห็นบ่นว่าอยากเล่นของใหญ่ โดนเข้าให้แล้วอย่าร้องสิ งานนี้ไม่รู้ คนหรือปลา มันจะขี้แตกก่อนกัน ละก๊าบท่านผู้ชม ฮ่า ! ” นายชนบท กล่าวพร้อมกับหัวเราะออกมาเสียงดัง

หลังจากเกมส์การต่อสู้ที่ดุเดือนเหงื่อท่วม ผ่านไปนานนับชั่วโมง ก็ปรากฏวัตถุสีน้ำตาลอ่อน ขนาดมหึมาในระดับความลึกไม่เกิน 20 เมตรโผล่ให้ได้เห็นพอรางๆ “ ขึ้นมาแล้ว มันขึ้นมาแล้ว ครับพี่ใหญ่ โอ้ โห ปลายักษ์ ครับพี่ ปลายักษ์ ” เสียงนายวิทยา พอเห็นขนาดของมันก็ร้องตะโกนดังลั่น เสียงของวิทยาดังไปกระตุ้นต่อมความอยากรู้อยากเห็นของเพื่อนๆ ให้ปรี่มามุงดูปลายักษ์ตัวนี้อีกครั้ง สภาพของคนตอนนี้เปียกชุ่มไปด้วยเหงื่อที่ไหลออกมาจนท่วมตัว “ เฮ้ย ! ไอ้หลาม ครับไอ้หลาม ร่วม 100 โล แน่ะ ตะ ตะ ตะ ตัดสายหน้าเลย ” เจ้าเก๋ เมื่อเห็นเรือนร่างของมันถนัดตา รีบร้องขอคีมตัดสายทันที “ เท้ง โว้ย เท้ง เอาคีม มา ตะ ตะ ตะ ตัด สายหน่อย ” เจ้าเก๋ ร้องเรียกย้ำอีก ครั้ง “ อารายวะ พอเห็นเป็นปลาฉลาม ถึงกับติดอ่าง เลยรึวะเก๋ ฮ่า ! ” พี่ซิงได้ที เอ่ยปาก แซวนายเก๋ ไปสะ 1 ดอก “ ปล่าวพี่ กฎของพม่าห้ามนำปลาฉลามขึ้นเรือใครเอาขึ้นเรือโดนปรับ 2 แสนเชียวน่ะพี่ ” นายเก๋รีบอธิบายกฎกติกาให้คณะทราบทันที

หลังจากเกมส์ลากฉลามร้ายผ่านไปไม่กี่อึดใจ นายป๊อบ ที่ยืนโขยกโยกคัน อยู่ท้ายเรือก็ออกอาการ หัวทิ่มตามพี่ใหญ่ ไปอีกคน “ เฮ้ย ๆ ๆ ตัวอะไรวะ ” นายป๊อบ ร้องด้วยอารามตกใจ กับแรงดึง อันมหาศาลของตัวปริศนา ที่กำลังลากสายออกไป “ อ้าว เฮ้ย ไอ้ตัวนี้นิสัยไม่ดี มาไม่ทักไม่ทาย กันก่อนเลยนะเมิ้ง งาบเสร็จก็ออกวิ่งลูกเดียวเดี๋ยวตูจะอัดให้ร้องเจี๊ยกเลยละเมิ้ง อึ๊บบบบบ อ๊าคคคคค !” นายป๊อบ ออกแรงงัดพร้อมกับแหกปากตะโกนดังลั่น “ คอยดูเดี๋ยวจะเหมือนน้าใหญ่ โดนปลา อัดม่อยกระรอกนอนสลบไปแล้ว ไม่รู้คนหรือปลาจะร้องเจี๊ยก ละครับงานนี้ ฮะ ฮา !” พี่ซิงเอ่ยปาก แซวนายป๊อบ พร้อมกับชี้นิ้วให้ดูสภาพพี่ใหญ่ ที่นอนสลบอยู่บนดาดฟ้าเรือ เหมือนคำประกาศิต ของพี่ซิง บัดนี้ นายป๊อบเริ่มรู้แจ้งเห็นจริงแล้วว่า คู่ต่อสู้ที่ลากสายออกไปอย่างไม่หยุดยั้ง มันไม่ธรรมดาเสียแล้ว “ เฮ้ย หยุดวิ่ง สะทีสิวะ สายจะหมดสปูลแล้วนะ เฟ้ย ” นายป๊อบกล่าว และรู้สึกน้ำลายตัวเองเริ่มจะเหนียวขึ้นมาทันที “ ปุดธ่อว้อย หยุดวิ่งสะที เถอะ พ่อเจ้าประคูณ เอ๋ย ไม่ยอมหยุดใช่ ม่ะ บอกดีๆ ไม่ได้ใช่ม่ะ นี่แน่ะ ” นายป๊อบ พูดจบก็ออกแรงงัดคันอย่างแรง ในที่สุดสายที่ตึงเขม็งก็ผ่อนคลายลง “ เฮอะ ขาดเสียได้ก็ดีร้องเจี๊ยก แทนเลยตู ฮิ ฮิ ฮิ ” นายป๊อบ กล่าวก่อนจะเลี่ยงไปผูกสายหน้าใหม่ นายไก่ก่อสร้าง ก็โดนลากรวดเดียว เช่นกัน ส่วนพี่ชาญ กำลังโดนสัตว์ใหญ่เล่นงานอยู่ และปลาด๊อกทูธ ขนาดเกิน 10 โล ก็ถูกอันเชิญ ขึ้นเรือ ตามด้วยน้าไก่เซียนตกน้ำ และนายหมึก ก่อนที่เกมส์จะจบลง เมื่อฟ้าก่อนจะสาง เราได้ไขปริศนาไปอีกเปราะหนึ่งแล้ว ภาระกินของเรายังมีต่อ นั้นคือ ไขปริศนาปลายักษ์ แห่งดอนวาฮู

แสงตะวันเช้าวันใหม่ เรือ The Ocean One Ranong กำลังเดินฝีจักร บ่ายหน้าสู่ดินแดนที่ลึกลับ ต่อไป ณ ที่แห่งนั้น เรียกว่า ‘ ดอนวาฮู ' “ เราจะไปลากสาย Trolling กันที่นั้นมี ปลาวาฮู ปลาเยลโลว์ฟิน และกระโทงแทงตัวใหญ่เยอะแยะมาก ” ไต๋นุ กล่าวขณะเรือวิ่งสู่ที่หมาย “ อีกไกลไหม ไต๋ ” พี่ชาญเอ่ยปากถาม “ เราจะไปถึงประมาณ บ่าย 3 โมงครึ่งครับ เดี๋ยวจะแวะดอนข้างหน้า ให้ตกเล่นสักหมาย 2 หมาย ” ไต๋นุ ตอบ “ อื่ม ดี เจอหมาย เจอเชื้อปลาก็แวะได้เลย ลองหมายใหม่ นี่ดีนะ ไต๋นุ ” นายโยชนบทกล่าวกับไต๋นุ กิจกรรมระหว่างเดินทางในช่วงนี้ ก็คงไม่มีอะไรดีไปกว่า การนอนดู VDO ในห้องแอร์ที่เย็นฉ่ำ “ ตื่นมาตกปลาได้แล้วครับ ถึงหมายแล้วครับด๊อกทูธ ตัวใหญ่ๆ รออยู่ข้างล่างแล้วครับ ” นายเก๋ ปลุกให้คนที่นอนหลับลุกขึ้นมาตกปลา “ เอ้า โรยสายส่งเหยื่อ ลงไปเลย เรือจะลอยลำ ไม่ทอดสมอครับ ” นายเก่ ร้องบอก เหยื่อ Jig หลากหลายสีหลายรูปแบบ ถูกทยอย ทิ้งลงน้ำ ก่อนที่แต่ละคนจะวาดลวดลาย ‘ ระบำกระดกเอวส่ายพุง ' จนเวลาผ่านไปนาน นับสิบนาที ก็ยังเงียบ “ เอ๋ะ มันเกิดอะไรขึ้น คราวที่แล้วยังอัดด๊อกทูธไม่หวาดไม่ไหว มาเที่ยวนี้ ทำไมเงียบฉี่ ” ไต๋นุ บ่นพึมพำ ออกมา “ โดนระเบิดแน่เลยแบบนี้ ” เด็กเรือฟันธง “ เรือระเบิดมันมา ทำระยำถึงที่นี่เลยรึ ” นายชนบทกล่าว “ โอ้ พี่ไทยเรานี่แหละตัวดี คราวที่แล้วมันระเบิดมาตั้ง 70 ตัน ” นายเก๋กล่าว “ เวงเอ่ย เวงจริงๆ ไอ้พวกที่ชอบระเบิดปลานี้ เมื่อไหร่มันจะสูญพันธ์ไปจากโลกนี้เสียทีวะ ” นายชนบทกล่าว ก่อนจะตัดบท ให้ไต๋นุ ขับเรือมุ่งไปยังดอนวาฮู ไม่ต้องเสียเวลากับหมายที่โดนระเบิดนี้อีกต่อไปเพราะ หมายนี้ ‘ ทะเลช้ำ ' สะแล้ว

ณ ดอนวาฮู เวลาตะวันบ่าย สมาชิกแต่ละคนนำโดย พี่ชาญ พี่ซิง และนายชนบท กำลังเตรียมอาวุธชุด Trolling สำหรับ ลากปลาอยู่ท้ายเรือ “ ผมเอา CD-18 นะ คุณโย เอาเหยื่ออะไร ” พี่ชาญถาม ในขณะ ที่กำลังผู้ชุดปลายสาย “ ของผมเอา Strom ดำลึกแล้วกัน สีส้มท้องเหลืองตัวขาว พี่ซิงละใช้อะไร ” นายชนบทตอบพี่ชาญก่อนจะหันหน้าไปถามพี่ซิง “ ผมใช้อะไรปลามันก็กินของผมอยู่แล้วแหละ แฮ่ะ ๆ ” พี่ซิงตอบแบบยียวนกวนโอ้ย เหยื่อ 3 แบบ 3 สไตร์ ถูกปล่อยลงไปวิ่งเล่นท้ายเรือ พอเรือเข้าสู่จุด Killing Zoon ก็ได้เรื่องทันที เสียงรอก 2 ตัว แผดเสียงร้องดังสนั่นลั่นท้าย พี่ซิงที่ยืนกุมเชิงอยู่หน้าคัน ของตัวเองรีบถอดคันออกจากกระบอกปักคันแล้วสับแดรก ก่อนจะวัดคันไป 1 ดอก ส่วนอีกคันน้าหมึก รับอาสาเป็นผู้เปิดเกมส์ “ แหม....มันซัดเหยื่อรวดเร็วดีจัง พี่ชาญช่วยเป่านกหวีด ส่งสัญญาณ ให้เรือ หยุดที ” พี่ซิงร้องบอก ‘ ปรี๊ดดดดดด ' เสียงนกหวีดดังยาว เรือเบาเครื่องลงปล่อยให้คนที่ กำลัง ต่อสู้กับได้มีโอกาส อัดปลาอย่างสะดวก ในขณะที่คันเบ็ดอีก 2 คัน ที่ไม่โดนปลาฉวย จะต้องถูก เก็บขึ้นมา เพื่อเคลียร์พื้นที่ และป้องกันไม่ให้ปลาว่ายแล้วพาสายไปพันกับคันที่ปลาไม่ฉวย ซึ่งมัน จะทำให้ปลาหลุดไปได้ “ ของพี่ซิงเป็นเยลโลว์ฟิน ครับ ส่วนของนายหมึกเป็นวาฮู ครับ ” นายเก๋ขาน ชื่อปลา เมื่อมันทั้งสองถูกอัดขึ้นสู่ผิวน้ำ “ เย้.....เอาเยลโลว์ฟินไปแล ทำปลาดิบเลย ” พี่ใหญ่ หนึ่งในสมาชิกปอบนมเปรี้ยว เมื่อเห็นเยลโลว์ฟิน ก็เกิดอยากกินปลาดิบขึ้นมาทันที ไต๋นุวนเรือวิ่งรอบดอนวาฮูอีกครั้ง และทุกครั้งเป็นต้องโดนปลาฉวย ไม่ 1 ตัวก็ 2 ตัวเสมอ เป็นอยู่อย่างนี้หลายครั้ง “ เอ้าต่อไปคิวของพี่ชาญนะครับ อย่าทำหลุดอีกนะครับ ต่อจากพี่ชาญ ก็เป็นน้าใหญ่ นะครับ ” พี่ซิง ขานชื่อเรียกตามคิว มาอัดปลา

และเมื่อเรือวนมาถึงชายขอบดอนวาฮู ที่ระดับน้ำลึก 105 เมตร สิ่งที่พี่ชาญ รอคอยก็มาถึง เสียงรอก ของน้าไก่เซียนตกน้ำ ร้องดังสนั่นกว่าทุกครั้งที่ผ่านมา ‘ แปร๊ดดดดดดดด ' “ พี่ชาญเอาเลยคิว ของพี่แล้ว เล่นเองเลยพี่ ” นายชนบทตะโกนบอกพี่ชาญให้เล่นเอง “ อึ๊บ ตายห่ะ ทำไมมันหนัก อย่างนี้วะ ” พี่ชาญสบถ ออกมาพึมพำ “ เฮ้ย ซวยแล้วตู ตูซวยแล้ว ไอ้ตัวที่กระโดด อยู่โน้นรึเปล่าวะ ” พี่ชาญกล่าวอย่างตกใจกับภาพปลากระโทงแทงตัวใหญ่ ที่กระโดดสบัดงวง ทำหัวฟัดหัวเหวี่ยง อยู่ไกลออกไป “ ไม่ใช่ตัวนั้นหรอกพี่ อย่าไปพะวงมันอัดไปเลย ” น้องๆ ช่วยส่งเสียงเชียร์ “ อ๊าคคคคคส์ งัดไม่ได้เลย ” สายเอ็นในรอกยังคงไหลออกไปเรื่อยๆ อย่างไม่มีทีท่าว่าจะหยุด ในขณะที่ พี่ชาญออกแรงงัดคันอยู่นั้น ก็ปรากฏเรือนร่างขนาดมหึมาของปลากระโทงแทง ข้างท้ายเรือ ทางซ้ายมือ มันกระโดดสะบัดงวงของมันห่างจากเรือไปไม่เกิน 30 เมตร ทุกคนที่ได้เห็นขนาด ความใหญ่โตของมัน อย่างถนัดตา โดยเฉพาะพี่ชาญ ก็เกิดอาการตกตะลึงขวัญแตกกระเจิง ทำอะไร ไม่ถูก บางคนได้แต่ส่งเสียงพึมพำ ผ่านลำคอออกมาว่า “ อู้ หู โคตรใหญ่จริงๆ เกิดมาจากท้อง พ่อท้องแม่ ก็พึ่งจะเจอนี่แหละ ” บางคนก็ได้แต่อ้าปากค้าง แต่สำหรับพี่ชาญ แล้วได้แต่ส่งเสียง ออกมาว่า “ ไอ้ตัวนี้แน่ๆ เลย ซวยแล้วตูงานนี้ ” นายชนบทพอตั้งสติได้ ก็ร้องบอกให้พี่ชาญรีบกรอสายทันที “ พี่รีบโน้มคัน กรอรอกด่วนเลยพี่ มันวิ่งย้อนสายมาตั้งแต่เมื่อไหร่ วะ ” พี่ชาญพยายามโน้มคัน แต่ก็ทำอะไรไม่ได้ ในที่สุดมันก็จากไป ฝากไว้แต่ภาพอันสง่างามของมันที่จะอยู่ในความทรงจำของคนที่เห็นไม่มีลืมเลือน “ หลุดไปเสียก็ดี ไปต่อเลยไต๋ ผมไม่อยากเจอกับมันเลยจริงๆ ” พี่ชาญกล่าวทิ้งทาย “ เรามาเจอสัตว์ประหลาดตัว ยักษ์ๆ หลายตัว แต่เราเอามันไม่อยู่สักกะตัวเดียว ” นายชนบทพึมพำ เหมือนกับยอมรับในความพ่ายแพ้

กิจกรรมลากสาย Trolling เป็นอันต้องยุติลงเมื่อความมืดมาเยือน “ ป่ะเก็บชุด Trolling กันเถอะสิ้นแสง อาทิตย์ปลาไม่ฉวยแล้วละ ” พี่ซิงบอก “ ป่ะไต๋นุ เดินหน้าลุยต่อไปเราได้ หมายนี้เราไขปริศนา ปลายักษ์ ในตำนานได้แล้ว ” กลุ่มนักสำรวจยังคงเดินหน้าเพื่อไขปริศนาต่อไป ยังที่แห่งใหม่ที่ ซึ่งอยู่ ห่างไกลจากจุดนี้ไปอีก 4 ชั่วโมง “ ที่นี่ด๊อกทูธตัวใหญ่ๆ เยอะ ครับ กะมงก็มี ” ไต๋นุกล่าว สมาชิกต่าง รีบโรยเหยื่อโลหะ ลงน้ำโดยเร็ว และนายไก่ก่อสร้าง ก็เปิดทริบ กระดกปลา ตัวแรก ขึ้นเรือเป็นคนแรก จากนั้นสถานการณ์ของนักสำรวจ บนเรือยามนี้ แต่ละคนกำลังชุลมุนวุ่นวาย กับฝูงปลากะมงตาเพชร โดยเฉพาะน้าป้อ ฟิชฟรีเวอร์ ที่งัดเอา งัดเอา คนเดียวงัดปลาเต็ม 2 ตะกร้าแล้ว ส่วนน้าหมึก บุรุษที่ เงียบขรึม ก็ใช่ย่อย แสดงพละกำลังด้วยการ Jigging งัดปลาจนเบื่อ เกิดนึกสนุกขึ้นมา ลุกไปคว้า ชุดตี Popper ออกไปยืนที่ หัวเรือ แล้วหวดคันส่งเหยื่อ Popper ออกไปจนสุดแรง ก่อนจะทำการ Jerk คันสร้าง Action ให้กับเหยื่อ ได้ไม่นาน ก็ปรากฏ เสียงดัง ตูม น้ำแตกกระจาย ห่างออกไปจากเรือประมาณชายแสงไฟ “ โอ๊ะ น้าหมึก ได้ปลาแล้ว ไม่น่าเชื่อ ตี Popper กลางคืน ก็ได้ด้วยแฮะ ” น้าไก่ เซียนตกน้ำ กล่าว “ เอ้า น้าหมึกได้อีกตัวแล้ว ” เผลอแพล๊บเดียว น้าหมึกหวดปลา ขึ้นมาเต็มตะกร้า อีกแล้ว เวลาก็เดินผ่านไป ความง่วงก็เข้ามาบั่นทอนความสนุก สมาชิก หลายคนเริ่ม ขยับละถือคัน หันหัวมุดเข้าห้องนอน ไปทีละคน 2 คน เป็นการเสร็จสิ้นภารกิจ การสำรวจดินแดนลึกลับสำหรับวันนี้ เราต้องเดินทางไปยังที่แห่งใหม่ในยามฟ้าสาง “ เราจะพาไป ยังหมายใหม่ พึงได้เบอร์ดาวมา ยังไม่เคยไปมาเลยครับพี่โย ” ไต๋นุกล่าวขณะที่มือหมุนพังงา บังคับเรือเคลื่อนตัวสู่หมายเบื้องหน้า

จากตะวันยามเช้าสู่ตะวันบ่ายขณะที่ เรือ Ocean One Ranong วิ่งไปยังหมาย “ นุ ตรงนี้น่าสนใจ แวะหย่อนเหยื่อลองดูดีมั๊ย ” พี่ซิง ที่นั่งมองดูจอ Sounder เห็นความเปลี่ยนแปลง ของภูมิศาสตร์ ใต้ทะเล จากระดับความลึก 500 เมตร ขึ้นมาเหลือ 200 เมตร และ 40 เมตร ลักษณะที่เป็นระดับ ขั้นบันไดแบบนี้แหละ มันน่าจะมีปลามาอาศัยอยู่มากมาย “ ได้ครับเดี๋ยววนเรือหาเชื้อดูสักรอบก่อน ถ้ามีเชื้อก็หย่อนเหยื่อได้เลย ” ไต๋นุกล่าว ก่อนจะหมุนพังงาวนเรือตรวจหาเชื้อ “ เอ้า หย่อนเหยื่อกันได้ ” เจ้าเก๋ร้องตะโกน เมื่อเรือลอยลำเคลื่อนตัวผ่านหน้าผาที่ระดับความลึก ที่ 200 เมตร “ มะ มี มีปลา ด้วย ครับพี่ ” นายวิทยา พูดตะกุกตะกัก ในขณะที่สองมือโน้มคันที่โดนปลาดึงจนคันโกร่ง “ หัวเรือ นายหมึก ก็โดน อ้าว น้าป้อ พี่ซิง พี่ชาญ เฮียคิมก็โดน อุ้ย โดนกันหมดทุกคนเลยนี่หว่า ฮะ ฮา ” เจ้าเก๋กล่าวด้วยความสะใจ ยามนี้คณะสำรวจเจอกับเหตุการณ์ที่ไม่เคยพบเห็นมาก่อน เหล่าปลาแดงสีทองจำนวนมากมายมหาศาล รุมล้อมพวกเราอย่าง หืนกระหาย และจะเข้ากัดกินทุกสิ่งที่ร่วงหล่นลงน้ำ ทันทีที่มันเห็น “ โอ๊ะ นี่เราอยู่ในวงล้อมของฝูงแดงสีทองหรือนี่ ” พี่ชาญ อุทานออกมา เมื่อมองดูซากปลาที่กองอยู่ที่หัวเรือและท้ายเรือ “ อ้าวพี่ซิง โยกคันขึ้นลงหน่อยสิพี่ อย่าวางคันพิงราวเรืออย่างนั้น ” พี่ชาญกล่าวเมื่อเห็นพี่ซิงไม่โยกคัน “ พักเหนื่อยหายใจก่อนครับ มันเหนื่อย ปลากินเหยื่อไม่ให้หายใจหายคอกันเลย ” พี่ซิง โอดโอย “ ปลาอยู่ที่ระดับ 40 เมตรครับ ” นายเก๋ขานระดับความลึกที่มีเชื้อปลาปรากฏที่จอ Sounder พี่ซิงพอได้ยินตำแหน่ง ความลึกของปลา ก็เริ่มนับแถบสีของสาย PE ที่จะแบ่งสีออกเป็นทุกๆ 5 เมตร “ พี่ซิงครับ ปลาอยู่ที่กี่เมตรนะครับพี่ ” นายไก่ ก่อสร้างเอ่ยปากถามพี่ซิง “ 40 เมตรครับ เอ้า ลืมเลยตู ปล่อยสายไปกี่เมตรแล้ววะ ” พี่ซิงบ่นกระปอดกระแปรด เอามือเกา หัวแกรกๆ เพราะเจ้าไก่ดันมาถามเลยลืมไปว่าได้โรยสายไปกี่เมตรแล้ว ต้องเสียเวลาเอาเหยื่อขึ้นมาปล่อยลงไปใหม่ ส่วนพี่ชาญ สบายหน่อยเพราะใช้รอกที่มี Counter ไม่ต้องมาเสียเวลามานั่งนับสีของสาย ปลาจะอยู่ที่ระดับความลึกเท่าไหร่ พี่ชาญ ส่งเหยื่อลงไปหาได้แม่นยำทุกตัว

การตะลุมบอนกับฝูงปลาที่ดำเนินมาอย่างเมามัน ก็ต้องจบลง เมื่อสมควรแก่เวลาที่จะต้องเดินทางกลับ มองดูซากปลาสีทองกองพะเนิน เราจึงตั้งชื่อให้สถานที่แห่งนี้ว่า ‘ ดอนตะวันแดง ' เราตกลงกันไว้ว่า เราจะกลับมาเยือนมันในปีหน้า ขบวนการไขปริศนา ได้เดินทางมาถึงบรรทัดสุดท้ายแล้ว ก็ขอขอบคุณเตี่ยสำเนา นายเก๋ ไต๋นุ ที่ให้การต้อนรับพวกเราเป็นอย่างดี สำหรับท่านที่สนใจ จะไปตกปลาที่พม่า ไม่ต้องกลัวว่าจะถูกจับติดคุกพม่าอีกต่อไปแล้ว โปรดติดต่อสอบถามที่เฮียนพ ร้านเอกมัยอุปกรณ์ได้เลยครับ โทร 02-382-2053 บทสรุปของทริบนี้ บอกเราว่า ทะเลพม่า มีปลาขนาดใหญ่โต จำนวนมากมายมหาศาล จริงดังคำร่ำลืออาจจะเป็นเพราะว่า ประเทศของเขาไม่มีการทำประมง มากมายอย่างกับประเทศของเรา จึงไม่มีการทำประมงแบบล้างผลาญ เหมือนกับประเทศไทยของเราไงละ สวัสดีครับ